Pagina's
Over mij
- An en co
- Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!
zaterdag 25 februari 2012
Vertrokken!
Terwijl in België de krokusvakantie op z'n einde loopt, begint ze hier dit weekend pas. En ze duurt maar liefst 2 weken! Thomas en Britt zijn alvast goed gestart met een week skiën in Nauders (Oostenrijk). Deze morgen om 7u vertrok de bus. Hun eerste kamp, zonder ouders of andere familie in de buurt. Ben al benieuwd naar hun verhalen én hun valiezen bij thuiskomst...
donderdag 16 februari 2012
Meidenweekend
Afgelopen weekend in Natoye (tegen Ciney, België!) doorgebracht. Zeven vrouwen in een mooi en gezellig vakantiehuisje. Dat is bijpraten, wandelen, uitslapen, lang ontbijten, boekskes lezen, aperitieven, samen koken en enkele jarigen vieren... De oudste is zonet 40 geworden. Maar in mijn agenda blijf ik het onze "meidenweekends" noemen. Zeker weten.
woensdag 8 februari 2012
Gedachten
Filosofie met kinderen: het gebeurt hier regelmatig 's middags aan de keukentafel. Zo interesseert Kobe zich nu erg in het ontstaan van alles. De kip en het ei: hij is helemaal mee! Tot gisteren de vraag kwam "hoe die eerste kip er dan gekomen is?!" En grote broer Thomas vroeg zich onlangs oprecht verbaasd af waarom het woord "aliens" bestaat "als die vreemde wezens toch niet echt bestaan?!". Ondertussen las ik in een tijdschrift "dat mensen ongeveer 60.000 gedachten per dag hebben." Iets waar ik me dan weer oprecht over verbaasde! Hoe tel je in hemelsnaam gedachten?! Die van mij lijken alleszins eindeloos en ontelbaar ;-)
zondag 5 februari 2012
Vijf skilessen en tien jaar
Vijf skilessen! Meer hadden Thomas en Britt niet nodig om gisteren vlot van de grote blauwe en groene piste op de Ventron te skiën! Wonderlijk ook, om zelf na ruim tien(!) jaar terug op de latten te staan en te beseffen dat de jongen en het meisje naast mij in de zeteltjeslift mijn eigen zoon en dochter zijn. En dan achter die twee kids naar beneden skiën en nadenken over de voorbije tien jaar... Geen gewone zaterdag. Verre van.
Abonneren op:
Posts (Atom)