Die tand "speelde" onze jongste kwijt zaterdagvoormiddag: tand nr. 51. (I.e. een grote voortand.) De voetbalmatch met grote broer was dus weer eens in een fameuse rugbymatch ontaard... De tandarts was zo vriendelijk om ons nog net vóór de middag (en dus het begin van zijn weekend) te willen ontvangen. De tand kon helaas niet meer teruggeplaatst worden, maar gelukkig was er geen sprake van verdere fracturen. Tand nr. 52 (kleine tand ernaast) vertoonde weliswaar ook "une légère mobilité". Maar aangezien het hier nog om melktanden gaat, zal de schade op termijn dus beperkt zijn. Grote broer wist ondertussen met zichzelf geen blijf en ratelde aan één stuk door. Schuldgevoel, weet je wel.
Voor de komende 48 uren heb ik ondertussen met onze kids afgesproken om zo weinig mogelijk te bewegen: papa zit voor een meeting in het buitenland (België ;-)) en mama heeft dus geen auto (en ook helemaal geen zin!) om zich met hen naar gelijk welke dokter te moeten haasten...
Gelukkig is er geen schade voor de definitieve tanden. En lukt dat zo... afspreken om zo min mogelijk nog te bewegen? :) Misschien kan je mij wel tips geven :)
BeantwoordenVerwijderenHeeft iedereen de 48u zonder kleerscheuren overleefd? Lijkt me heel stressy voor de mama!
BeantwoordenVerwijderenHet is gelukt: we zijn de voorbije 48 uren ongeschonden doorgekomen! Enkel een zijspiegel van Kobes speelgoedjeep heeft het niet gehaald ;-)
BeantwoordenVerwijderen