BXL

Onbekend is onbemind. Dat denk ik altijd over Brussel, dat ik de stad onvoldoende ken. Mijn oude hoofdstad verdorie. 'Hier kende ik mijn eerste lief, mijn eerste droom, eerste verdriet,' zing ik wel enthousiast mee met Johan Verminnen. Die nostalgie kan ik gemakkelijk delen, al is mijn eerste herinnering geen jeugdliefde, maar wel de kerststal op de Grote Markt, want daar namen mijn ouders me als kind mee naartoe. 

Dat ook Angèle van Brussel houdt, herhaalt ze nu vaak in een sexy videoclip en zodoende beslist meer trendy dan Verminnen in 1976. Geen idee wat de stad zelf ervan vindt. Die ondergaat alles. De maanden, de jaren en de eeuwen. De inwoners en de passanten. In straten en op pleinen. Iedereen zoekt er zijn eigen weg...

Zo ook mijn zus en ik afgelopen vrijdag. Om er samen te shoppen en vervolgens even uit te rusten in het hippe Jat' Café. Bij boekhandel Belgique Loisirs liet ik nog een flyer van mijn Franse boek achter. Je weet maar nooit. Op de terugweg straalde station Brussel-Centraal haar oude, grijze vertrouwdheid uit. Er schuilt soms geruststelling in zaken die niet veranderen. Dan kom je toch weer thuis in een stad die je nog altijd onvoldoende kent.