Laatste semester voor Britt in Berlijn,
en dat startte met een study retreat in Schloss Trebnitz,
voor alle tweedejaarsstudenten van de
Master in International Sustainability Management.
Intussen woont dochterlief via Habyt terug
in de haar vertrouwde wijk achter het station,
al trok ze afgelopen zaterdag met ons
graag meteen naar het centrum van de stad :)
Zelf wilde ik vooral terug naar Prenzlauer Berg,
voor een overheerlijk Hokey Pokey-ijsje!
De Fernsehturm blijft een leuk herkenningspunt,
en de S-Bahn het meest aangename vervoersmiddel
om je snel (en ver!) te verplaatsen.
Op zondag viel de overzetboot ook in de smaak,
en de wandeling op het groene 'pauweneiland'
is zeker een aanrader,
al vielen er weinig pauwen te spotten,
en dan waren ze nog gepluimd ook??
Dit (tamme?) vosje vonden we dus best intrigerend.
Terug dan langs de GLS Campus waar Kobe
in mei-juni nog talen studeerde,
en weer langs de Hokey Pokey-straat in Prenzlauer Berg,
om te eindigen op de rommelmarkt in het Mauerpark.
'MILES Mobility' blijft overal opvallen
door de 'E' die zijn derde streepje mist...
(en zelfs de kleine lettertjes
moeten eraan geloven,
heerlijk toch die deutsche Gründlichkeit)
Maandagochtend stipt om 6u29
vertrok onze trein alweer huiswaarts,
zagen we het ochtendlandschap mooi voorbijglijden,
en hadden we ons goed geïnstalleerd
voor de lange treinrit...
Tot onze trein rond 10u30 onverwacht halt hield op een klein station in Steinau (halfuur boven Frankfurt) en we allemaal moesten uitstappen. Reden: brandalarm in een bepaald treinstel. Resultaat: er diende onmiddellijk een hele procedure te worden gevolgd, met echter bitter weinig communicatie en dus veel verwarring tot gevolg. (Ook voor de treinconducteurs!)
En ja, altijd opnieuw moet ik dan denken aan die slogan van de NMBS uit de jaren 80. Want de trein is inderdaad 'altijd een beetje reizen' en in dit geval stonden we ruim anderhalf uur vlak naast onze trein op het perron (ik hoop dat ze het bij echt brandgevaar toch anders aanpakken), werden er flesjes water uitgedeeld, zaten we vervolgens op een boemeltrein waar we terug af moesten, om uiteindelijk in een overvolle IC-trein naar Frankfurt te sporen waar iedereen verder zijn plan mocht trekken.
Ach ja, als het dat maar is.
's Avonds is Jan voor de nieuwe werkweek gelukkig vlot aangekomen in Bergkamen en ikzelf trok met Kobe in een volgeladen wagen nog naar zijn studio in Straatsburg voor zijn schoolstart op dinsdag.
Maar dat zijn weer andere (reis)verhalen.