Prachtige plek

Afspraak in het VitraHaus in Weil-am-Rhein,

voor een lekkere en gezellige lunch met Isabelle,

die na haar congres in Bern veel te vertellen had.

En wat blijft het daar een prachtige plek,

waar je gratis en voor niets kan rondlopen,

om van alle mooie zaken te genieten,

al is het moeilijk om de shop te verlaten

zonder een kleine aankoop.

Kapot

'Storing in motor,' meldde het dashboard van onze wagen na de eerste tussenstop richting Zweden. Gelukkig zijn we nooit echt in panne gevallen. Na onze vakantie bij Britt lieten we 'de turbo van de motor' wel zo vlug mogelijk vervangen. 

De slechte sluiting van onze afwasmachine werd intussen ook gerepareerd en de twee geldboetes uit de lage-emissiezone Antwerpen werden herleid tot een 'laattijdige registratie' van onze Franse nummerplaat. 

Nu is de warmtepomp van het zwembad stuk. En het rolluik aan ons grote livingraam hapert. De nieuwe ontkalker in de berging moet ook nog juist afgesteld worden. En onze fietsen wil ik binnendoen bij de fietsenmaker in Wittelsheim - gewoon voor nazicht - want eind juni gaat de lieve man met pensioen en we kennen niet meteen een andere goede fietsenmaker. Toch niet in de buurt.

Soit. Altijd iets dus. Zo ook bij de vriendin in Antwerpen. Daar was de boiler stuk. En de barst in haar kookplaat wil ze nu vlug hersteld zien. Maar wat 'rolluiken' betreft, wint ze echt iedere vergelijking.

Want haar rolluiken zijn gesloten sinds begin april, toen de aanslag met een zelfgemaakte bom(!) bij de buren een gat in de living sloeg en bij haar alle ramen op de benedenverdieping sneuvelden. (Aanvankelijk dekte de verzekering zelfs niet deze schade 'opgelopen in een oorlogssituatie': 'the War on Drugs' van De Wever namen ze dus wel erg letterlijk!) 

Sindsdien zijn de livingramen bij mijn vriendin langs de binnenkant dichtgetimmerd en blijven haar rolluiken af. De verzekering blijft helaas traag reageren en de deadline bij het schadefonds van de stad is verstreken. Ze hoopt nu op uitstel en heeft in haar tuin alvast extra bloemetjes geplant zodat ze daar wat licht en kleur kan zoeken. 

Het geluk dus van kleine zaken, van een alledaagse schoonheid ook die je niet kapot krijgt. (Vergeet hier even iedere nieuwsuitzending.) Geen vervanging of reparatie nodig. Je moet alleen aandachtig kijken. Dat wel. Maar verder is het er gewoon. Gratis en voor niets. 'Licht en kleur.'

Fijne passage

Thomas heeft zijn examens

al achter de rug...

en dus nam hij vrijdag meteen de trein

naar de grootouders in Spanje!

Uit het doorregende Italië hield Stephan hier even halt,

op de terugweg naar (hopelijk) "zonniger Vlaamse oorden".

Met Isabelle uit Kortrijk trok ikzelf naar Mulhouse,

waar ik haar graag de oude apotheek toonde

(Isabelle studeerde vroeger pharmacie)

met het beschilderde plafond uit de 17de eeuw.

In Basel liepen we vervolgens langs de Rijn,

waar dit bruidskoppel ons deed glimlachen,

al sprak deze stresscontainer

mijn vriendin uit Kortrijk ook sterk aan,

want vanochtend opende ze als voorzitster

het internationale Eurachem-congres in Bern.

Veel succes nog in Bern, beste Isabelle.

Heel fijn om je afgelopen weekend

bij ons te gast te mogen hebben!

Het blijft ook bijzonder dat ik je 

in de lente van 2010 leerde kennen

- juist vóór mijn verhuis naar Frankrijk -

en dat de afstand niet verhinderde

dat we vriendinnen werden.

Dankjewel!!

X

'Andere sporten'

In het kader van de option sport trok Kobe drie dagen naar de Jura. Samen met 14 andere leerlingen en 2 leerkrachten van zijn school logeerde hij in Chalet de la Haute-Joux in Cerniébaud ('waar alleen maar koeien en tractors zijn' dixit Kobe). 

Op het programma stond accrobranche, canyoning en spéléologie. De escalade sur falaise werd geannuleerd wegens het slechte weer, in plaats daarvan deden ze biathlon d'été ('dat is met de carabine schieten en eerst lopen, want er lag natuurlijk geen sneeuw meer om te langlaufen').

'Fijn om eens andere sporten te doen dan fietsen,' vatte de jongste zoon vanavond zijn driedaagse kort samen, terwijl hij moe en lang uitgerekt in de zetel lag.

Tour de Haute-Saône

Vertrek op vrijdagavond

naar het departement Haute-Saône:

vaders Gilles en Eric met onze junioren

die meteen deelnemen aan

een contre la montre van 15 km.

's Zaterdags staat ook vader Jan

aan het gehuurde huisje

 en maakt Équipe 110 Cyclisme Illzach

zich opnieuw klaar,

nu voor een wegkoers van 110 km (op zaterdag)

en nog een wegkoers van 120 km (op zondag),

nadat alle ploegen eerst officieel werden voorgesteld!

En onze "Kobé" zie je in deze video dus als vierde

op het podium verschijnen :-)

'110 Cyclisme Illzach' bereikte uiteindelijk

een mooie 16de plaats op 28 ploegen.

Individueel eindigde Kobe 61ste op 166 deelnemers,

van wie uiteindelijk 114 na drie dagen

de meet haalden.

Hij was de enige Belg

en finishte op 2´20 van de winnaar.

Nog even voor de kenners:

gemiddelde snelheid tijdrit op vrijdag: 48km/u,

wegkoers op zaterdag: 45,4 km/u,

en wegkoers op zondag: 43,3 km/u.

24 uren

Iedereen afgelopen weekend het huis uit:

onze jarige had het rijk voor hem alleen,

voor een feestje met de vrienden,

onder wie ook jarige Marius

(tevens op 13 mei geboren).

Hoe gek om dan het oude fotoboekje

van zijn jarige vader te doorbladeren,

en dat feestje uit 1999 te herbeleven!

24 uren was het hele huis van Thomas

- drank en eten inbegrepen -

en 24 jaren later verschilde zijn feestje 

misschien niet zo veel van dat feestje uit 1999,

behalve dat er nu champagne en

Frans bier uit Saverne werd gedronken,

en ook wat Belgische Vedett!

('Eind vorige eeuw' was het nog sangria.)

21

Joyeux 21, jarige Thomas!

Alle goeds en nog veel meer...

Blijf vooral op jouw eigen manier

door het leven fietsen.

X

Het glas heffen op 2002

Vlaams onderonsje in Allschwil afgelopen zaterdag,

met toastjes ingevoerd uit de Delhaize,

heerlijk thuiskomen is dat ;-)

In de lente van 2002 kende ik Tania en Barbara nog (lang) niet. Jammer wel, want dan hadden we samen een 'hoogzwangere foto' kunnen nemen: met een paar weken verschil worden onze zonen Viktor, Thomas en Jonathan nu allemaal 21 jaar. (En ook Hellen, de dochter van Hans, wordt in september 21 jaar!)

Een lekker aperitiefke dus op het bijzondere jaar 2002. En uiteraard volgde er nog een tweede fles om ook op onze andere kinderen te kunnen klinken... Zalige avond!!

Grand Prix Dannemarie

Op 8 mei viert Frankrijk het einde van WO II,

maar Kobe zat gisteren al vroeg op zijn fiets

voor de 'contre la montre' in Dannemarie,

waar met de vingers deskundig werd afgeteld:

'trois, deux, un'

'c'est parti!'

voor de korte individuele tijdrit.

's Namiddags tekende onze club ook present,

voor de koers van 100 km

- 5 toeren van 20 km -

rond Dannemarie in de Sundgau,

waar ik met twee andere mama's van de club

in dit 'verloren gebied' stond,

altijd zelf ook zéér opgelucht

om zoonlief nadien 'moe en voldaan'

- en vooral dus zonder grote valpartij -

 aan de finish terug te zien.

Bekerfinale 2023

De liefde voor voetbal,

en voor KV Mechelen in het bijzonder,

daar zorgt hun opa

al van jongs af aan voor!

Deze bekerfinale op de Heizel

kon dan ook niet gemist worden

en de sfeer zat er meteen goed in :-)

Dat Antwerp de wedstrijd won met 2-0

werd nadien vlug vergeten door onze jeugd,

want "you'll never walk alone"

wanneer je voor roodgeel supportert.

'Ik ben alles'

Hallo, ik ben Marcus.

Maar het heeft geen zin me voor te stellen. Je moet me geloven. Snel beslissen is de boodschap. Er zijn altijd kapers op de kust. Twijfel niet en grijp deze buitenkans. Je wilt toch geen spijt krijgen?

Eeuwige twijfel verlamde mij vroeger nodeloos. Lege dagen in een zee van besluiteloosheid. Pamela Anderson kon me niet redden. Mijn ambitie bleef groter dan mijn zelfvertrouwen. Niet alles verdraagt een sexy, rood badpak. Maar het leven is aan de durvers. Soms vind je toch wat je zoekt. Zelfs valse hoop doet leven. Baywatch en datingsites zal ik nooit opgeven.

Deze huizensite brengt me nu in contact met jonge mensen uit alle hoeken van de wereld, al wil mijn familie daar niets mee te maken hebben. Maar laat me niet op de feiten vooruitlopen. Ik wil je eerst geruststellen. Dit is een uniek aanbod. Aarzel niet. Ik zal je mijn persoonlijke gegevens sturen. Hopelijk voel je mijn stevige handdruk.

Dit oude huis van mijn Zweedse grootmoeder wordt een bijzonder studentenhuis. Uren heb ik aan de grenen trap geschuurd. Stof en zaagsel met dennengeur. De nieuwe keuken liet ik installeren. Zo’n handige klusser ben ik niet. Maar verder ben ik alles wat jij wilt. De succesvolle zakenman op LinkedIn. De prille vijftiger met zijn dure fitnessabonnement. Boven alles de betrouwbare vader van twee zonen, al leef ik sinds lang gescheiden van hun moeder. Niet alles is perfect.

Ik wens je alvast een fijn semester aan Lund University. Kan je snel de waarborg voor jouw kamer overschrijven? Daarna spreken we verder af. Wees gerust, het komt in orde. Je zal je hier vlug thuis voelen. Mijn naam is Marcus Pettersson. Ik spreek vlot Engels. Mijn jongens studeren net als jij in het buitenland. Zie ik je binnenkort in Zweden?

Het huis in Lund bestaat wel zeker - we liepen er vorige week nog met het gezin langs - maar Marcus en zijn grootmoeder zijn er nooit geweest. Britt vond gelukkig meteen onderdak in een groot studentenblok van de universiteit. Haar 'valse start' begin januari werd dus vlug aangepakt. Twee weken later stuurde de politie nog het verslag van haar aangifte, daarna hoorden we niets meer.

Scandinavisch

Beetje heimwee nu naar

deze 'Scandinavische zaken':

de oude gestreepte vuurtoren in Malmö,

de imposante veerboten op het water,

de reddingsboeien per stad,

de meeuwen op het land...

en in de lucht ;-)

de eekhoorntjes ook overal in het groen,

de geschreven taal die we min of meer verstonden

(van de gesproken taal verstonden we niet veel)

al moesten we sommige woorden 

toch even opzoeken,

en 'Badparkering' blijft

mijn favoriete pijl in Lomma.