Wensen

 

"Le bonheur, ce n'est pas de gagner du temps;

c'est savoir le perdre."

- Claude Roy -

Vijf madeleintjes

Proust had er eigenlijk niets mee te maken, maar Britt at vandaag op de terugweg van onze kerstvakantie in België vijf mini-madeleintjes: ééntje voor ieder uur dat de reis duurde, zo had ze met oma afgesproken. En zo geschiedde het ook... Iedere keer zelfs stipt op de minuut dat er weer een vol uur verstreken was!!

De jongste zoon kon het ondertussen allemaal niet veel schelen. Want hij die anders zo graag eet, had nog steeds last van hevige buikkrampen die hem (en ons) zojuist al een korte, laatste nacht in België hadden bezorgd.

Maar dat we in Frankrijk 550km van mijn ouderlijk huis vandaan wonen, kan ik voortaan dus ook in madeleintjes-tijd uitdrukken. En grappig vind ik dat wel...

"A la recherche du temps perdu" op maat van onze twaalfjarige dochter.

Verwarrend

'On reste assis sur cette terrasse jusqu' à Pâques?' vroeg de Italiaanse vriendin ernstig.

'Oui, bien sûr,' antwoordde ik spontaan.

Eén week voor Kerstmis genoten we vanmiddag van de warme zon op het terras voor de Elisabethkirche in Basel. Dat het wel degelijk december is, wil vooral de kerstversiering ons nog doen geloven... Want bij 18°C verwacht je inderdaad eerder de paashaas dan de kerstman tegen te komen!!

Ondertussen zitten de skistations hier duidelijk met de handen in het haar. Of en wanneer het zou gaan sneeuwen, durft geen enkele weerman met enige zekerheid te voorspellen. En een "witte kerst" lijkt ook steeds meer "iets van vroeger" te worden...

Kunnen we onze kerstboom misschien beter meteen met paaseieren versieren? Of wordt het dan echt té verwarrend?

Gezocht: een mama die alles weet

'Of hij misschien één minuutje kon zwijgen?' Ik vroeg het hem toen hij een jaar of vijf was en hij antwoordde verrassend grappig en bijdehand: 'Ja, maar dan moet jij wel iets vertellen.'

Hij zal zelf dus nooit de stilte opzoeken, onze jongste zoon. Ook nu hij negen is, blijft hij nog steeds de hele tijd volpraten wanneer we samen onderweg zijn en ik mag me dan ook aan de meest originele vragen verwachten.

Vandaag was weer zo'n hoogdag. (De fiets- en voetbaltrainingen voor de kerstvakantie zijn afgelopen, dus hij zat werkelijk de hele dag bij mij in de auto.)

'Hoe zeg je IKEA in het Zweeds?'
Vanmiddag samen met hem onderweg naar IKEA, toen zijn zus in de tekenles zat en zijn broer naar een jarige vriend was.
'Want "chien-pensé " is dus chimpansee in het Frans. Allez, zo spreek je het toch uit.'
En niet veel later...
'Mag ik hier de volgende keer mijn step meebrengen?'
De brede gangpaden in de winkel spraken ook tot zijn verbeelding.
'Waarom slapen pinguïns rechtop?'
Dat had hij onlangs op Karrewiet gehoord en vroeg hij me nu onderweg naar Decathlon.
'Mag ik iets eten?'
Op de terugweg, om zus/broer op te halen, maar een minder originele vraag want die stelt hij de laatste tijd haast ieder uur.
'Waarom geven koeien melk?'
Hij had ook dorst.
En dan, zijn droge conclusie...
'Ik zou graag een mama hebben die alles weet.'
Mijn antwoorden voldeden duidelijk niet.

Mannenweekend

Sneeuw moet je hier voorlopig nog steeds zeer hoog gaan zoeken...

En dus gaat het mannenweekend nu niet door in de Vogezen, maar wel op een gletsjer (3000m hoogte) in Engelberg (Zwitserland). Want ze moesten én zouden skiën dit weekend.

Niet alleen vrouwen kunnen koppig zijn.

Proberen

Echte "examenperiodes" waarbij je 's middags naar huis gaat om te studeren, kennen Thomas en Britt hier niet in het college. De grotere toetsen worden gewoon tijdens de lessen afgenomen. Evaluaties gebeuren dus haast ongemerkt en dat neemt toch heel wat druk weg. (Je hebt wel het "brevet" op 16 jaar en de "baccalaureat" op 18 jaar die voor stress zorgen, maar zover zijn we nog niet.)

Bij ons thuis heerst er momenteel dus geen "examenkoorts" of wat dan ook. Integendeel zelfs. Mijn oudste zoon loopt er soms zo relax bij dat het precies al kerstvakantie lijkt!!

'Heb je nu helemaal geen huiswerk?' vroeg ik begin deze week nog.
'Jawel, maar ik probeer dat straks wel te maken,' antwoordde hij laconiek.
'Oké,' zei ik, 'dan probeer ik je morgen op school af te halen. Het kan zijn dat dat ook niet in één keer lukt en dat ik onderweg even moet stoppen om te rusten. Niet paniekeren als ik dus wat later ben.'

Daar kon hij absoluut niet om lachen.

Maar werkelijk... Proberen?!

Het goede nieuws is dat we als ouder niet veel kunnen opmerken: onze puberzoon haalt nog steeds gemakkelijk hoge punten...

En dus "probeert" hij af en toe zijn huiswerk te maken...

In de hoop dat ik hem dan ook tijdig op school kom afhalen ;-)

Regionale verkiezingen

Als citoyens non-français mogen we onze stem uitbrengen bij de élections municipales en de élections des représentants français au parlement européen, maar voor de regionale verkiezingen kunnen we hier vooralsnog niet gaan stemmen.

Jammer wel, want het Front National behaalde gisteren 36,06% van de stemmen in onze regio Alsace-Champagne-Ardenne-Lorraine (fusie sinds 2014, nu ook wel Grand Est genoemd). We hadden graag wat tegenwicht geboden...

En nee, ik geloof niet dat je als enkeling veel kan veranderen. Maar als iedereen thuisblijft (in Frankrijk bestaat slechts stemrecht, geen stemplicht) en alleen "de extremisten" reageren, krijg je dus een enthousiaste Marine Le Pen op je beeldscherm te zien.

Hopen maar dat de Fransen aanstaande zondag wat "meer gematigd" zullen stemmen, want dat verwacht men toch au second tour.

Petit champion

Vanochtend eindigde Kobe vierde bij de pupilles tijdens de Championnat d'Alsace de cyclo-cross in Illzach. En dat zonder klikpedalen en zonder automatische versnellingen, op een fiets die te klein wordt... Een hele prestatie dus! Onze Vlaamse champion zal straks goed slapen.

Maar nu eerst toch nog wat spelen met de sinterklaascadeaus :-)

Schoen gezet!

In de Elzas wordt Sinterklaas gevierd met warme chocomelk en veel manala's (sandwichbroodjes in de vorm van een mannetje). Speelgoed wordt er eigenlijk niet gegeven. Tenzij je uit België komt en nog ieder jaar een brief schrijft :-)

Dus ja, ze hebben hier deze week alledrie(!) weer een mooie tekening gemaakt en veel beloofd.

Aftellen nu naar zondag...

Stoer bezoek

Dit weekend kwam mijn petekind op bezoek, voor het eerst in ons nieuwe huis!

We aten verse soep met balletjes en veel chocoladetaart, oefenden alle maaltafels en deden stoer in het skatepark...

Oudjaar vierden we ook al een beetje, met een wandeling naar de kerstmarkt in Pfastatt en een uitgebreid buffet op restaurant. (En dat hij vanmiddag met een stevige knuffel afscheid nam, zal de nieuwjaarsbrief per telefoon later ook volledig maken.)

Het blijft toch een stoer én schattig ventje, dat petekind van mij :-)

Over banaliteit en radiostilte

Sinds vorig weekend heeft Radio France Bleu Alsace haar hele programmatie omgegooid. De luisteraars krijgen nu regelmatig de kans om hun hart te luchten en de presentatoren worden bijgestaan door een team van psychologen en psychiaters om goed te kunnen antwoorden op alle mogelijke vragen.

In Straatsburg wordt ondertussen druk overlegd of de jaarlijkse kerstmarkt al dan niet zal doorgaan (waarschijnlijk wel) en men benadrukte de voorbije dagen ook sterk dat het ongeluk met de TGV afgelopen zaterdag wel degelijk een ongeluk was (en geen aanslag).

Daarnaast berichtte het regionale nieuws regelmatig over de twaalfjarige jongen die maandagavond op een schoolbus in Hégenheim door een kogel werd getroffen en ter plekke aan zijn verwondingen overleed. (Een dertienjarige jongen met een vuurwapen werd onmiddellijk aangehouden, het zou om een ongeluk gaan en geen kwaad opzet zijn.)

Hoe je "goed" met al dat nieuws moet omgaan, blijft moeilijk. (Soms zet ik gewoon even de autoradio uit en doet de stilte me deugd.)

Vanmorgen hoorde ik een radiopresentator ook zeggen dat we allemaal dringend nood hebben aan wat meer "banaliteit". Niet om alles te vergeten, maar wel om gewoon weer voort te kunnen.

Dat we nu in een land leven waar de état d'urgence van kracht is en waar politie en andere veiligheidsmensen ook buiten de eigenlijke werkuren hun dienstwapens mogen dragen, maakt ook niet dat ik me meteen beschermd en veilig weet.

Lang leve de banaliteit dus. Of wat radiostilte af en toe. Dat kan ook al helpen.

Parijs

Na de aanslag op Charlie Hebdo werden er ook op de school van onze kinderen maatregelen genomen. Een zijpoort wordt nu niet meer gebruikt, aan de twee andere poorten staan studiebegeleiders die in het begin zelfs de ouders niet meer toelieten op het schoolterrein.

De aanslagen gisteravond in Parijs, zullen de komende dagen opnieuw voor extra waakzaamheid zorgen. Ook in Mulhouse.

Want dat zal Frankrijk doen. Alles willen controleren, grip proberen krijgen op de situatie. Houvast zoeken ook, voor dat wat niet te vatten is... De waanzin, de wanhoop.

Straks ga ik met mijn Franse vriendin naar Sélestat, naar het 'festival de l'humour'. Maar als de organisatie het festival wil annuleren, zal ik daar niet rouwig om zijn.

Betrokken zijn we allemaal, of we nu willen of niet.

In deze gang

'Hier word ik altijd zo gelukkig,' zegt hij.
'Hoe bedoel je?' vraag ik om zeker te zijn.
'Awel, in deze gang, bij de snoep,' preciseert hij ernstig.

We lopen richting kassa's en ik vraag het me nu ook af,
welke gang in de Super U mij gelukkig maakt.

Dat moet de gang zijn waar zelfs de vloer groen geschilderd is,
de bio-gang dus, waar je bewust (en prijzig) kan kiezen.

Maar de hoek met de verse kazen ligt me ook wel
(hebben we toch een paar Franse eetgewoontes overgenomen).

En er is een gang waar ik niet graag meer kom,
maar dat zeg ik hem niet.

Buiten is het nu donker,
we lopen hand in hand naar de wagen
(dat kan nog net als je negen bent)
en ik knijp even in zijn hand.

We begrijpen elkaar volledig.

Schrijven...

...tot het 'cooling system' van mijn computer het opgeeft!

Alsof de laptop last heeft van het uitzonderlijk warme herfstweer!!

Straks dus naar Darty. Eerst alles 'saven'...

En daarna hopelijk vlug toch weer kunnen schrijven.

Over warme wijn en kerstbier

Vanmiddag gingen we naar de cyclo-cross in Hohrod, in de Munstervallei (van de Munsterkaas, weet je wel).

Na de wedstrijd wilde de organisatie eerst 60 liter warme wijn schenken, maar ze had gelukkig nog tijdig kunnen overschakelen naar kerstbier... Want bij 25°C(!!) smaakt dat toch net iets frisser dan een glas glühwein :-)

Bizar wel, zo'n zomers warm novemberweekend!

Alsof de vier seizoenen nu écht niet meer bestaan.

Avondlicht

School, hobbies, afspraken bij de podoloog en de kinesist... we zitten weer helemaal in het gewone ritme! En daarstraks, bij valavond, heb ik dus ook de laatste foto genomen voor de nieuwe voetbalkalender van FC Pfastatt.

'Allez, dépêchez-vous!'

Want zonder haast kwamen ze het veld op, Thomas en de andere leden van de U15.  Dat het mooie avondlicht deze tijd van het jaar écht niet lang blijft duren, hadden ze duidelijk niet in de gaten.

De twee trainers en hun stoelen stonden er ondertussen wel mooi bij.

Halloween

"Farce ou friandise!"

 

Een fotograaf-buur was zo enthousiast

dat hij meteen een professionele foto trok

van het jonge volkje voor zijn deur...

 

Vijf Belgen en een Italiaans vriendinnetje

hebben hier zaterdagavond goed hun best gedaan

om de Franse buren warm te maken

voor een Amerikaanse traditie!

"De wereld, ons dorp,"
op kindermaat en ludiek.

Altijd

"Voor haar vader en mij is ze er. Altijd." Dat schreef Roos Schlikker onlangs in een column over haar dochter die dit jaar zeven zou zijn geworden... "Maar ze werd op dezelfde dag geboren als waarop ze stierf."

Het woordje "altijd" blijft in mijn hoofd hangen. De herkenning is groot, de opluchting enorm. Want dat ook mijn eigen kleine dochter voor mij aanwezig blijft, durf ik vaak niet meer hardop uitspreken. (Het is ook niet iets wat je zomaar even zegt tijdens een gezellig avondje uit.)

Vier jaar later voelt het echter nog steeds als gisteren dat we afscheid van haar namen in een kleine verloskamer in Mulhouse. En misschien blijft ze wel zo aanwezig omdat ze buiten de tijd staat? Omdat die éne dag met haar in het ziekenhuis een heel mensenleven meegaat? Ons mensenleven dus, dat van haar mama en papa.

Maar wat niet echt bestaan heeft, daar zwijgen we best over? Het leven gaat door, weet je wel. (En welke herinneringen vallen er ook te delen?)

En toch...

Ze is er inderdaad altijd.

Herfst in 't stad

Vandaag was ik geen "taxi-mama" voor mijn kids en hun hobbies, maar mocht ik helemaal alleen voor mezelf rondrijden!! (Wat meteen al bij het opstaan een zeer bevrijdende woensdaggedachte was :-))

En dus reed ik naar Mulhouse voor een lekkere café gourmand met Brigitte.

Op de Place de la Paix genoten we van de "herfst in 't stad" en van alle tijd voor onszelf...

Een woensdagnamiddag die er werkelijk uitsprong!

Choucroute

Vorige week gaf de nieuwe beenhouwer in Pfastatt alle klanten bij hun eerste bezoek één kilo gratis choucroute mee naar huis!

Ik had dus geen excuses meer om hét streekgerecht van de Elzas niet in de eigen keuken klaar te maken en mijn Franse vriendin gaf me telefonisch vlug haar meest eenvoudige recept door.

En het lukte me inderdaad vrij gemakkelijk om dit lokale gerecht in mijn rode creuset te bereiden!

Maar toch... Als ik eerlijk mag zijn...

Echt lekker vinden manlief en ik het (nog altijd) niet. En wellicht zijn onze kids - die op vakantie zijn in België - ook blij dat ze aan dit stoofpotje ontsnapt zijn.

Milaan

Het voornemen om Milaan eens met de Italiaanse vriendin te bezoeken, was er reeds lang. Maar nu de wereldexpo op zijn einde loopt, hadden we een deadline: voor eind oktober moesten we in Roberta's geboortestad geraken...

En het is gelukt!!

Vorig weekend maakten we er een zéér lang weekend van (dat zich schaamteloos uitstrekte tot woensdagavond).

En tot op vandaag moeten we hier nog steeds bekomen van alle indrukken uit "het economische centrum van Italië", weze dit dus meteen een zéér pragmatische en beperkte omschrijving van de stad die daardoor ook onmiddellijk alle schoonheid en finesses van Milaan tekort doet.

Hoog tijd dus om onze ervaringen in een overzicht te gieten!

Zo hebben wij Milaan (en de expo) ervaren:

1. vijf nachten logeren in Hotel La Spezia dat momenteel een (nog) uitgebreider ontbijtbuffet voorziet omwille van het thema van de expo: "Voedsel voor de planeet, energie voor het leven." Iedere ochtend met andere woorden een intercontinentale mix op ons ontbijtbordje! (En we aten dus steevast meer dan eigenlijk nodig was ;-))

2. twee dagen rondlopen op een (te) drukke expo en 14 paviljoenen bezoeken: België, Nederland, Frankrijk, Spanje, Turkije, Indonesië, Turkmenistan, Rusland, VS, Duitsland, Brunei, Maleisië, Tsjechië en Korea. (We pasten voor veelbelovende paviljoenen als Ecuador en Japan waar de wachttijden opliepen tot 4 à 5 uur, zonder te overdrijven want zo werd het ook aangekondigd op de informatieborden!) Een onvergetelijke ervaring!!

3. de stad een eerste keer "by night" bezoeken met een vlugge blik op La Darsena (opgekuist met hippe neonborden voor de wereldexpo) en een lekkere pizza aan de Porta Ticinese waar de muziekstand van MTV tussen de studenten langs het water van de Naviglio Grande continu veel geluid de lucht inpompt: en nee, we voelen ons daarvoor nog niet (te) oud (want we gingen op een andere avond zelfs terug voor een cocktail met hapjes tijdens het happy hour)

4. in het hart van de stad meteen overweldigd worden door Il Duomo en vervolgens een (dure) espresso gaan drinken bij Biffi in La Galleria waar Versace, Prada en Louis Vuitton de stad Milaan als modestad alle eer aandoen (maar het meest aangesproken voelde ik me toch door het tijdloze Borsalino-winkeltje op het einde van La Galleria)

5. veel schoonheid ervaren in de Accademia di Belle Arti di Brera, de Biblioteca Nazionale Braidense en de Orto Botanico di Brera: hier willen we onze kunstzinnige dochter meteen inschrijven voor een artistieke opleiding :-)

6. zich erg aangetrokken voelen door de hele Brera-wijk en er tot tweemaal toe op een verwarmd terrasje genieten van een lekkere Italiaanse lunch in een typische trattoria

7. regelmatig ook even halt houden in zo'n typische koffiebar voor een lekkere marocchino (illy espresso + hot chocolate + cocoa powder + hot frothed milk) en in de late namiddag door de stad lopen met de beste il gelato op een hoorntje (malaga-ijs met rozijntjes is mijn nieuwe favoriet!)

8. in het park van Il Castello helemaal wandelen tot aan de Arco della Pace en ondertussen genieten van alle herfsttinten in het gebladerte: ook in een grote stad zoeken we graag even de natuur op om tot rust te komen

9. een kaarsje branden in de Santa Maria delle Grazie, genieten van alle fresco's in de Chiesa di San Maurizio Al Monastero Maggiore en ook even de Basilica San Ambrogio letterlijk "doorlopen" (zo herinner ik me trouwens ook mijn Rome-reis als achttienjarige: kerk in, kerk uit!)

10. grinniken bij de middenvinger met het roze lintje voor het beursgebouw op de Piazza Affari en een paar foto's nemen (voor een origineel wenskaartje??)

11. hoofd omhoog houden op de Piazza Gae Aulenti om alle futuristische hoogbouw van het nieuwe zakencentrum te bewonderen en vervolgens binnenstappen bij Corso Como 10 als "place to be" voor een stijlvol avondje uit (helaas staan wij er op klaarlichte dag, maar ook dan is het een plek die veel sfeer uitstraalt)

12. binnenstappen in een chique interieurwinkel in de Via Montenapoleone voor een onbetaalbaar zeteltje: dromen mag altijd! (Maar we houden het dus bij enkele eenvoudige en lekkere "souvenirs" uit Eataly om mee te doen naar huis.)

13. iedere dag ook even thuiskomen bij Roberta's ouders in hun oude appartementje (met zéér hoge plafonds die toch zorgen voor een zekere stijl en onbetaalbare grandeur) waar we altijd welkom zijn voor een straffe Italiaanse espresso

14. en tot slot ook getrakteerd worden op een lekker diner in een stijlvol restaurantje in de geboortewijk van Roberta's grootmoeder!

Milaan samenvatten in 1 zin? We zijn zelden zo overweldigd geweest door de veelzijdigheid van een stad! De economische, culturele en religieuze rijkdom, naast ook het esthetische en modebewuste aspect: Milaan heeft het allemaal.

Avec un grand merci à Roberta! Chère copine, tu étais vraiment une guide géniale!!

Negen in de zon

Omdat Kobe negen wordt in onze Franse herfstvakantie (die eind deze week al begint!), vierden we zijn verjaardag vorige zondag reeds met enkele klasgenootjes.

En ik ben altijd opgelucht wanneer de zon schijnt op zo'n kinderfeestjes!!

Want een "regenprogramma" hadden we ook nu niet voorzien... (Of kan je bij slecht weer toch al die klasgenootjes gewoon drie uren samen in de zetel voor de televisie zetten?)

Gokken op mooi weer, het lukt ons hier vaak aardig in de Elzas.

Chez le Belge

Wat wij soms al lachend tegen elkaar zeggen, heeft een andere Belg een paar maanden geleden écht gedaan: een friterie geopend in de Elzas, meer bepaald in de rue du Nord te Colmar! Leuk dus om de uitbater vanmiddag Vlaams te horen spreken tegen zijn zoontje. En de fritjes waren uiteraard prima klaargemaakt.

Leek ik dus met de Vlaamse vriendin even in België te zitten ;-)

Cyclo-cross Wittenheim

Gisternamiddag reed Thomas een cyclo-cross wedstrijd vlak bij huis, onder een stralende herfstzon waar ook wij als toeschouwers hard van genoten!

En kon Kobe officieel niet aan de wedstrijd deelnemen, dan liet hij het toch niet aan zijn hart komen: onze jongste zoon reed nadien in z'n eentje meerdere keren het hele parcours rond...

Je bent een fanatiek wielrenner, of je bent het niet ;-)

Een lekkere mand uit Basel

We leerden elkaar kennen via mijn blog en dat vind ik nog altijd fantastisch!

De Vlaamse vriendin uit Basel kwam gisteravond voor het eerst langs in ons nieuwe huis... Met een mandje "Basler specialiteiten" én een potje zelfgemaakte confituur!
We zien elkaar niet zo vaak, maar als het lukt om af te spreken, ja, dan babbelen we graag bij in onze moedertaal.

En ondertussen mogen we hier ook weer genieten van nieuw bezoek uit België!

Dat worden dus terug fijne bijbabbeldagen de komende tijd :-)

Le temps d'une pause

Sinds een paar weken geopend in de rue de la Moselle en ik hoop dat het héél lang blijft bestaan...

"Le temps d'une pause" heeft alles wat het oude Mulhouse niet heeft! Het is een alternatieve, stijlvolle plek die zeer trendy afsteekt naast de meer klassieke cafés rond de Place de la Réunion.

Ontdekte ik het half september toevallig met de viendin uit Leuven, gisteren stapte ik er doelbewust binnen met de Italiaanse vriendin...

De jonge uitbaters hebben een groot risico genomen, mijn steun krijgen ze zeker!

Drinkbaar?

Vanmorgen deed Aquabio een nieuwe test op ons kraantjeswater en het resultaat van de electrolyse zag er nu veel beter uit! Want enkele weken geleden hebben we ons dus laten overhalen om zo'n purificatiesysteem in de garage te plaatsen en een "her-test" werd ons tijdens het verkoopgesprek ook beloofd...

Dat ik nu met een gerust hart water van de kraan kan drinken, wil echter niet zeggen dat ik dat meteen vol overtuiging doen. En ook de oudste zoon vroeg me vandaag met veel twijfel in zijn stem "of we dan nooit nog flessenwater kopen?"

Die eerste test heeft hier m.a.w. veel indruk gemaakt.

Misschien een verkooptechniek die in ons geval té goed werkt?

Over fileleed en een afstandsbediening

Monsterfiles zoals in België, we kennen het hier zelden.

Tenzij misschien de laatste dagen rond onze zetel thuis...

Daar stonden vanochtend weer heel wat auto's aan te schuiven aan de grens met Basel (die dubbele houten doorgang onderaan in beeld), en de file geraakte ook pas opgelost in de vroege vooravond, juist na schooltijd.

Zo regelt Kobe dus al enkele dagen het verkeer in onze living: "vlugvlug" bij het opstaan 's morgens, en uitgebreider bij zijn thuiskomst 's avonds. En o wee diegene die tussendoor iets aan zijn opstelling durft te veranderen! (Laat staan dat ik alles zou opruimen!!)

Maar fantastisch toch, hoe onze jongste zoon hier nog steeds regelmatig de living inpalmt met zijn kleine autootjes, zijn legermannen, zijn Playmobil... 

En godzijdank werkt de afstandsbediening van onze tv prima!

Want ik zou nu niet iedere keer opnieuw willen rechtstaan tussen al die autootjes...
Om dan enthousiast alle voetbalmatchen waar de oudste zoon tegenwoordig de hele avond naar kijkt "weg te zappen"... (Hmhm, I wish!)

Herontdekt

Op de terugweg langs het kanaal haalden ze alles uit de kast... En ze verdwenen meteen uit mijn gezichtsveld! (Hen volgen, kan ik sowieso al lang niet meer.)

De zondagse fietstochten met mijn drie mannen doen me ondertussen wel deugd: 59 km, 56 km en 43 km staan er nu op de teller!

Alsof ik het fietsen herontdekt heb, nu ik met een hartslagmeter op de trappers duw ;-)

Vijf guppy's

Huisdieren, ik loop er niet echt warm voor. Je hecht je eraan, en dan gaan ze dood.
Oké, dit is wel erg kort door de bocht, ik weet het. Maar zelfs het overlijden van onze goudvis Emiel vorige week vonden we erg. Kan je nagaan. (En je wil niet weten hoe we in zak en as zaten toen Principal afgelopen lente door een marter aangevallen werd.)

Ondertussen telt ons aquarium sinds vanmiddag vijf nieuwe bewoners. Helaas heb ik nu juist op Wikipedia gelezen dat een guppy in gevangenschap slechts een half tot twee jaar leeft. Een half jaar, dat is maar zes maanden!! Kunnen we tegen volgende lente nieuwe vissen kopen!!

Soit. Om iedere "hechting" te vermijden, geven we deze beestjes zeker géén naam.

Welkom dus aan guppy 1, 2, 3, 4 en 5!

In de Jura

Een goede klastitularis, die onthoud je voor het leven. Omdat die meer doet dan het strict noodzakelijke, omdat je als leerling voelt dat het om méér gaat dan enkel de leerstof...
(Al spreekt iedere goede leerkracht sowieso met veel passie over zijn/haar vakgebied.)

En voor het tweede jaar op rij, heeft dochterlief het getroffen in het college!

Vorig jaar mocht ze veel boeken lezen (de leraar Frans was niet alleen haar klastitularis, maar is daarnaast ook al jaren de documentalist van de school) en ze leerde tevens de Zoo van Mulhouse van binnenuit kennen (die zelfde leraar heeft daar wellicht zijn persoonlijke connecties).

Maar dit schooljaar zal het onze dochter dus niet ontbreken aan de meer sportieve uitdagingen!!

Dat de sportlerares deze week met haar klas in de Jura zit, werd bij het begin van het schooljaar nochtans op heel wat kritiek onthaald bij enkele specifieke (en altijd wel negatieve?) ouders. Maar ook deze gemotiveerde klastitularis liet zich niet uit het lood slaan en verdedigde haar zaak:"Ce projet de classe me tient à coeur parce que j'y crois."

En dus vertrok Britt maandagmorgen voor "un séjour sportif dans le Jura", in een afgelegen chalet zonder internetbereik! Om vijf dagen samen te leven met haar klasgenoten, om elkaar beter te leren kennen en te leren samenwerken (want de klasgroepen worden hier ieder schooljaar volledig opnieuw samengesteld), met een aanbod van veel sport en spel overdag, en met 's avonds in de chalet ook wat echte lessen zoals Frans en wiskunde...

Morgenavond komt dochterlief terug thuis, met een zak vol vuile kleren en een hoofd vol nieuwe en onvergetelijke ervaringen. (De sportlerares hoefde mij als ouder tijdens de informatievergadering zeker niet meer te overtuigen.)

Op vijf dagen tijd is er met een nieuwe klas veel mogelijk in de Jura.

Journées du patrimoine

We kwamen er toevallig achter, maar het was toch mooi meegenomen: de gratis toegang in heel wat musea hier dit weekend.

In Soultz bezochten we het Château-musée du Bucheneck (met geweldige wapens voor onze jongste zoon) en ook La Nef des Jouets (waar de leuke miniatuurwagentjes dan weer erg in de smaak vielen). In Uffholtz stopten we vervolgens in een "abri de guerre" uit de eerste wereldoorlog, toen zelfs de overgrootouders van die enthousiaste zoon nog niet geboren waren...

Erfgoeddagen kennen voor Kobe zeker een lange voorgeschiedenis.

Zwatschgawayafascht

Ook al wonen we niet meer in Pfastatt, we gingen vandaag toch langs op het jaarlijkse pruimenfeest. Onze zesde editie! We kuierden langs de typische kraampjes en dronken een glas Crémant d'Alsace in Brasserie du Centre, het café tegenover ons oude huurhuis dat nu leeg staat...

Maar wij zijn hier dus nog steeds :-)

PUR etc.

Kom ik in Straatsburg, dan ga ik niet alleen bij Celeste langs, maar ook bij PUR etc. waar je terechtkan voor Fast Good (dixit hun website) met lokale en seizoensgebonden produkten, dat alles op slechts een paar vierkante meter samengebracht! En het hele plaatje klopt ook, zelfs het rokje achter de toog vandaag...

De bijbabbeldagen met de Vlaamse vriendin zijn hier goed gestart!

Ingehaald

Het geregel van iedere dag heeft me weer volledig ingehaald: boeken kaften en materiaal schoollijsten aanvullen, inschrijving hobbies regelen en proeflessen vragen, huiswerk opvolgen en een dringende tandartsafspraak vastleggen,... Op woensdagavond was ik zelfs bijna vergeten de vervangwagen terug te brengen, zo vlot reed ik door mijn taxi-dag :-)

Maar voor morgenvroeg staat er ondertussen een bijzondere rit naar de luchthaven in mijn agenda! En al het geregel van iedere dag zal dan toch wat moeten wachten... Want voor mijn middelbare schoolvriendin uit Leuven, maak ik hier bij ons thuis graag de nodige tijd vrij.

Ingehaald worden door goede gesprekken in het Vlaams, ik kijk ernaar uit!

Stress?!

Met een klein stemmetje belde ze me vanmiddag. Of ik haar map met alle ingevulde formulieren naar school kon brengen? Want "vanochtend thuis vergeten, en nu toch wel dringend nodig voor de klastitularis..."

Een beetje sloddervos is ze wel, die dochter van mij.

En timide is ze eigenlijk ook: de telefoon opnemen doet ze niet graag ("je weet nooit wie het kan zijn"), de weg vragen nog minder. Maar op vakantie in een busje vol vreemden de berg op rijden en vervolgens met een parapente op haar rug de starthelling aflopen... Ja, dat doet ze onmiddellijk en zonder enige aarzeling!!

Door de lucht zweven aan een uit doek gemaakte vleugel (want meer is het niet), bezorgt haar dus minder stress dan een vergeten map bij de start van een nieuw schooljaar.

En dan is er nog de proefles bij de turnclub in Lutterbach waar ze vanavond voor het eerst naartoe gaat... En een dringend tandartsbezoek morgenmiddag, voor de tand die ze vorig weekend afbrak...

Dochterlief kent deze dagen heel wat stress!!

Maar haar parapente-vlucht? Die maakte dus enkel ons, de wachtende ouders in de wei beneden aan het meer, zenuwachtig. Erg zenuwachtig zelfs, ik geef het toe.

Gestart!

Kobe is hier nu ook aan zijn nieuwe schooljaar gestart!

Vanochtend zat mijn elektrisch bakske letterlijk "propvol" met alle rugzakken en sporttassen, met de traktatie van Britt voor haar klasgenootjes (31 snoepzakjes gemaakt!) en met de schoendoos vol extra schoolgerief van onze jongste zoon... Gelukkig paste ons trio er ook nog juist in :-)

En nu zelf nog goed gestart geraken?

Want bij het begin van ieder schooljaar is dat voor mij als mama ook wat zoeken... Naar het goede evenwicht in alles wat de agenda's weer vult, naar dat wat verloren ging en vanochtend in de auto toch weer dichtbij aanwezig was, naar de warme zomerzon die ik dan nog even wil vasthouden... Wat je niet ziet, voel je op dagen als vandaag des te harder.

Maar dan zijn er ook de aangrijpende beelden van het Syrische jongetje Aylan, op weg naar Europa verdronken en aangespoeld op het strand van Turkije. Een gammel rubberbootje vol vluchtelingen dat kapseist... Hoe wanhopig moet je zijn om op die manier je land te willen ontvluchten?? 

Europa "stond erbij en keek ernaar". Maar de onschuld van "twee beren die broodjes smeren", hoort thuis in de kleuterklas. En niets doen, is allang geen optie meer. Blijft de vraag hoe we deze vluchtelingencrisis het beste aanpakken.

Dat een goede (school)start in het leven voor vele mensen nog steeds een utopie blijft, maakt me ondertussen moedeloos.

Premier mercredi fou

Eerste 'mercredi fou' achter de rug! En meteen ook de jarige in huis uitgebreid gevierd met flantaart, cupcakes en een spectacle op de overloop :-)

's Middags met mijn Franse vriendin bovendien een lekkere martini gedronken op de goede start van dit nieuwe schooljaar want onze grote dochters zitten - na één gescheiden schooljaar - terug bij elkaar in de klas!!

En dat de mama's zo mogelijk nog enthousiaster zijn dan de meisjes zelf, is niet overdreven...

De "oude" vriendschappen in mijn Franse leven koester ik hard.

Douce rentrée

Helemaal klaar voor het nieuwe schooljaar!

Thomas startte vandaag in de quatrième (derde middelbaar) en Britt zit nu in de cinquième (tweede middelbaar). Ze konden vanochtend trouwens nog eens goed uitslapen want hun eerste schooldag begon pas om 13u30!

En Kobe? Die verkeert zelfs nog volledig in vakantiestemming want hij start pas donderdag in de huitième (vierde leerjaar).

Jaja, de rentrée gebeurt hier, zoals vele zaken in Frankrijk, doucement :-)

Basel op z'n best

Vanavond, en ook op alle andere warme zomeravonden...

Dan vind ik Basel op z'n best!

Wanneer jong en oud tot zonsondergang met kleurrijke (en waterdichte!) zwemzakken in de Rijn voorbijdrijft en op de oever kleine BBQ's worden aangestoken... Ja, dan loop ik daar graag langs het water.

En geen enkele andere stad bezorgt het me ook zo opvallend, zelfs iedere keer opnieuw: dat instant vakantiegevoel waarvan je wil dat het eeuwig blijft duren...

Echt, het was weer "Basel op z'n best" vanavond!

Verloren dinsdag

Onverwacht met manlief maandagavond een nachtje uit logeren geweest in Grand Hôtel des Bains in Zwitserland. En terwijl hij gisteren in Monthey vergaderde, genoot ik van de rust in de thermen van Lavey-les-Bains.

's Avonds, op de terugweg naar huis, stopten we in het mondaine Montreux. Om op de promenade naast het meer van het weidse zicht te genieten, en om ons te vergapen aan de chique hotels uit de Belle Epoque zoals het Montreux Palace, het Grand Hotel Suisse en het Eden Palace met Les Jardins de l'Eden (what's in a name). We liepen ook langs het standbeeld van Freddie Mercury en aten heerlijke versgemaakte pasta bij La Rouvenaz...

Ja, echt zo'n verloren dinsdag op het einde van de vakantie die voor mij perfect werd ingevuld!! En de prachtige zonsondergang deed iedere gedachte aan de naderende schoolstart ook zeer goed vervagen, hmhm.

Enkele Vlamingen in de Elzas

De voorbije dagen Leefdaal (voor een pitstop) en Winksele-Delle (voor een zalig lang weekend) op bezoek gehad!

En het blijft leuk om Vlaamse vrienden in ons Franse leven te mogen ontvangen, al dan niet voor langere tijd, gewoon aan de eigen tafel thuis of samen op uitstap in de streek... Iedere "formule" is fijn en de vertrouwdheid blijft sowieso groot!

Want uiteindelijk zijn wij het zelf ook, al vijf jaar lang bovendien: enkele enthousiaste Vlamingen in de Elzas :-)

Eerste lustrum

Exact vijf jaar geleden, verhuisden we vandaag naar Frankrijk...

Ons eerste lustrum dus! Een mooie reden voor een feestje!!

En daar maak ik zeker nog werk van, in de eerste plaats met de vier anderen op de selfie hierboven. Met niemand anders had ik dit Bazelavontuur willen aangaan :-)

Met een hemelshoge kus aan Ster ook, die tussen al die jaren op haar manier voor ons verweven zit. X

Lac d'Annecy

De voorbije twee weken hard genoten van onze zomervakantie aan het meer van Annecy, een mooie plek in de Haute-Savoie! We zwommen, fietsten én vlogen zelfs door de warme dagen!!

Een zeer actieve vakantie dus...

Maar ook zeer gemoedelijk, eerst samen met de vrienden, daarna onder ons vijven...

Want 's morgens traag op gang komen en vervolgens nog een heel programma afwerken: il faut le faire ;-)

Een overzicht van onze meest opvallende activiteiten:

1. bezoek aan Château de Menthon-Saint-Bernard, aan de rechteroever van het meer van Annecy, waar tijdens de zomermaanden een hollandse(!) jobstudente allerlei leuke weetjes vertelt: alle kids luisteren écht geboeid naar deze jonge gids met de mooie blonde paardenstaart

2. uitstap naar Genève (Zwitserland), op een halfuur rijden van Annecy: het reuzenrad vormt letterlijk het hoogtepunt van dit stadsbezoek voor ons jonge volk! Op de gevels van de statige huizen langs het water verschijnen ondertussen de meest dure merknamen: Hermès, Cartier, Dior, Patek Philippe... En even verderop geniet de jetset in een witte tent van zijn dure cocktails, terwijl Limitless toepasselijk tussen de witte zwanen dobbert.

3. aperitief drinken in The Lake Pub, een locatie uit de Franse tv-serie 'Les revenants':
de volwassenen vinden het best "cool", maar de vijf kids vinden er eerlijk gezegd niets aan ("waar blijft de chips?")

4. karten op het circuit van Rumilly (de jongens met hun jarige vader), 's middags naar de film (want een regenzondag) én 's avonds uit eten op een mooie locatie aan de oever van het meer: de 37 kaarsen van manlief worden uitgebreid gevierd

5. uitstap naar Grenoble waar we ons door een toeristentreintje laten rondrijden en ik met de twee oudsten ook naar het museum ga ("dat zal onze professeur van Arts Plastiques in het college zeker goed vinden")

6. bergwandeling naar Le Chalet de l'Aulp (op 1425m hoogte): indrukwekkende natuur, mooie vergezichten over het meer én heerlijke reblochon kaas op het terras van de chalet!

7. allereerste parapente-afspraak voor dochterlief en ze landt met een big smile in de wei van Doussard ("dit wil ik zeker nog eens doen!")

8. korte wandeling door het natuurgebied Le Bout du Lac ("het is hier veel te warm en wij hebben honger!")

9. uitstap naar Base Nature Aventure Talloires: hoog tussen de bomen in het avonturenpark leert ons trio samenwerken ipv ruzie maken (en als volwassenen vinden we dit zelf ook veel leuker dan een klassiek pretpark!)

10. wandeling over een vochtig en glibberig paadje naar les Cascades d'Angon waar enkele echte avonturiers aan canyoning doen!

Veertien dagen die zo voorbij vlogen...

Oooh, la douce France!! Een fijne plek voor ons om te wonen én op vakantie te gaan :-)

Ready To Improve

Ik had niet echt een test nodig om te weten dat mijn conditie te wensen overliet...
Maar ondertussen heeft de sportcoach me wél gemotiveerd om terug te beginnen fietsen!

Samen met de jongens maak ik nu regelmatig een grote lus rond Baldersheim. Anderhalfuur stevig doortrappen, mijn hartslagmeter mag niet onder de 133 gaan.

'Komaan, mama! Hup met die beentjes! Allez!'

Jaja, de jongste zoon heeft zich enthousiast ontpopt tot mijn personal trainer :-)

Ikea Mulhouse

Veiligheidsmensen in fluohesjes die je over een volle parking loodsen, geel-blauwe ballonnen en dito vlaggetjes aan de ingang, een muziekbandje dat daar ook vrolijk van zich laat horen... Het heeft iets van een kindvriendelijk zomerfestival, de officiële opening van de nieuwe Ikea in Mulhouse!

Vanmiddag gingen dochterlief en ik al eens op verkenning. De opkomst tijdens de tweede dag bleef massaal. De grote publiciteitsborden doen hun werk dus goed. Ikea pakt het ook slim aan, met slogans waarin het Elzasser dialect duidelijk gebruikt wordt... Alsof de Zweden hier thuis zijn.

Maar geen kwaad woord over al die leuke spullen die betaalbaar blijven. (Al sta ik zelf toch weer iedere keer erg verbaasd aan de kassa te kijken hoe mijn rekening dan nog steeds zo kan oplopen?! Maar goed, mijn Ikea Family Card uit Zaventem werkte zelfs aan deze Franse zelfscan.)

En deze nieuwe vestiging zorgt toch ook voor maar liefst 205 nieuwe banen in de streek!

Meteen lijkt het me ook weer eeuwen geleden dat ik als jobstudent zelf in Ikea achter de kassa zat. "Artikels scannen" bestond nog niet, je tikte de getallen van de streepjescode zelf handmatig in op de kassa, voor het zicht van de klant die vaak ongeduldig toekeek wanneer je de code niet meteen juist had. Dochterlief kijkt me ongelovig aan wanneer ik haar dat vertel. Alsof ik het over eeuwen geleden heb, ik zei het al.

Gemist?

Wat ze gemist hadden de voorbije tien dagen op kamp?
De "Tour de France"! Het internet en de trampoline! De verhaaltjes 's avonds!
Hun antwoorden kwamen vlug en zonder aarzelen :-)

'Is 't alles?' vroeg ik nog lachend.

'En jullie ook, natuurlijk,' zei Britt.
Want wat voor zich spreekt, daar stel je toch geen vragen over?

Fijn dat ons trio terug thuis is!!

Voedsel voor de vriendschap

Haar vorige bezoek werd dernière minute afgeblazen, maar nu is ze dan toch - voor het eerst! - bij ons in de Elzas geraakt...

En ik blijf het leuk vinden om aan ieder nieuw bezoek de Grand Ballon, Colmar en het VitraHaus te tonen...

Maar vooral de Grand Frais viel bij deze vriendin erg in de smaak want dat is hier in Frankrijk echt de beste plek om inkopen te doen als je, zoals zij, bewust met je voeding bezig bent. En dus maakte ze voor ons allerlei salades, smoothies en zelfs een heerlijke champignonsoep klaar (die ons ook tijdens deze hete zomerdagen zeer goed smaakte).

Altijd leuk, zo'n dagen vol vriendschap, in en rond onze keuken!

Want afstand verandert veel. En contact blijven houden, is soms moeilijk als je naar het buitenland verhuist... Maar dan zijn er plots dus die dagen, met veel tijd en met de perfecte uitwisseling tussen mooie en lekkere zaken. Beter kan een vriendschap niet gevoed worden.

Boontjes snijden in een mooie streek

Op vakantie zijnde in La Bresse, kwamen ze gisteren een dagje bij ons thuis op bezoek. Ik toonde hen het VitraHaus in Weil-am-Rhein én ook mijn keuken waarin we de groenten voor de BBQ 's avonds klaarmaakten...

Zij van hun kant maakten me enthousiast voor Fantasticable, de nieuwste attractie van het park Bol d'air: vastgehecht aan een kabel tegen hoge snelheid als een vogel door de lucht vliegen, dat moeten we met ons trio zeker ook eens uitproberen! (Nu verkennen wij de Vogezen eigenlijk vooral 's winters, met skilatten onder onze voeten.)

Ja, de Elzas blijft een mooie streek om op vakantie te komen, of er zelfs voor langere tijd echt te gaan wonen en boontjes te snijden :-)

Les romains

Vandaag vertrokken ze naar hun jaarlijkse kamp in Interlaken, onze drie Romeinen!

Tien dagen spelen en wandelen in de bergen, zonder elektronische schermpjes of ander modern speelgoed in de buurt... En dus ook tien dagen zonder eigen (groot-)ouder in de buurt die de hele tijd alles voor hen regelt!!

Ze rollen wel even met hun ogen als ik zeg dat zo'n kamp ook bij hun opvoeding hoort... En tja, je zal het maar hebben, zo'n klassieke orthopedagoge als moeder ;-)

In de verkleedwinkel hadden ze ondertussen alvast veel pret bij het uitkiezen van hun kostuums voor dit kamp. Les habitants de la Rome antique bleken plots veel "cooler" dan eerst gedacht.

Droomhuis te huur

Ze doen het toch maar. Een druk leven leiden in België én daarnaast nog een oud huis in Toscane renoveren. Een proces van jaren, maar het voorlopige resultaat mag zeker al gezien worden. Tien bedden staan er nu, nog acht te gaan!

En alles klopt ook: de ruimtelijke indeling van het huis (op termijn zullen er drie appartementen en één loft beschikbaar zijn, modulair nog veranderbaar), de gebruikte materialen voor de afwerking, de sobere stijl met veel oog voor detail... Om nog maar te zwijgen over de ligging van het huis, midden in de velden met zicht op het oude Cortona tegen de heuvel. Echt "adembenemend mooi", zoals ze het in de boekjes zouden zeggen.

Heel bijzonder dus om daar reeds een week te mogen verblijven, samen met die Vlaamse vriendin die het allemaal wel even "tussendoor" aanpakt. Begin augustus gaat ze nu met haar hele gezin terug om weer wat zaken op punt te stellen (en om van de Italiaanse zon te genieten!). Vanaf volgend jaar zal (een deel van) het huis dan te huur gesteld worden...

En ik mag alvast reclame beginnen maken....

Bij deze dus graag dit blogbericht als smaakmaker!

En mocht u nog aarzelen: het zwembad wordt onderhouden via de nieuwste technieken (geen chloortoestanden!) en verwarmd via zonne-energie. De kans is dus groot dat ik daar volgende zomer zelf weer baantjes trek :-)

Richting Toscane!

Of ik mee wilde naar hun huis in Toscane? Ze hoefde het me geen twee keer te vragen!!

En terwijl onze kids deze week een handbalkampje in België volgen, vertrek ik morgen dus naar Italië: om het vakantiehuis mee verder in te richten, om foto's te trekken voor de toekomstige website...

En ik zie het allemaal zeer zeker zitten :-)

De stapel boeken ligt trouwens ook klaar... Want internet is er in hun huis voorlopig niet. Dat wordt dus écht alles even loslaten! En ja, ik geef het grif toe: dat laatste zal in het begin best wel wennen zijn.

Maar daarna... Jaaa... La dolce vita!!

Fête des voisins

Gisteravond kennisgemaakt met Hans (een Nederlandse orthopedagoog!) en zijn Franse vrouw Kiki, verder was er ook nog een Nordist die wel grappig was en een hond Inès die aan mijn benen lekte...

Tegen middernacht keerden we tevreden terug naar huis van het eerste straatfeest in ons nieuwe dorp :-)

Singapore

En zo heb ik Singapore ervaren:

1. vier nachten logeren in het Park Royal Hotel on Pickering waar de palmbomen op hoge terrassen langs het gebouw groeien en waar het water uit het halfopen zwembad op de vijfde verdieping over de rand naar beneden lijkt te stromen!

2. kuieren door Chinatown dat vlak achter ons hotel ligt, maar uiteindelijk toch op zoek gaan naar een meer Europees terrasje op Duxton Hill (met trendy cafés en restaurants die vol yuppies zitten)

3. het schitterende Raffles Hotel uit de koloniale tijd bewonderen, alsook de witte Saint Andrew's Cathedral en de kleurrijke huisjes op Emerald Hill Road, en daarnaast doen ook The Cavenagh Bridge and The Fullerton Hotel ons zeker wegdromen naar lang vervlogen tijden...

4. shoppen op Orchard Road want winkelen is (naast eten) de favoriete vrijetijdsbesteding van veel Singaporezen: het aanbod is er fenomenaal en in "de meest hysterische winkelstraat van Singapore" (dixit mijn reisboek) moet ik zelf dan toch ook geweest zijn :-)

5. beestjes kijken, een hele dag lang: eerst in de Singapore Zoo (we spotten witte tijgers!) en aansluitend in de Night Safari, sinds 1994 het eerste nachtelijke dierenpark ter wereld: manlief kan zijn geluk niet op!

6. teleurgesteld ontdekken dat het standbeeld van Sir Stamford Raffles, de stichter van Singapore, op Raffles Landing Site helemaal ingepakt staat ter bescherming voor de vele werken rondom (maar ik neem er toch een foto van)

7. heel hard genieten van alle futuristische architectuur op Marina Bay Sands dat sinds de opening in 2010 de skyline van de stad bepaalt en vervolgens wandelen over de Skyway in Gardens by the Bay voor een panoramisch uitzicht op de Supertrees (die iedere avond spectaculair verlicht worden met zonne-energie)

8. lekkere verse krab eten met Siew Lay in restaurant Spring Court: het dessert vind ik net als in Kuala Lumpur weer niet zoet genoeg, maar het zou wel voor veel huwelijksgeluk zorgen :-)

9. met de kabelbaan naar Sentosa, het vakantie-eilandje voor de kust van Singapore: de vele containerschepen die op zee voor anker liggen, tonen onmiddellijk het grote belang van de havenindustrie (Singapore is de tweede grootste havenstad ter wereld, na Shanghai)

10. drinken, veel drinken om het warme en vochtige klimaat (we zitten ter hoogte van de evenaar en dat blijven we als toerist zeker voelen) aan te kunnen: noodle soup at breakfast, bubble tea at noon and a singapore sling at night, we zouden het gewoon kunnen worden :-)

Singapore samenvatten in 1 zin? Singapura, de stad van de leeuw, is een eilandstaat die op korte tijd is uitgegroeid tot een toonaangevende wereldstad en met haar ijzersterke economie (en eigen munt: de Singaporese dollar) moet ze zeker één van de grootste succesverhalen van Azië zijn. Deze stad deed me ook heel sterk denken aan ons verblijf in Shanghai in 2012. Dus ja, ik ga voor dezelfde zin: the sky is the limit!

Kuala Lumpur

Zo heb ik Kuala Lumpur ervaren:

1. vijf nachten logeren in het mooie Sunway Resort Hotel & Spa waar de lobby zich op de dertiende(!) verdieping bevindt: bijgelovig zijn ze hier dus niet (onze hotelkamer bevond zich op de tweede verdieping, bij de Executive Office, wat echter mooier klinkt dan het was want kamer 210 ligt in een donkere hoek en ruikt vooral erg muffig)

2. met de Hop-on Hop-off City Tour voor 45 MYR (ca. 11€) de stad verkennen, maar de tropische warmte maakt dat we de meeste gebouwen gewoon vanuit de bus bekijken: lang leve de airconditioning!!

3. met de mini-bus naar de kuststad Melaka waar we het rode Stadthuys bezoeken en waar ik de Hollandse grafstenen van kooplui uit de 17de eeuw voor Becky en Jamie vertaal, én we hullen ons ook even in lange bruine gewaden voor een bezoek aan de Kampung Kling Mosque

4. palmbomen tellen naast het zwembad en vooral ook langs de snelwegen tijdens de excursies: de reisgids vertelt ons dat Kuala Lumpur leeft van 'manufacturing, palmoil and tourism'

5. een 'money tree' kopen in het Royal Selangor Visitor Centre, werelds grootste tinfabriek want 'het geld groeit hier echt aan de bomen' (flauw mopje dat de gidsen zelf maken tijdens de rondleiding)

6. helemaal niets kopen in de Handicraft Batik Factory: ik vind al die gekleurde sjaaltjes eigenlijk een beetje oubollig, sorry

7. olifanten eten geven in de National Elephant Conservation Centre in Kuala Gandah: het zweet loopt de hele tijd van mijn rug op deze mooie plek in het tropische regenwoud!

8. een paar foto's nemen in een Aborigine Village: een volledig andere manier van leven dan de onze, maar in het mooiste gebouw van het dorp hebben ze wel degelijk ook een kinderdagverblijf ondergebracht!

9. samen met Jans collega's trappen lopen aan de Batu Caves, een gat in de lucht springen op Merdeka Square en vanop de Menara KL Tower (421m) de stad vanuit de lucht bewonderen (over de glazen brug lopen tussen de Petronas Twin Towers zullen we tijdens een volgende bezoek moeten doen)

10. uit eten gaan met Siew Lay die ons de lokale specialiteiten laat proeven: de desserten zijn minder zoet dan ik gewoon ben en het 'stinkfruit' Durian koop ik gedroogd op de luchthaven zodat de geur me al niet kan afschrikken ;-)

Kuala Lumpur samenvatten in 1 zin? Het woord an sich betekent zoveel als 'modderige samenloop van rivieren' en hield voor mij reeds de verwachting in naar een stad van uitersten. Als hoofdstad van Maleisië heeft Kuala Lumpur het inderdaad ook allemaal: de koloniale en moderne architectuur, de tropische hitte en de airconditioned rooms, de rijkdom en de armoede, de chaos en het weldoordachte...

Een mooie wereldstad in het Oosten die me dus zeker weer een andere, nieuwe wereld leerde kennen.

Zwemmen in Singapore

Vanmiddag goed aangekomen in Singapore. De luchthaven is meteen indrukwekkend - vasttapijt van zodra je uit het vliegtuig in de terminal komt - en ook de taxirit naar het hotel verloopt hier zeer aangenaam, met mooie bloemen en planten langs de snelweg! Verder dezelfde tropische warmte als in Kuala Lumpur, dus ook hier werkt de airco overal op volle kracht.

In het Park Royal Hotel heb ik ondertussen het zwembad reeds uitgetest. Met zijn halfopen ligging op de vijfde verdieping van ons hotel lijkt het water over de rand van het gebouw naar beneden te stromen! Echt een knap staaltje architectuur! En het zicht op de wolkenkrabbers rondom versterkt natuurlijk alleen maar de unieke beleving.

Mocht er een ranking bestaan voor zwembaden in wereldsteden, dan wist ik het wel. (En dan heb ik de Infinity Pool op Marina Bay Sands zelfs nog niet uitgetest! Maar die is helaas alleen toegankelijk voor de hotelgasten die in één van de drie hoge en met elkaar verbonden torens aan Marina Bay verblijven.)

Nu de stad zelf maar eens verder gaan verkennen :-)

Siew Lay

Jans werk in Kuala Lumpur zit erop! Het werd vandaag ook mooi afgesloten met een bezoek aan Batu Caves - het hindoeheiligdom in Batu - en een busrit langs enkele (letterlijke) hoogtepunten in het centrum van de stad zelf: Merdeka Square, de Menara KL Tower en de Petronas Twin Towers.

Het blijft ook bijzonder om ieder jaar opnieuw, op een totaal andere plek in de wereld, een aantal collega's van Jan terug te zien zoals Javier uit Spanje en Rayomand uit Indië. Met Wim, Philippe en Remko uit Everberg blijft het natuurlijk het gemakkelijkst praten :-)

Maar deze week vond ik het vooral geweldig om Siew Lay, Jans collega uit Singapore, te leren kennen want de voorbije avonden liet ze ons enthousiast enkele specialiteiten uit de Maleisische (en Chinese) keuken proeven. Niets zo authentiek als een local die je wegwijs maakt in de gebruiken van zijn/haar land!

Morgen vliegen Jan en ik nog voor enkele dagen naar Singapore, voor een korte vakantie onder ons tweeën... En veel hebben we tot nu toe niet gepland, maar we kijken er zeker naar uit om ook deze aparte Aziatische eilandstaat beter te leren kennen!

Dus ja, we hebben al een nieuwe afspraak met Siew Lay vastgelegd :-)

Bekend en vertrouwd

Het blijft leuk om tijdens verre reizen ook het bekende en het meer vertrouwde op te zoeken. Vandaag trok ik met Becky en Jamie naar de kuststad Melaka dat in 2008 op de werelderfgoedlijst van UNESCO werd geplaatst en waar heel wat Brits, Portugees én Nederlands erfgoed te vinden is.

En dus mocht ik in de ruïnes van de Portugese Saint Paul's Church de Hollandse grafstenen van kooplui uit de 17de eeuw voor mijn Amerikaanse travel buddies vertalen.

Dat ik even voordien al helemaal enthousiast werd in het rode Stadthuys (!), het oudste Nederlandse gebouw in het Verre Oosten, had zeker ook te maken met dat herkenbare woord op de shirten van de werkmannen die daar rondliepen.

Aan de balie van het hotel kunnen we trouwens ook een Colmar Tropical Bukit Tinggi Tour boeken. Maar dit French themed resort ga ik toch aan mij laten voorbijgaan, de echte vakwerkhuizen uit Colmar hoeven ze hier voor mij niet na te maken :-)

Voor morgen staat er ondertussen een excursie naar een Elephant Sanctuary and Aborigine Village op het programma. Spannend wel, want dat is voor mij en mijn travel buddies toch zéér onbekend en vreemd terrein!

"Maar het zullen wel kleine olifantjes zijn," zegt manlief die voorlopig dus nog even in zijn bekende en vertrouwde meetings zit.

"Jaja, dat zal wel," moet ik stiekem lachen...

En ik ga morgen dus zeker mijn best doen om een mooie foto te nemen van die "kleine" beestjes!

Zwemmen in Kuala Lumpur

Wat me een heel schooljaar in Frankrijk niet lukte, doe ik hier: baantjes trekken in het zwembad van het Sunway Resort Hotel & Spa. Beetje gek wel, zo vlak naast de Sunway Lagoon waar je voor veel waterpret terechtkan zonder dat daar veel "zwemmen" aan te pas komt. Ik trek mijn baantjes dus tussen grote watervallen en echte palmbomen die niet hoefden te worden ingevoerd. Center Parcs in de buitenlucht, én in het groot ook: de Sunway Lagoon heeft het grootste surfbassin met kunstmatige golven ter wereld.

And Kuala Lumpur City sofar? Dat heeft weer alles waar ik in een wereldstad niet aan kan wennen: van de daklozen onder de bruggen langs het water, tot de shopping malls vol Gucci, Prada, Armani, Versace... (De shopping mall vlak naast ons hotel heeft zelfs een schaatsbaan!)

Zwemmen in een andere wereld, en je daar niet schuldig over proberen te voelen. Dat vat mijn eerste volledige dag in Kuala Lumpur het beste samen.

Veel verder

Straks laat ik alles weer even voor wat het is: het huishouden, de Franse bureaucratie, het rondrijden met de kids... En geen betere manier om dat te doen dan door het vliegtuig te nemen!

De jaarlijkse 'Admat Controllers Meeting' van manlief vindt dit jaar plaats in Kuala Lumpur en we trekken dus richting Maleisië voor een week. Na ons verblijf in Kuala Lumpur zullen we bovendien ook nog Singapore voor een paar dagen met z'n tweeën verkennen!!

Alle zintuigen op scherp dus. Over een paar uren reeds, wanneer we verder zullen vliegen dan die twee nieuwe vogels voor ons tuinhuis, veel verder :-)

Cornet à frites

Joepie, gisteren was het weer zover...

Frieten in een puntzak tijdens het jaarlijkse schoolfeest!

En dat laten we als echte Belgen niet aan ons voorbijgaan!! Want waren er vroeger in Mulhouse misschien veel friteries, nu vind je er vooral veel kebabzaken. (En de dorpen hebben hier al helemaal geen fritkot.)

We hebben dus weer hard genoten van onze cornet à frites! Jaja!

En van alle optredens ook, uiteraard ;-)

Martine et Paulette

Vroeger hoefde ik de straat maar schuin over te steken en ik stond in hun winkel, en zelfs nu rijd ik nog regelmatig langs ons "oude" dorp om bij de drogisterij een fotokopie te maken of een postpakket af te halen. In mijn hoofd zijn het ook altijd al "Martine et Paulette" geweest. Pas veel later na onze verhuis hoorde ik dat ze de droguerie overnamen in 2009, slechts één jaar voor we zelf in Pfastatt kwamen wonen.

Dat de middenstand het land regeert, beter dan ooit tevoren is echter een leugen. De Franse kleinhandelaars hebben het hier moeilijk om zich staande te houden naast de Kaligone, het grote kruispunt met alle winkelketens vlakbij. (Wie bezwijkt er uiteindelijk niet voor een groter en goedkoper aanbod?)

Het persoonlijke contact in al die kleine winkels blijf ik ondertussen wel erg waarderen!

En dus nam ik vandaag een kaartje mee voor Martine die vorige week haar moeder verloor. De fotokopie die ik als excuus had gebruikt om langs te gaan, was helemaal niet dringend (en ik hoefde ze uiteindelijk ook niet te betalen).

Want het aanbod van "Martine et Paulette" mag dan al kleiner en duurder zijn, hun vriendelijke gedienstigheid vind ik voor mezelf echt van onschatbare waarde. Hopelijk kan de droguerie dus nog vele jaren blijven bestaan, ik blijf er alvast regelmatig langsgaan...

Alles komt terug

Op hun school in Mulhouse is het een hele rage! Kobe vroeg er eentje voor zijn Eerste Communie, de twee oudsten hebben ondertussen ook hun eigen exemplaar: de rubik's cube is helemaal terug van weggeweest!!

Of is hij misschien nooit helemaal weggeweest? Dat kan zeker ook. Zelf ben ik niet zo'n "spelletjesmens", dus ik volg die zaken niet goed op.

Hoe dan ook, het is veel leuker om ons trio met hun "kubus" in de zetel bezig te zien, dan met de i-pad. Geen gezeur over de wifi die niet goed werkt of een batterij die bijna leeg is... Enkel het schuivende geluid van rijen blokjes die gedraaid worden.

Alles komt terug. Als je maar lang genoeg wacht!

En ik vraag me dan ook al een paar dagen af waar ik mijn eigen monchichi van vroeger gelaten heb.

Twee dagen Barcelona!

Deze middag Thomas afgehaald in de luchthaven van Basel... En die heeft er dus juist twee fantastische dagen in Barcelona opzitten!!

Zaterdag bezocht hij de Sagrada Familia, Parc Güell en Camp Nou, zondagnamiddag rustte hij even uit op het strand na zijn deelname aan de Jeux Athlétiques in de voormiddag waar in totaal 1600(!) leerlingen uit een tiental landen aanwezig waren.

En bij deze meteen een kleine rechtzetting: een andere Thomas uit Mulhouse werd tweede op de 1000 meter in een hogere leeftijdscategorie, onze Thomas werd vierde in zijn leeftijdscategorie. Want gisteren was er dus enige verwarring ontstaan in de communicatie...

Desalniettemin: we blijven even trots op onze oudste zoon :-)

Over waterspelletjes en snelle dagen...

De hitte van de laatste dagen maakt dat onze kids en hun vrienden het sproeisysteem voor het nieuwe gras nu ook voor zichzelf optimaal benutten... Wordt het zwembad van het groene huurhuis hier hard gemist, de waterspelletjes zijn dan toch gebleven :-)

Ondertussen liep grote broer vanmorgen de 1000 meter in Barcelona en eindigde hij op een (meer dan) verdienstelijke tweede plaats! Want juist terug van zijn week in München en Salzburg, vertrok hij gistermorgen in alle vroegte (en met kleine oogjes) voor de Jeux Athlétiques van de scholengroep Frères Maristes in Spanje.

Maar morgenmiddag staat "taxi mama" alweer goed op tijd in de luchthaven van Basel! Zéér benieuwd naar alle nieuwe verhalen...

En de waterspelletjes thuis? Die heeft Thomas aan het strand van Barcelona wellicht niet gemist.

Wat gaat het leven snel voor onze oudste zoon.