Op kot!

Na de schilderwerken van vorige week maandag

(met dank aan mijn BFF om de gordijnen korter te maken),

ging Thomas vanmiddag 'voor echt' naar zijn kot in Straatsburg:

een oud appartementje dat hij er deelt met schoolkameraad Armand.

 Morgen starten de kennismakingsdagen aan de faculteit Histoire,

beginnen de studentenjaren van onze oudste zoon officieel!

Ongelooflijk wel hoe vlug het gaat,

hoe die kleine jongen eigenlijk al lang verdwenen is,

maar dat voor ons nu toch nog meer benadrukt wordt...

 

De voorbije dagen was ik alsnog de 'hamstermoeder'
die alles voor haar jong verzamelde en uitzocht:

'want een goede organisatie is het halve werk,' zei ik hem nog
terwijl ik alweer naar de winkel snelde om iets van zijn lijstje te kopen,

maar daar was ons uitvliegend jong dus niet echt van onder de indruk.

 

Heel erg benieuwd hoe zijn eerste week straks verloopt!!

Oranje sportweekend

Aangepast aan onze 'oranje zone':

 een sportief weekend voor Kobe in zijn goal,

 op de voetbal in Richwiller.

 En ook helemaal oranje op zijn fiets,

 voor een mooie koers in Sélestat.

 Denk de mondmaskers langs de kant even weg,

en het lijkt haast een weekend 'zoals vroeger',

waarin oranje nog een gewone kleur was

zonder enig reisadvies of 'verhoogde waakzaamheid'

met betrekking tot welk virus ook.

Beestjes spotten in de Vogezen

Thomas en Gaël in camouflagekleding op de uitkijk,

voor de 'chevreuils du soir': 

Met dank aan Gaëls vader voor deze prachtige reeën-foto!

En voor wie meer beestjes wil, zie instagram @marcwilb

Festiviteiten

Hoe we de '10 jaar Frankrijk' vierden:

 met aangepaste mondmaskers ;-)

 en ieder in zijn/haar eigen kart,

 op een mooi circuit in de Sundgau.

 Met Aperol Spritz ook in Basel,

op het fijne terras van Noohn.

Tweede lustrum

Tien jaar geleden verhuisd:

En dit zijn ze nu:  

 

 Tien Franse jaren verder!

Over fiber en good vibes...

De Fiber-aansluiting is hier vanochtend niet gelukt: Masi van Orange vond 'la trappe' voor de aansluiting buiten aan ons huis niet... Ik heb dan wel nog naar onze electricien en naar Batige gebeld, en ook samen met Masi op de grondplannen van ons huis gekeken... Maar die 'trappe' kan dus 'enterrée' zijn en nu moet er eerst een andere technicien van Orange komen, om een 'étude' te doen en die 'trappe' te vinden... Daarna komt Masi terug (of een collega van hem) om de aansluiting te doen.

 

Wordt dus vervolgd (en ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht). Je woont in Frankrijk of je woont er niet ;-)

 

'Of dat wel vaker voorkomt?' vroeg ik hem toch nog.

'Tous les jours,' antwoordde Masi zéér spontaan.

 

Godzijdank kunnen we hier intussen altijd nog voort met onze ADSL-verbinding... Al was het erg vervelend dat gisteren de Skype niet goed werkte, juist voor mijn afspraak met vertaalster Émilie. Wilco in de pastorie bracht wel redding, met zijn rustige bureautje op de benedenverdieping waar ik ongestoord aan mijn teksten kon werken. (En hij kwam me zelfs nog koffie met een koekje brengen ook! Dit zou ik absoluut vlug gewoon kunnen worden!!)

 

Vanavond skype ik terug vanuit de pastorie, dan overloop ik er met Émilie mijn laatste hoofdstukken. Het is daar nu sowieso rustiger werken dan thuis en de 'vibes' zijn er goed, ja zelfs met bediening aan de werktafel! Zalig, toch?

Back home!

De vakantie van onze jongens in België zit erop,

ons trio is hier dus weer herenigd! 

 Mijn drie 'werkgevers' zoals ik ze vaak noem,

en ze blijven volledig zichzelf :-)

Strandvakantie

Dochterlief op strandvakantie

met haar beste vriendin.

Gefilterd zonlicht in Sète,

kleurrijke huisjes in Collioure!

En de laatste dag stonden ze toch eens vroeg op,

om ook de zonsopgang in Sainte-Marie-la-Mer te zien.

Sweet monnikenwerk

Geen feestje zonder een lekker dessert! En nu mijn Franse manuscript op tafel ligt, valt er wel wat te vieren... Want volgende week overloop ik met vertaalster Émilie de laatste commentaren, vervolgens leest onze huiswerkjuf de finale versie na... En in september wil ik dan een aantal Franse uitgeverijen aanschrijven! Het is monnikenwerk van begin tot einde, maar zelf doe ik alvast niets liever dan opgaan in geschreven woorden, ja zelfs moeilijke Franse woorden.

 

< Foto "café/thé gourmand" in La Table de Louise, Habsheim

Il Cortile

Het ene terras is het andere niet. Voor zijn verjaardag wilde manlief dan ook duidelijk gaan eten 'sur une terrasse exceptionnelle, entourée des derniers remparts de Mulhouse, où s'entremêlent les parfums de citronniers et d'orangers' dixit de website van Il Cortile, want in het Nederlands krijg ik het dus zeker niet mooier verwoord. Verder werd er tijdens onze tête-à-tête wel gewoon Vlaams gesproken ;-)

Rood-groen-oranje

Heen en terug naar Allschwil, net over de Frans-Zwitserse grens... Barbara en Hans kwamen langs, twee sportieve westvlamingen die België reeds geruime tijd achter zich lieten ('eind vorige eeuw al,' zouden onze tieners zeggen, om zo de lange tijd nog meer te benadrukken) en die we vorige zomer leerden kennen op het trouwfeest van de Vlaamse vriendin uit Basel.

 

Sinds de lente laat Barbara zich nu wekelijks testen op het Corona-virus. Zwitserse Gründlichkeit die het werk haar aanbiedt en die ze niet afslaat. Verder lijkt Zwitserland vooral te rekenen op het 'gezond verstand' van haar bevolking: de strenge Franse lockdownmaatregelen hebben ze er nooit gekend en die kleine Belgische bubbels kennen ze er nu ook niet. Het toont hoe relatief de aanpak van ieder land afzonderlijk blijft (en hoe we daar zelf ook graag nuchter naar willen blijven kijken).

 

Dat de Zwitserse kantons Wallis en Vaud als reisbestemming intussen van 'rood' onmiddellijk terug 'groen' kleurden, mag dan een goede zaak zijn voor de vakantiesector, ons toont het vooral de jammerlijke ongeloofwaardigheid van de Belgische autoriteiten.

Nu België ons Franse departement Haut-Rhin sinds kort 'oranje' heeft ingekleurd, staat ieder Vlaams bezoek hier voor ons ook weer op de helling. Want met oranje zijn we niets, het is slechts goed voor het fluohesje van Hans en het nieuwe verlichte achterspatbord van Barbara's koersfiets: Zwitserse Gründlichkeit voor de 'aller-retour Allschwil' vandaag. Fijn bezoek!!

Dagen als vandaag

Vandaag zou ze negen jaar geworden zijn, onze Ster die echter veel vroeger ter wereld kwam...

En op dagen als vandaag praat ik altijd nog wat met haar, over alles en niets, over het leven dat zij nu niet kent en de jaren die evengoed voorbij gaan...

 

Want het blijft toch wel wat, lieve meid, hoe jij toen hemel en aarde van plaats deed verwisselen, maar hoe aanwezig jij hier ergens ook blijft. Zeker op dagen als vandaag.

X