Geboren op 15 april 1925 zou tante Julia vandaag 100 geworden zijn... En wat zou ze dat graag gevierd hebben! Maar ze stierf in de winter van 2018, terwijl haar oudste zus - mijn grootmoeder - het hier al lang welletjes vond en stiekem misschien wel jaloers was toen "ons Julia" voorgoed vertrok.
De jonge Julia moet beslist een vrouw met pit geweest zijn. Zelf heb ik haar enkel gekend als één van de vele tantes van mijn vader. En ik had het wel voor haar. Ze zat altijd vol energie en levenslust, kon geweldige biscuits bakken en belde steevast alle jarigen in de familie op: ook mijn jarige kinderen belde ze nog ieder jaar na onze verhuis naar de Elzas.
Vandaag had ik dus zeker graag even naar Peutie gebeld om haar te feliciteren.
Want alles goed hier, tante Julia. De 'Weight Watchers' bestaan nog, en 'Blind Getrouwd' ook - wat gaan ze nog allemaal uitvinden, hé. De ramen in uw rijhuis worden nu wel minder vaak gewassen en uw koertje minder gekuist, maar da's geen drama.
O ja, ik denk dat het internaat van vroeger in Berlaar er langs de buitenkant nog altijd hetzelfde uitziet. Ik wil er gerust nog eens samen met jou en je oudste zus langsgaan. Breng dan zeker terug je regenkapje mee. Het zijn de kleine dingen die het hem doen. X
Ontroerend en treffend mooi geschreven An. En ook een regenkapje kan inspirerend zijn, er zouden er terug meer in het straatbeeld mogen verschijnen. Dankjewel voor de beelden en woorden!
BeantwoordenVerwijderenTante Rosa wou weg uit het internaat en ons ma heeft haar plaats ingenomen toen
BeantwoordenVerwijderenLuc
Mooie foto's en mooi verwoord An. Ze zitten voor ALTIJD in ons hart ! Konden we ze inderdaad nog maar eens zien en meenemen waar ze graag zijn...
BeantwoordenVerwijderen