Porrentruy

Manlief bleef gistermiddag thuis,

want die vertrok al naar Frankfurt/Houston,

maar ik ging met Kobe naar Porrentruy,

voor een cyclocross bij zacht weer,

op een mooi circuit met uitzicht op de stad,

rond een grote Zwitserse boerderij!

Het parcours lag er niet al te modderig bij,

de fiets werd dus niet iedere toer gewisseld, 

en Kobe reed goed zijn toeren uit,

op de weilanden rondom de boerderij,

met duidelijk hoogteverschil,

want op- en afstappen hoort er nu eenmaal bij,

al zou ikzelf dat nooit zo vlot kunnen ;)

Kobes supporters maakten zeker het meeste lawaai,

al bleven de koeien onverstoorbaar staan,

in de hun vertrouwde boerenlucht.

In rechte lijn dan naar de finish,

tevreden over een leuke koers,

met vrienden die kwamen kijken,

en hulp boden waar nodig.

Tot slot nog de 'live results'

op speciaal geplaatste zuilen

- lang leve de Zwitserse efficiëntie! -

en dan weer alles inladen...

na een zeer fijne wedstrijd!

'Four wheels move the body,

two wheels move the soul.'

X

Eerste huis

Mooi winterboeket uit Mulhouse gekregen,

van Els en Stephan uit Kortenberg,

die een weekendje naar de Elzas afzakten.

Architecte Els leerden we 20 jaar geleden kennen. Gedreven én hoogzwanger toen van haar tweede kind, bleef ze altijd goed bereikbaar. (Als onze bouw in Kortenberg al vertraging opliep, dan zeker niet door haar.) Het werd een erg aangename samenwerking, en we vertrouwden haar voor de volle 100%. 

Dat we haar dit weekend in ons Franse huis mochten ontvangen, voelde dus best bijzonder... Ergens wilde ik Els ook graag tonen dat het ons gelukt is om in het buitenland een nieuwe, warme thuis te creëren. (Al verliep het contact met de bouwfirma hier zeker minder vlot en minder persoonlijk!)

Maar misschien is een eerste huis wel zoals een eerste lief... En dus zie ik me nog altijd in het oude kantoortje van Els zitten, helemaal opgetogen en blij met de maquette van ons eerste huis voor ons op tafel. Een (t)huis voor altijd, dacht ik toen ook nog.

De eerste

Bijna in één ruk uitgelezen - afgelopen zondag, tijdens de autorit naar Aigle - dit (h)eerlijke boek over een eerste liefde. Je voelt meteen terug hoe groot en allesbepalend zo'n verliefdheid kan zijn, hoe je er als jonge mens zelf de domste stoten voor uithaalde, en hoe je je daar later nog altijd ongemakkelijk over kan voelen. (Zeker wanneer het dan niks werd, want in mijn geval waren de onbeantwoorde liefdes talrijk.)

"De eerste" is een aanrader voor iedere nostalgische ziel. En waren de blunders en stommiteiten waarschijnlijk niet te vermijden, ook daarin was je eigenlijk nooit alleen. (Dat had ik toen misschien wel graag geweten.) 

Aigle

Vertrek op zondagochtend om 10u naar Aigle,

en onderweg wordt er goed voor school gewerkt.

Aankomst om 12u30 aan het Centre Mondial du Cyclisme,

waar het hoofdkantoor is gevestigd

van de Union Cycliste Internationale,

met een knappe indoor velodroom.

Controle voor de Eagle Cross Hommes UCI C2,

met een indrukwekkend snelle start om 15u,

en het wordt een echte cyclocross,

met hellingen, trappen, zandbak...

en al vlug ziet iedereen er hetzelfde uit :)

Een uur lang worden er dus toeren gereden,

met de Zwitserse bergen altijd op de achtergrond,

waarbij de fiets vaak wordt opgetild en gedragen,

want de geasfalteerde stukken blijven beperkt,

en het parcours bestaat voornamelijk uit onverhard terrein.

Na de koers dus eerst de fietsen afspuiten,

vervolgens de coureur schoonspoelen,

en nog een zakdoek zoeken,

om tenslotte vlug te "douchen" naast de wagen.

Het werd een cyclocross van hoog niveau. Kobe finishte 22 op 31 deelnemers. "Technisch was ik niet goed vandaag," vatte hij zijn koers samen. Ikzelf vond werkelijk alle coureurs geweldig, want hoe die bleven doorgaan zonder fysiek totaal uitgeput te raken: il faut le faire.

Van Lyon tot Athene

Vorig weekend trok Kobe naar Lyon,

om er met Justine haar 18 lentes te vieren,

en de stad sprak hen zeker aan,

ze willen dus graag nog eens teruggaan.

Thomas zat intussen in Athene,

waar hij de historische Akropolis bezocht,

samen met Dea die dit jaar via Erasmus

in de Griekse hoofdstad studeert.

Ze namen ook de ferry naar Agistri,

een paradijselijk eiland uit de boekskes.

'Dat kunnen ze jullie al niet meer afpakken,' zou hun overgrootmoeder zeggen. 

Meter Berg zou vorig weekend 102 geworden zijn. Zelf hield zij echter niet van reizen, was ze het liefste gewoon thuis bezig. Ze zou wellicht een gebedje gedaan hebben voor een behouden thuiskomst van de jongens.

Vanavond komt Jan hier nu ook terug thuis na een drukke werkweek en déplacement. Iedereen zit dan weer goed en wel op zijn eigen plek. X