Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

dinsdag 31 mei 2016

Tafeltje Dek Je


Als de voorbeeldvrouw op bezoek komt, dan dekt onze tafel zich helemaal vanzelf! We mogen bovendien ook vrienden uitnodigen om mee aan te schuiven, wat het plezier hier zeker nog vergroot... De voorbije dagen hebben we dus weer superlekker gegeten!! De gebroeders Grimm zouden het in hun sprookje niet beter kunnen verzinnen.

Dankjewel, lieve Els, voor de heerlijke week samen! Graag tot binnenkort :-)

zondag 29 mei 2016

Fête des mères


 
S'il m'arrive quelquefois
D'avoir un rêve qui me fait peur,
Maman chérie, c'est dans tes bras
Que je retrouve la douceur
 
S'il fait trop gris ou nuageux,
Que je m'ennuie un peu,
Tu m'inventes vite un nouveau jeu
Qui sèche la pluie dedans mes yeux
 
Si mes leçons sont bien trop dures,
Le calcul ou la lecture,
Tu viens souvent m'aider le soir
A terminer tous mes devoirs
 
Et si mon coeur bondit de joie,
Que c'est la fête dans ma tête,
Maman chérie, c'est dans tes bras
Que je partage mon bonheur
 
Et si je t'aime tendrement
C'est parce que quand je serai grand
Tu seras encore ma Maman,
Je serai toujours ton enfant.
 
Arnaud Dupin de Beyssat
 
 
Kobe oefende een hele week op deze poëzie, een verrassing was het dus vandaag niet meer... En de zelfgemaakte theezakjes kreeg ik vrijdag ook meteen. Maar zonet kwam hij trots thuis met een échte roos voor mij: hij eindigde vanmiddag eerste(!) op de koers in La Walck (boven Straatsburg). Britt maakte intussen een roos die eeuwig blijft. Zoals ook de liefde is voor mijn kids. Voor altijd. En voor alle vier. Met een warme knipoog aan Ster. X


zaterdag 28 mei 2016

Vasthouden


Nog even vasthouden aan wat is... Op een warme zaterdagavond in onze tuin, en zolang ze nog niet naar Singapore verhuisd zijn. 'Dit moment kunnen ze je niet meer afpakken,' zegt mijn grootmoeder dan. Maar het afscheid heeft zich reeds ingezet. Dat voel ik nu regelmatig aan de krop in mijn keel.

zondag 22 mei 2016

Krantenartikel


Dat er reeds een artikel in de krant was verschenen, hadden we hen niet verteld: hoge verwachtingen zijn sowieso moeilijk in te lossen, zenuwachtig waren ze al voldoende...

Maar ze deden het vandaag dus meer dan prima op de Championnat d'Alsace!

Want Thomas eindigde op een verdienstelijke vijfde plaats bij de minimes en Kobe werd trots tweede bij de pupilles. Bij deze is de jongste zoon nu officieel 'présélectionné pour le trophée de France'.

Dat de voorzitter van de club me meteen een dringende sms stuurde, zag ik pas veel later...

Thuis hebben we eerst alle tijd genomen om het bewuste krantenartikel te lezen, met een grote glimlach om de lippen en die vermoeide fietsbenen horizontaal in de zetel.

vrijdag 20 mei 2016

Stand van zaken


De potager voor onze tuinkruiden staat er! En de put voor onze ingebouwde trampoline werd ook gegraven... Morgen zaaien ze het gras, dan moet Principal zijn laatste stukje (oude) gazon afstaan. Die frisse Vedett hebben ze dus meer dan verdiend, onze ijverige tuinmannen!

En de kwade buren? Die probeer ik een beetje te ontwijken nu. (Wat al voor hilarische toestanden heeft gezorgd, eerlijk gezegd.)

Een "stand van zaken" zoals het steeds in het leven gaat: we zoeken er onze weg in...

Maar straks wél met zicht op een mooie tuin.

woensdag 18 mei 2016

Ridderspelen


We hadden er de tijd van ons leven, op de ridderspelen in Berlaar!

Dat de jongste zoon en ik daarvoor helemaal naar België moesten, namen we er graag bij want het eerste lustrum van Quondam was werkelijk "af" tot in het kleinste detail...

Een mooi pinksterweekend dus "om in te kaderen", liefst nog met zo'n gouden, middeleeuws randje rond alles en iedereen :-)

vrijdag 13 mei 2016

In het voorbijgaan


Veertien kaarsen vandaag!!
 
En ik zag hem vanochtend aan het ontbijt haast verder groeien...
 
In het voorbijgaan gebeurt zoveel,
zo ongelooflijk veel.

maandag 9 mei 2016

Hugues Capet


Na Thibaut Courtois vorig schooljaar, was het nu de beurt aan Hugues Capet: een spreekbeurt die zeker wat meer opzoekingswerk vroeg, onze jongste zoon liep er niet meteen warm voor...

Maar gaandeweg werd die Franse koning uit de tiende eeuw toch interessant en deze namiddag reageerden de klasgenootjes enthousiast op Kobes deuxième exposé.

'High five' dus in de auto vanavond! Want dat de structuur goed zat, had de juffrouw zelfs een paar keer gezegd. (En de zuchtende pubers op de achterbank negeerden Kobe en ik even volledig.)

Mama heeft haar huiswerk ook goed gedaan :-)

zondag 8 mei 2016

Burengedoe


Grote werken in onze tuin! En ze hebben al voor heel wat 'burengedoe' gezorgd... Want de graafmachine die maandag ongevraagd over een stukje grond van de buren reed: dat kon toch echt niet zijn!! Maar mijn excuses wou de buurvrouw niet. Integendeel zelfs.

Topoverleg dus op woensdagmiddag, met de kwade buren en onze tuinarchitect die zich als de grootst denkbare diplomaat opstelde. Over de bombardementen in Syrië durfde ik niet beginnen. Maar ik vroeg het me wel af... 'Of we hier nu werkelijk over een paar vierkante meter aarde stonden te discussiëren terwijl er elders mensen onder het puin van een ziekenhuis om hulp roepen?!'

Gelukkig scheen de zon intussen zomers warm. Kreeg mijn bleke winterhuid meteen ook haar eerste kleurtje... Want verder bleef het gesprek koud en kil. Om zo vlug mogelijk te vergeten dus.

Maar 'burengedoe', het kruipt meer onder mijn (gebruinde) huid dan ik eigenlijk wil.

woensdag 4 mei 2016

Eerste fietsbeker


'Het was de mooiste dag van mijn leven,' zei hij toen hij van het podium kwam. En dan weet je wel zeker dat het goed zit, die eerste fietsbeker! Kobe eindigde vandaag derde in de koerswedstrijd in Schwenheim (Saverne). Hij straalde bij zijn thuiskomst nog :-)

dinsdag 3 mei 2016

Wijnbar

 
'Wil je met mij op stap gaan? Straks. Ik heb er nood aan.'
Een dringende sms van mijn Franse vriendin gisteravond.
'Bar à vin, ça te va?' schrijft ze me nog.
 
En dus zitten we op een blauwe maandagavond in een nieuwe wijnbar in Mulhouse. Met een lekker glas wijn en een kleine plateau de fromages tussen ons in, om die eerste dag van de nieuwe werkweek een beetje door te spoelen.
 
Want alles had zich even heftig en brutaal aan haar opgedrongen en ze had gedaan wat ze kon: hartmassage toegepast, een défibrillateur gezocht, kort tegen de hulpdiensten aan de telefoon geroepen... Iedere seconde telt werkelijk dubbel bij een collega met een hartstilstand.
 
En toch bleef ze het zich nadien afvragen. Ook toen de SAMU het reeds lang van haar had overgenomen en de ambulance de man in kritieke toestand naar het ziekenhuis had gebracht. 'Of ze zelf misschien nog iets méér had kunnen doen?' De loeiende sirenes hadden geen antwoord gegeven, hadden haar niet gerustgesteld.
 
Gezeten in de wijnbar, probeert ze er 's avonds voor zichzelf vat op te krijgen. Maar de collega in nood roept ondertussen ook veel eigen levensvragen op en de stilte rond onze kleine houten tafel wordt steeds groter: we zullen straks de laatsten zijn om de deur toe te doen. 
 
'Misschien moeten we morgenavond terug afspreken,' zegt ze me bij het afscheid, 'dan kan jij wat vertellen.' We verzinnen meteen een aantal andere thema's - grote en minder grote - en zeker ook enkele banale faits divers, om de nodige dosis humor en zelfspot niet te vergeten. 
 
'Dat deze bar iedere weekdag geopend is, geeft ons alvast voldoende spreekruimte,' giechelt ze tenslotte.

We hebben de waan van de dag zojuist goed buitengesloten. Ik voel het.