Eigen taal en tongval

Housewarming bij Claire en Francis

die samen een huis kochten in de Sundgau,

waar we ook Tiago uit Portugal ontmoetten,

en Hadija uit Kigali, Rwanda.

Boeiende avond waar wijzelf dus ook graag

Frans spraken met ons eigen, Vlaamse accent ;-)

Reilen en zeilen

Op terugreis van Cortona, hield Stephan hier nog eens halt. Tijd dus om onze levens weer even naast elkaar te leggen... En met kinderen van dezelfde leeftijd, verschilt het reilen en zeilen in Kortenberg niet zo veel van dat hier in Richwiller. (Britt-in-Bordeaux kwam vanochtend ook nog even 'in beeld', met een vraagje voor haar vader.)

Het is altijd leuk bijbabbelen met Stephan en Annelies. Die laatste noemt in mijn gsm trouwens nog steeds 'mama Kaat'. Want zo begon onze vriendschap dertien jaar geleden: met Britt en Kaat die bij elkaar in de klas zaten, samen in het eerste leerjaar, met hun staartjes en hun grote (melk)tanden... De tijd vliegt echt.

Unieke uitstap

We wilden toch ook graag even de zee zien

en dus trokken we zaterdagavond naar Carnac, 

een charmant dorpje aan de kust van Bretagne,

waar we een tafeltje reserveerden in Itsasoa,

en daar meteen genoten van deze mooi verzorgde hapjes.

De rauwe, gemarineerde tonijn

met een fris kommetje brocoletti et agrumes

smaakte vervolgens ook bijzonder goed,

en de heerlijk bereide Sint-Jacobsvruchten

met stukjes gerookte paling, gebakken champignons

en een puree van knolkervel vormden samen

een schitterend hoofdgerecht. 

Tot slot was ik helemaal in de wolken van dit dessert

dat luisterde naar de geweldige naam

le Mont Blanc déstructuré.

Ook de koffie werd geserveerd in prachtig servies.

Belangrijke toevoeging:

Dit verfijnde Itsasoa menu vormde wel degelijk

een unieke uitstap tijdens ons Bretoens weekend

dat culinair vooral gedomineerd werd door 

droge koeken en suikerwafels, bananen en mandarijntjes,

en speciaal voor Kobe: een bord pasta voor iedere koers.

Dans le Morbihan

Met de camionette van de club naar Bretagne,

naar het departement Le Morbihan:

een verre autorit naar het westen,

met onderweg veel windmolens.

Verkenning van het parcours in Camors.

Naamafroeping eerste koers op zaterdag,

daarna alles geven onder een stralende herfstzon...

en onder Vlaamse aanmoediging

vanuit de materiaalpost :-)

Ons nummertje 77 eindigde ook 77ste op 141.

Nadien alles goed inladen in de camionette,

om de dag erna vol nieuwe energie

aan de tweede opwarming te beginnen. 

Start tweede koers op zondag,

andermaal onder een prachtige herfstzon,

al was het parcours iets meer 'glissant'

door alle regen van zaterdagnacht...

en in de zandbak ging het daardoor 

'wel iets vlotter'.

Kobe finishte als 83ste op 148 junioren,

die er allemaal nogal gelijkaardig uitzagen,

wat zorgde voor veel én grondig kuiswerk nadien!

De derde en vierde 'manche' van de 'Coupe de France de cyclo-cross' zit erop,

nu nog de vijfde en zesde 'manche' begin december in Troyes in de Grand Est,

wat gelukkig dus al weer wat dichter bij huis ligt.

Zondag op vrijdag

Fijne Wapenstilstand vandaag, 

met onze jongens hier samen thuis,

en met oma en peter die op doorreis zijn naar Spanje. 

Soms heb je niet veel nodig voor een zondaggevoel.

Keerbergen

Mijn laatste lezing dit jaar, en wel in Keerbergen,

in parochiezaal "Berk en Brem",

waar ik ook weer graag vertelde over mijn Franse leven,

en over het schrijven aan mijn boek "Vaste Grond",

waaruit ik tot slot nog enkele fragmenten voorlas,

nu ook voor familie uit Baal die kwam luisteren.

Lost Heartbeats

Weer even in België voor een lezing,

en erg genoten van mijn uitstap met vriendin Carla

naar de Abdij van 't Park in Heverlee,

waar Parcum deze tijdelijke expo aanbiedt,

rond vijftien verliesverhalen die audiovisueel

knap worden weergegeven,

en die sfeervol zijn samengebracht 

in de nok van de abdij.

All Inclusive

'Jij mag alles weten,' zegt ze, 'jij krijgt de formule All Inclusive.'

We zitten aan haar livingtafel, met koffie en mooi versierde cupcakes tussen ons in. Ik ben de eerste die op bezoek mag komen. Dat laatste alleen al, ontroert me mateloos: hoe tijd en afstand onze vriendschap niet veranderd heeft, hoe die vertrouwdheid er altijd meteen weer is, al horen en zien we elkaar soms lange tijd niet.

'Jij weet altijd de juiste woorden te vinden en te schrijven,' stuurde ze me begin oktober.

Ik zeg haar niet dat ik over ieder bericht nu lang nadenk. Zeer lang. Echt. Want op zoek naar de juiste woorden, verlies ik me in clichés die iedere kracht missen. Zo voelt het toch voor mij. Hopelijk leest ze dus tussen de regels wat ik bedoel.

Borstkanker zal onze vriendschap niet klein krijgen. 

En terwijl ze tegenover mij aan tafel haar verhaal doet, weet ik weer exact waarom we lang geleden op kamp bevriend werden: er is terug die warme, instant verbondenheid die niets uit de weg gaat. All Inclusive. Toen én nu. Ja, nu zelfs nog meer dan vroeger. Rijker kan onze vriendschap echt niet worden.

Op de terugweg naar huis kan ik wel 'ontploffen van dankbaarheid'. Ken je dat gevoel?

Ben zo blij dat ik haar ken!

X

Koppenbergcross

Afgelopen zaterdag reed Kobe nog in Alsemberg,

en vandaag stond hij dus klaar in Oudenaarde,

voor de start aan de fameuze Koppenberg,

langs Vlaamse slogans en spandoeken,

op een parcours dat best wel pittig was.

Er kwamen ook weer wat vrienden kijken,

die onze junior graag wilden aanmoedigen,

en die we nu dus even ontmoetten in Oost-Vlaanderen.