Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

maandag 27 mei 2013

Fête des mères



Gisteren moederdag in Frankrijk en ik vierde het met 14 vriendjes van Thomas.
Of 15 liever, eentje bracht zijn broertje mee om met Kobe te spelen.
's Avonds toch rustig met een afhaalpizza de zetel in.
Verjaardagsfeestjes, ik zie ze altijd veel te groot ;-)
Posted by Picasa

maandag 20 mei 2013

Thooomaaasss!!!!



Ik beken:
ik heb staan roepen langs de kant, en hard!
"Vous dites Thomas?" vroeg de trainer me nog.
En hij riep het van de slag ook op z'n Vlaams ;-)

Met het verlengde pinksterweekend zijn we naar de Cordial Cup
in Kitzbühel, in het zonnige en warme Tirol geweest.
En als je 502km aflegt (enkel!) voor de voetbal van zoonlief
mag je wel al eens roepen...

Leuk was ook dat de eigenaars van Hotel Traublingerhof Belgen bleken te zijn.
Hier komen we zeker nog eens terug voor een wintervakantie!
Posted by Picasa

donderdag 16 mei 2013

Uithuizig

Tijdens het lange hemelvaartweekend logeerde Thomas bij een gastgezin op een woonboot voor zijn voetbaltoernooi in Metz. Hij vertelde het achteraf allemaal heel cool. Elf jaar nu, weet je wel.

Deze week is het ondertussen al een hele tijd opvallend stil in huis want zondagavond vertrok Kobe op classe verte in de Vogezen.

Iedere avond luisteren we nu op een automatisch antwoordapparaat naar de laatste nieuwe avonturen van zijn klas. We horen dan 30 kinderstemmetjes en de juf die het gesprek wat probeert te leiden ;-)

Morgen mogen we onze jongste zoon weer ophalen in Centre La Roche in Stosswihr. Het wordt tijd. We willen terug speelgoedautootjes op de keukentafel en verkleedkleren overal in huis... En zou zijn nieuwe grote voortand nu helemaal doorgekomen zijn?

Leuke uitsmijter nog! Radio France Bleu Alsace berichtte vanavond dat ook Brad Pitt vorig weekend uithuizig was... Hij was in de Elzas om konfituur te kopen! Beetje hilarisch toch?
Posted by Picasa

maandag 13 mei 2013

Jarige zoon

Hij wilde spaghetti en pannenkoeken, gewoon thuis en zeker niet op restaurant. (Dat laatste vonden wij wel jammer ;-)) Hij genoot van alle telefoontjes en berichtjes uit België, maar glunderde vooral bij het zelfgemaakte kaartje van een vriendinnetje uit zijn vroegere school in Pfastatt. Haar onverwachte woorden dus, en de nieuwe zachte voetbal voor op de trampoline. Elf jaar in alle eenvoud.
Posted by Picasa

zondag 12 mei 2013

De Vogezen

Elke dag zie ik ze in de verte als ik de kinderen naar school breng of boodschappen doe. Bij mistig herfstweer of in het eerste lentelicht, prachtig winterwit of zomergroen... Ik blijf de Vogezen het mooiste vinden aan onze verhuizing naar de Elzas!
Gisteren weer. We reden naar de vallei van Masevaux en maakten een wandeling naar de Lochberg in de Vogezen. Mooimooimooi!!!
Posted by Picasa

zaterdag 4 mei 2013

Onze turnkampioen!

 
Vandaag ging dochterlief de lucht in voor 24 juryleden!

Britts groepje eindigde eerste in de reeks DC3 Benjamines
op het Championnat Zone Est in Besançon.

Ze gaat nu door naar de finale
op nationaal niveau in Valenciennes begin juni!

Britt stond te blinken op het podium,
wij nog iets hoger in de tribunes van het Palais des Sports.

 Vijf blije blinkende Belgen bij elkaar ;-)

Posted by Picasa

vrijdag 3 mei 2013

Onze skikampioen!

 
De kleinste van zijn groep,
maar wel de eerste in de afdaling!

Vanavond mocht Kobe zijn eerste trofee
van de Mercredis de Neige in ontvangst nemen.
Een echte beker met zijn naam op!

Hij glunderde op het podium,
wij zaten superfier in de zaal :-)

Posted by Picasa

donderdag 2 mei 2013

Overstag

Overdag krijg ik soms de meest bizarre telefoonoproepen. Vaak ivm energiebezuinigende maatregelen voor het huis en dan volstaat het om te zeggen dat ik locataire ben en niet propriétaire. Daarop wordt het gesprek meteen afgerond: ik behoor niet tot de doelgroep en word vriendelijk bedankt voor mijn medewerking, zij het dus een zeer korte.

De vele enquêtes beantwoord ik meestal ook zeer geduldig. Die gesprekken daarentegen kunnen soms wel lang duren. Maar dat is altijd goed voor mijn Frans, denk ik dan maar. En het maakt me ook niet echt uit dat mensen weten waar ik het liefst mijn boodschappen doe. 'Super U, Prix Bas ou Leclerc, madame?'

Vandaag had ik echter een zeer mooie oproep. Unicef aan de lijn. Of ik geïnteresseerd ben om een kind in een ontwikkelingsland aan een betere toekomst te helpen. Slechts een kleine maandelijkse financiële bijdrage, fiscaal aftrekbaar.

De warme vrouwenstem gaat me nu alle concrete informatie via de post opsturen.

'Et est-ce que je peux vous rappeler le lundi 13 mai svp?' vroeg ze nog gedienstig. Die datum maakte me natuurlijk helemaal gevoelig. Al weet ik niet hoe mijn eerstgeborene gaat reageren op een Unicefkindje voor zijn verjaardag. Maar bij haar laatste vraag ging ik zelf dus alvast overstag. Volledig.