Proust had er eigenlijk niets mee te maken, maar Britt at vandaag op de terugweg van onze kerstvakantie in België vijf mini-madeleintjes: ééntje voor ieder uur dat de reis duurde, zo had ze met oma afgesproken. En zo geschiedde het ook... Iedere keer zelfs stipt op de minuut dat er weer een vol uur verstreken was!!
De jongste zoon kon het ondertussen allemaal niet veel schelen. Want hij die anders zo graag eet, had nog steeds last van hevige buikkrampen die hem (en ons) zojuist al een korte, laatste nacht in België hadden bezorgd.
Maar dat we in Frankrijk 550km van mijn ouderlijk huis vandaan wonen, kan ik voortaan dus ook in madeleintjes-tijd uitdrukken. En grappig vind ik dat wel...
"A la recherche du temps perdu" op maat van onze twaalfjarige dochter.
Een madeleintjes-aftel-systeem !
BeantwoordenVerwijderen