Ik zie, ik zie... de kerstmarkt in Mulhouse,

Let op het stadhuis dat als een mooi kerstcadeau werd ingepakt.

En hieronder vind je ook nog sfeerbeelden van de kerstmarkt in Colmar en de kerstmarkt in Pfastatt.

de kerstmarkt in Colmar

Van 25 november 2010 tot 2 januari 2011:
schitterende kerstmarkten op 5 verschillende locaties in Colmar.

en de kerstmarkt in Pfastatt!

De eerste twee weekends van december 2010: sprookjesachtig gedecoreerde kerstmarkt in Pfastatt!

Kerstmarkten in de Elzas

In het historische centrum van Mulhouse, op de Place de la Réunion, bieden een vijftigtal kraampjes deze dagen mooie en lekkere streekprodukten aan. De typische gevels van dit plein zijn nu ook bijzonder mooi aangekleed met unieke feestverlichting en stoffen(!) versieringen (Mulhouse is van oorsprong een textielstad). Een aanrader! Maar ook de vele andere kerstmarkten die je nu in de Elzas kan bezoeken, zijn alle de moeite waard. Strasbourg, Colmar, Kaysersberg, Ribeauvillé,... : keuze genoeg! Zelfs hier in Pfastatt is er deze eerste 2 weekends van december een schitterend gedecoreerde kerstmarkt (met kleine 'lutins' die de katoenverwerking uitbeelden) op de binnenkoer en in de zaaltjes van de Foyer St.-Maurice. En ze hebben onze appreciatie daar al goed gemerkt: vorig weekend was mijn familie op bezoek en "les Belges" zijn daar dus meermaals en in wisselende samenstelling langsgegaan ;-)
Ondertussen wou onze jongste gisternamiddag persé een korte short aandoen om binnen te spelen. Er was geen lievemoederen aan. En dan moet de winter natuurkundig officieel nog beginnen...

Sint gezocht

Een paar dagen geleden vroeg onze oudste zoon zéér bezorgd of de Sint hier in Frankrijk ook komt. Want opmerkzaam als hij is, was het hem nl. opgevallen dat je hier in het straatbeeld bijna geen afbeeldingen van of reclame voor Sinterklaas tegenkomt. En je zal hier inderdaad nog vlugger "Père Noël" in de winkels tegenkomen, dan de heilige man en zijn zwarte handlangers. Men heeft in de Elzas dus (nog) niet de gewoonte om op 6 december de "brave kinderen" met speelgoed te belonen. Wél geeft men op die dag wat snoepgoed en manala's, een soort sandwichbroodje in de vorm van een mannetje. Het was dus een logische vraag van onze oudste zoon die reeds vreesde voor zijn speelgoedverlanglijstje. Manlief zag er echter direct het economisch voordeel van in ;-)
Maar maandag hebben onze kids dan toch weer hun schoen klaargezet, samen met hun brief vol goede voornemens - "moeten we dat nu allemaal in het Frans schrijven, mama?" - en wat prentjes van het gewenste speelgoed. E. Leclerc is ondertussen blij met de aankopen die ik deed, dus onze kids kunnen op beide oren slapen: hun schoentje wordt zondag zeker gevuld. Maar we hopen ondertussen toch om de Sint nog ergens in levende lijve tegen te komen zodat onze jongste zijn tut kan afgeven... Iemand zin om verkleed langs te komen?

Eerste wit weekend!

Alsof het zo was afgesproken: samen met het ontsteken van de kerstverlichting in onze straat, vielen vrijdag de eerste sneeuwvlokken! Gisteren dus vlug naar Decathlon voor de nodige nieuwe winterspullen, want deze voormiddag gingen we er helemaal voor: sleeën, sneeuwballen gooien, een sneeuwman maken in de tuin... Ons trio deed het allemaal in een mum van tijd! Deze namiddag dan even naar de kerstmarkt in Mulhouse waar de kids een kleine kerstversiering mochten uitkiezen. Qua "tijdsbeleving" hebben wij hier dit weekend duidelijk de sprong gemaakt naar de winter én de kerstperiode. Is men in Vlaanderen ook al zo ver?

Geruststelling

"Je t'aime Britt, tu et télement jemti, tu et ma préféré copine": die tekst las ik op een tekening die ik gisteravond in dochters boekentas vond. En die paar woorden stelden me dus ongelooflijk gerust! Niet zozeer omwille van de lieve boodschap - laat ik hier maar eerlijk zijn - maar wel omwille van de vele schrijffouten. Want ja, als zelfs franstalige 7-jarigen nog zoveel fouten maken, dan zal onze dochter hier op school ook wel meekunnen eens ze over voldoende woordenschat beschikt, hé... Of hoe een mens zichzelf altijd graag geruststelt ;-)
Ondertussen had ik zelf het afgelopen weekend alvast niet veel geschreven taal nodig: vriendin M. uit Genk kwam langs en het was heerlijk bijbabbelen in de eigen moedertaal! En ook het komend weekend ziet er op dat vlak veelbelovend uit met andermaal een vriendin op bezoek...

Van Okidok tot autorité

Gisteren hadden we een regenzondag én drie zeer actieve kids te trotseren. Gewoon thuisblijven bleek al vlug geen optie: de energie van ons trio botste constant tegen de muren en deuren van ons huurhuis... Dan maar naar het zwembad en de binnenspeeltuin Okidok in Kingersheim. In de hoop hen daar goed moe te krijgen ;-)
En het moet gezegd: die binnenspeeltuin viel ons, de ouders, ook zeer goed mee! We vonden nl. een tafeltje op de eerste verdieping waar we het geheel aan speeltuigen goed konden overschouwen én waar we ook het geluid van al die joelende kinderen wat konden "overstijgen". Ja, we konden zelfs met elkaar praten en een artikel lezen! Af en toe schetterde er wel een Okidok-stem door de intercom dat het verboden was om de toboggan à l'envers te betreden. Maar tot nader order waren het andermans kinderen, dus zaten we er behoorlijk relaxed bij. We hoefden ons ouderlijk gezag voorlopig niet te laten gelden ;-)
Ondertussen luisterde ik zaterdag tijdens mijn eerste Franse les aan de volksuniversiteit te Mulhouse wel naar een radio-uitzending over "l'autorité, est-elle en crise?". Alle cursisten worden nu vriendelijk uitgenodigd hun gedachten rond "l'autorité" tegen de volgende les uit te schrijven en af te geven ter verbetering. Direct een serieuze opdracht dus. De lesgeefster is alvast erg enthousiast dat we met een voldoende grote groep aan deze cursus starten: we zijn met 17 deelnemers (tussen 18 en 55 jaar) en dat zorgt zeker voor genoeg interactie. Zelf vond ik het alvast zeer boeiend om te horen waar iedereen vandaan komt: Duitsland, Portugal, Bosnië-Herzegovina, Sri-Lanka, Canada,... We vormen echt een bont gezelschap! En ik was dus best wel wat verwonderd toen de lesgeefster zei dat ik de eerste Belg ben die ze in haar cursus tegenkomt. Heeft ons belgenland toch nog iets exotisch ;-)
Wat "l'autorité" betreft, overweeg ik nu om enkele mensen te interviewen. Beginnende met de Okidok-stem op een regenzondag...

Op schema

Dat probeerden we te zijn tijdens de paar dagen die we rond Allerheiligen in België waren: "op schema". Niet evident met het drukke programma dat we voor onze eerste korte terugkeer voorzien hadden, maar het is ons wonderwel gelukt om het "to do-lijstje" volledig af te werken! En het deed deugd om familie en enkele vrienden even in levende lijve terug te zien! We keken er bovendien ook erg naar uit om kennis te maken met de huurders van ons eigen huis in België. En dat werd een zeer geruststellende ontmoeting: ons huis is duidelijk in goede handen bij dit jonge gezin uit Praag! Echt fijn!!!
Wat ik na "twee maanden Frankrijk" ondertussen het meeste mis? Niet zozeer de vertrouwde omgeving, maar wel het spreken in de eigen moedertaal! Bij elke Franse zin die ik hier uitspreek, vraag ik me voortdurend af of ik geen (al te grote) taalfouten maak. Vreselijk vermoeiend en je wordt er vooral zeer onzeker van. Maar morgen start mijn taalcursus aan de Université Populaire van Mulhouse. Ben benieuwd, ook om de andere cursisten te leren kennen!

Post!

De CAF: tot voor enkele maanden een voor mij onbekend drieletterwoord. Ondertussen ken ik de Caisse d'Allocations Familiales in Mulhouse wel degelijk: een asgrijs gebouw in hartje Mulhouse, vele wachtende vreemdelingen voor u... Nergens voel je je zo "in het buitenland" als daar! Vorige week ben ik nog eens langsgegaan want het beloofde attest voor Zwitserland dat we per post zouden ontvangen, bleef al weken uit. En de 3 rappels van Partena die onlangs wél in onze brievenbus staken, maakten mijn humeur er zeker niet beter op. Kinderbijslag ontvangen wanneer je in een "drie-landen-situatie" zit: duidelijk geen evidente zaak. Maar kijk, vandaag stak het langverwachte Franse attest dan toch in onze brievenbus! Alsook het geboortekaartje van kleine Niels die vorige week in Leuven geboren werd. Kerngezond en mooi op tijd! Fijne post dus vandaag! Merci facteur!

Weekend op wieltjes

Dit weekend werd Kobe 4 jaar en we zorgden voor een programma op maat van de jarige: we gingen naar het automuseum in Mulhouse. En wat een schitterende collectie auto's daar te bewonderen valt! Werkelijk de moeite! Bovendien konden we ook de nieuwste modellen bewonderen die recent nog op het auto-salon in Parijs stonden. Manlief had er wellicht graag het hele weekend rondgelopen! En ja, zelfs mijn vrouwenhart kreeg het warm bij het zien van de Bugatti-promotiefilm ;-) Maar de jarige wilde ook nog gaan zwemmen en pannenkoeken eten. Aldus geschiedde.

In het diepe

Vorig weekend een familie-jaarabonnement genomen voor het overdekte zwembad in Bourtzwiller, 5 minuten fietsen van ons huis. Ik was tijdens een weekdag al eens alleen "op verkenning" geweest waarbij ik de toegangsbadge te laag voor de scanner hield, de locker niet toe kreeg en in de mannenwc's verzeild geraakte... Maar voorts ben ik zonder aarzelen in het diepe gesprongen en heb ik flink baantjes getrokken, hé! Toen ik afgelopen zondag met de kids terugging, kon ik me dus al min of meer als een habituée gedragen ;-)

De grootste sprong in het diepe namen we ondertussen 2 maanden geleden door naar hier te verhuizen. (Ik sta soms zelf nog te kijken van onze beslissing!) Maar kijk: de straten, winkels en buurt krijgen nu stilaan iets "bekends" over zich. Op school geraken de kids goed geïntegreerd en zeggen ze hun eerste woorden en korte zinnen. Kobe past daarbij spontaan het ervaringsgericht kleuteronderwijs toe en heeft het over voiture, feutre, caillou, bonjour, bon appétit, rouge/jaune (KV Mechelen!) en... "non!".

We zwemmen dus met z'n allen goed door de dagen. De bodem is nog lang niet overal even zichtbaar, maar we kennen al wat plaatsen waar we goed kunnen blijven "staan". En van daaruit wordt het zeker gemakkelijker om verder op verkenning te gaan.

Zo hebben we met nonkel L. vorige zondag la Forêt de Nonnenbruch, aan de rand van Pfastatt, met de fiets wat verder verkend. Wat een schitterend stukje natuur! Zeker nu, wanneer de herfst voor de prachtigste kleurschakeringen in het gebladerte zorgt!

En toch... je bent en blijft ook "in den vreemde", hoor. Absoluut! Ik kan bvb. om het minste zeer blij zijn (dezelfde Elmex-kindertandpasta hier bij de apotheker als in België, joehoe!) of om het minste zeer humeurig zijn (wasmachine en afwasmachine zijn hier ook al eens in staking gegaan, grrr!). En het is en blijft ook zeer vermoeiend om in alle nieuwe zaken die nog steeds op je afkomen telkens goed je weg te vinden...

Ondertussen valt er hier dit weekend in de sporthal geen pluimvee te bewonderen, maar wel kunst onder de titel "Pfastatt Art". Ben benieuwd of onze kids daar ook zo warm voor lopen ;-)

Van nummerplaat tot pluimvee

Vorige vrijdag bij de Sous-Préfecture in Mulhouse alle(!) papieren voor de nieuwe nummerplaat ingediend. Sinds vrijdagmiddag rijden we nu rond met onze Franse plaque d'immatriculation. We stonden toch wel even fier te kijken toen de tijdelijke rode plaat werd omgeruild voor een definitieve zwart-wit plaat met het kenteken van de Elzas ernaast. Onze uitstap op zondag hebben we ondertussen evenwel tevoet gedaan: het was slechts 500 meter stappen naar de tentoonstelling in de sporthal van Pfastatt waar ons trio het plaatselijke pluimvee bewonderde en goedkeurde. Een zonnige en milieubewuste zondag! En bij thuiskomst kreeg de verzorging van het eigen konijn zowaar ook weer wat meer aandacht van dat jonge volk hier in huis ;-)

Minamoto in Basel

Dinsdagavond Japans gaan eten in restaurant Minamoto in Basel. Mijn schoonouders waren op terugreis van Spanje 2 dagen hier, dus de kids waren in goede, vertrouwde handen. En wij konden er 's avonds even onder ons tweeën tussenuit!

Sinds de househunting was ik niet meer in Basel geweest. En voor zover ik deze stad nu ken, is het centrum op zich niet zo groot, maar strekt het geheel zich wel ruim uit met brede lanen waarop charmante tramstellen voor vlugge verplaatsingen zorgen. Basel is een mooie mix van oude, historische gebouwen en nieuwe, strakke buildings met trendy ontmoetingsplaatsen. Het is er aangenaam wandelen langs de Rijn, onder de bruggen door. Er zijn heel wat musea te ontdekken (eerste zondag van de maand gratis toegang). Luchthaven en industrie (Novartis!) zijn echter ook nooit veraf. Een stad met vele troeven dus.

En daar zaten we dan, op een weekdag eind september, in een hippe Japanse eetgelegenheid in Basel, dapper met onze stokjes in de weer... Eén maand verder in onze nieuwe omgeving. Nog steeds met iets van ongeloof. Maar ook zeer bewust alles ervarend. Een bijzondere avond.

De eerste septemberweekends

Onze eerste septemberweekends kenden reeds een bepaald stramien, zij het nog met dat vleugje vakantiegevoel van "alles is nieuw"...

's Zaterdags verkenden we achtereenvolgens de supermarkten E. Leclerc, Cora en Prixbas par Auchan. Die winkels zijn haast dorpen op zich! Wat een omvang! Het begint al in de inkomhal waar zich vaak ook een restaurant (type: zelfbediening), droogkuis, meerdere kledingzaken én een paar kleine kinderattracties bevinden. Je loopt er letterlijk en figuurlijk verloren tussen al wat er wordt aangeboden. Ik vraag me dan altijd af hoe iemand uit een derdewereldland zich in zo'n supermarkt moet voelen. Zelf vind ik al die overvloed al shockerend en moeilijk om goed mee om te gaan.

's Zondags gingen we achtereenvolgens naar de zoo in Mulhouse, fietsten naar de plaatselijke paardenboerderij en gaven de aapjes te eten op "La montagne des singes" in Kintzheim. We bewonderden ook de versierde marktplaats in Mulhouse (uienfeesten), reden een stukje op de "Route des vins" en picknickten in een wijngaard aan de rand van het schilderachtige dorpje Riquewihr.

En eind augustus trokken we reeds op verkenning naar de skigebieden "Le Markstein" en "La Bresse", een uurtje rijden hiervandaan. We bezochten toen ook al even Colmar. Een prachtige stad! Zeer romantisch ook, met het "Klein Venetië" langs de Lauch. We willen zeker nog eens teruggaan zonder kids ;-)

Ondertussen werd Britt dit weekend uitgenodigd voor een eerste verjaardagsfeestje bij een klasgenootje. En als Thomas dan vanaf volgend weekend deelneemt aan de voetbalmatchen in Pfastatt en op verplaatsing, zitten we al meer terug in een vertrouwd Belgisch weekend-stramien ;-)

Zwatschgawayafascht!

Gisteren was het hier naast turnles en voetbaltraining ook "Zwatschgawayafascht", la fête de la tarte aux quetsches. Het feest in onze straat waar Kobe reeds enige tijd naar uitkeek! En zijn geduld werd beloond: veel kraampjes, échte(!) vissen, een clown, een springkasteel,... Het werd een drukke woensdag op een mooie nazomerdag.

De eerste maand

Juist een maand geleden stond heel ons "hebben en houden" nog in ons huis in België, mooi ingepakt en klaar om op de vrachtwagen naar Frankrijk gezet te worden! Nu heeft alles en iedereen wat zijn plek gevonden in ons huurhuis in Pfastatt. Living, bureau, keuken: alle ruimten werden snel gevuld met de vertrouwde spullen. (Klik op fotocollage voor vergroting.)

En het heeft iets raars, zo'n eerste maand verder. Je kan nu immers moeilijk blijven denken dat je op vakantie bent ;-) En je zoekt dus dapper verder je weg in alle grote supermarkten, in de verschillende kleuren schoolschriften van de kids, in de Franse conversatie... Je denkt ondertussen verder na over deze wending in je leven. Over wat je achterliet in België, maar ook over wat je hoopt dat dit "Bazelavontuur" zal brengen. En je vertrouwt erop dat het allemaal wel los zal lopen. Het bevreemdende gevoel neem ik er voorlopig maar bij: er is nog wel wat plaats in dat hoofd van mij ;-)

En uitpakken

20 augustus - 25 augustus 2010:

Onze eerste opdracht in Frankrijk: "Papier hier!"

Inpakken

13 - 18 augustus 2010:

Enkele foto's van het inpakken in België...

Met dank aan Kobe en Interdean ;-)

Onze eerste volledige septemberweek in Pfastatt...

...konden we nog geen volledige "schoolweek" noemen. Afgelopen dinsdag was het hier nl. staking op school, net zoals op vele andere plaatsen in Frankrijk! De dag bracht ook heel wat regen met zich mee, maar 's avonds gelukkig ook oma en peter uit La Fosse ;-) De kinderen toonden weer met veel plezier het huis, de school, de voetbalterreinen... Ondertussen deze week ook privé-les Frans voor Thomas en Britt geregeld. Vanaf volgende week maandag komt er een leerkracht Frans 3x per week thuis langs om onze twee oudsten telkens voor 1 uur de Franse taal te onderwijzen. Betaling gebeurt via een systeem dat je wat kan vergelijken met onze dienstencheques in België. En ook op school zullen de kinderen regelmatig apart genomen worden voor extra ondersteuning. Zo blijft zelfs Kobe (4 jaar) vanaf volgende week op maandag en donderdag 1 uurtje langer op school om in kleine groep verdere taaloefeningen te volgen. Ikzelf wil me eind september aan de "Université Populaire" van Mulhouse inschrijven voor een taalcursus Frans en zal ook thuis wat privé-les volgen. Ik denk dat ze hier nog nooit zo'n gemotiveerde Vlamingen gezien hebben die zich het Frans zo snel en zo goed mogelijk eigen willen maken ;-)
Ondertussen blijven de dagen zich hier voor mij verder vullen met veel praktisch geloop en geregel. En ik hoop alvast dat de kinderbijslag geregeld geraakt vóór we terug in België zijn! Want met onze "3 landen situatie" blijkt dit alvast voor de nodige meertalige documenten te zorgen die dan ook nog in Zwitserland, Frankrijk en België door verschillende instanties ingevuld moeten worden. To be continued...
Maar wat me zeer veel energie geeft: de kinderen blijven 's morgens alledrie(!) zeer dapper met de boekentas op de rug naar school gaan. Daar zijn Jan en ik als ouders echt zeer blij om. Dit hadden we op voorhand nooit zo durven hopen! Een behoorlijke opluchting! Al zijn de avonden thuis nu niet te onderschatten want dan volgt de "ontlading" van deze eerste Franse schooldagen. Schooldagen waarin Thomas, Britt en Kobe dus zéér stil zijn, aandachtig luisteren en "haast-niets-verstaan-maar-toch-willen-doen-alsof-ze-al-iets-begrijpen". Manlief doet het ondertussen goed bij Huntsman in Zwitserland en zoekt reeds naar de binnenwegen tussen Pfastatt en Basel. 's Avonds moet hij dan wel nog veel voetballen met onze oudste, nadat ik reeds met ons trio ben gaan fietsen en op de trampoline heb gesprongen. De "ontlading" weet je wel...
En de eerste culturele activiteiten dienen zich hier ook aan: morgen "drive-in-movie" op de parking van de Super U, de grote supermarkt aan de rand van Pfastatt. En op woensdag 22 september wordt onze straat de hele dag afgesloten voor "Zwatschgawayafascht", la fête de la tarte aux quetsches (=pruimen). Tegen dat we de naam van dit feest in het plaatselijke dialect goed kunnen uitspreken zitten we wellicht aan privé-les 100 ;-)

En de eerste verjaardag!

Lang zal ze leven: dochterlief werd vandaag 7 jaar! Ze kreeg telefoon van familie, ze skypte met Romy & zus Febe en... er was een mooi kaartje van Nina bij de post! Echt tof voor haar, dat contact met vroegere klasgenootjes uit Kortenberg. Dankjewel. Ondertussen zat het ook op school erg mee: deze namiddag ging haar klas naar de boerderij en nog wel à pied! (Ik zat al uit te kijken naar de bus die hen ging brengen en halen!!!) En het weekend belooft, net zoals de laatste dagen, zonnig en warm te worden. Dus we gaan er hier nog even van genieten... Aan jullie allen ook een mooi weekend gewenst!

De eerste schooldag!

Vanmorgen was het dan zover: de eerste schooldag voor onze kids in Pfastatt. We werden om 8u verwacht in de "rue des Ecoles", het verkeersvrije straatje tussen de verschillende schoolgebouwen, waar de namen van de leerlingen per klas werden afgeroepen. In haar welkomstwoord vermeldde de directrice "la famille belge, arrivée depuis qu'une semaine". Onze 3 wittekopjes werden direct door alle andere ouders vriendelijk en bemoedigend toegeknikt. Voor Thomas was het ondertussen uitkijken of hij jongens herkende van zijn eerste voetbaltraining gisteren. En ja hoor: er waren reeds enkele "bekende" gezichten. We maakten trouwens direct ook kennis met een man uit Nederland en zijn Franstalige vrouw die hier in de pastorij in Pfastatt wonen. Hun jongste zoon, die gisteren ook op de voetbaltraining was, praat geen Nederlands maar verstaat het wel. En het moet soms gewoon wat meezitten in 't leven: Thomas zit bij deze jongen in de klas en de juf heeft hen naast elkaar gezet! Voor Britt was het wat moeilijker want de inschrijving voor de turnles is pas deze avond. Alle gezichten waren voor haar dus even "vreemd"... En Kobe? Ja, die ging flink mee naar binnen want hij had vorige week het keukentje in zijn nieuwe klas al zien staan. En onze jongste, da's nu eenmaal "auto's" en... "potten en pannen" ;-)

De eerste bezoekers

Afgelopen weekend hebben we de eerste bezoekers mogen verwelkomen: mijn ouders en zus met haar gezin die op terugreis waren van een weekje vakantie in Italië. Onze kinderen hebben hen met veel enthousiasme in het huis rondgeleid. Gids Kobe was zelfs amper te volgen, zo snel liep hij van living naar keuken, van beneden naar boven, en terug... De familie is nu zeer enthousiast over onze nieuwe thuis. (Blijkbaar vielen de foto's die we tijdens de househunting in mei-juni hadden getrokken veel minder goed mee dan wat ze nu in realiteit te zien kregen?) Ondertussen blijven we hier dagelijks ook nog wel wat praktische zaken regelen. Vandaag bvb. nog eens gebeld naar de watermaatschappij voor de overdracht van het water, ook verder geïnformeerd voor de hobbies van de kinderen en nu ook de Intermarché en Aldi in Pfastatt gevonden... Voor het echte shopplezier in Mulhouse is het nog even wachten op onze nieuwe bankkaarten ;-)

Terug online!

Lang leve "Orange": binnen de beloofde termijn van 1 week hebben we onze telefoon- en internetverbinding!!! De voorbije week was er ondertussen ééntje om "u" tegen te zeggen: vorige week vrijdag werden onze spullen hier uitgeladen en tot eergisteren hebben Jan en ik dan serieus doorgewerkt om alles uit te pakken en het huis in te richten. Woensdagavond kwamen nl. onze "grote inspecteurs" (lees: de kids) toe en we wilden hen toch graag reeds een "thuisgevoel" geven. En ondertussen crossen ze hier al twee dagen met veel lawaai door het huis! We mogen concluderen dat we in ons eerste opzet alvast geslaagd zijn ;-) Het is nu afwachten wat donderdag 2 september, de eerste schooldag in Frankrijk, zal brengen... Maar tot dan zijn we dus nog even samen in vakantie. Eindelijk!

Here we come...

Een huis vol verhuisdozen van Interdean kan best indrukwekkend zijn!
Ons vertrek is nu dan ook zéér dichtbij: morgen wordt de verhuiswagen geladen, donderdag rijdt de camion richting Mulhouse en vrijdag wordt alles in onze nieuwe thuis in Pfastatt uitgeladen. De kinderen mogen gelukkig nog enkele dagen bij oma en peter in La Fosse gaan logeren zodat Jan en ik "rustig" de tijd hebben om het huis ginder al een beetje in te richten. En dan kan ons Frans/Zwitsers avontuur dus echt beginnen! Als het de komende weken op deze blog ondertussen stil blijft: het kan wel even duren vooraleer we in Frankrijk een internetverbinding hebben. Maar "pas de soucis" en graag tot de volgende ;-)

Een aantal beslissingen verder...

Huurcontract huis in Pfastatt (Mulhouse) getekend, kids reeds in lokale school ingeschreven, nieuwe auto besteld,... Grote beslissingen werden hier de laatste weken in snel tempo genomen! De eigenlijke verhuis vindt plaats in de week van 16 augustus. Nu nog volop bezig met alles wat niet mee gaat te stockeren bij mijn ouders en ook heel wat zaken weg te gooien... Ben deze dagen kind aan huis in het containerpark!

Contract getekend!

De stap is gezet! Zondag 2 mei 2010, de dag van Thomas' eerste communie, tekende Jan 's avonds thuis officieel het Bazel-contract. We gaan het er dus op wagen en verhuizen met z'n allen deze zomer voor enkele jaren naar "het buitenland":-) Het praktische geloop en geregel kan beginnen... Op hoop van zegen!