Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

zondag 24 juni 2018

Vlamingen in het buitenland


Bij de start van het schooljaar had ze me uitgenodigd voor een 'Belgian ladies night' in Basel, gisteravond waren we met het hele gezin bij haar thuis uitgenodigd in Pratteln. Ik blijf het fantastisch vinden hoe T. me in 2010 via mijn blog op het spoor kwam en hoe we nu contact blijven houden (zij het soms met zeer grote tussenpauzes).
 
Vlamingen komen we hier zelden tegen - en dan nog word je niet automatisch bevriend omdat je dezelfde taal spreekt - maar met T. klikte het meteen en is het weerzien altijd hartelijk. Dus ja, het was gisteren weer zalig bijpraten in onze moedertaal.

donderdag 21 juni 2018

WK 2018

 
Hoogdagen voor de mannen hier in huis...
En vriend Adrien waardeerde onze tafelschikking vanavond ook :-)

maandag 18 juni 2018

Feestelijke gewoontes


Het dansoptreden van Britt half juni, de grootouders en wat Franse vrienden die hier dan samen aan tafel genieten van de kookkunst van mijn voorbeeldvrouw... Het zijn feestelijke gewoontes die zich voor mij beslist meerdere keren per jaar zouden mogen herhalen.
 
Evengoed lijken die mooie dagen natuurlijk nog sneller voorbij te gaan dan alle andere!!
 
Goed vasthouden dus aan de warme herinnering... En verder aftellen naar de zomervakantie die steeds dichterbij komt.
 
Dankjewel, lieve Els, om mijn keuken weer zo optimaal te benutten! De bloemen van Kobes koers in Altkirch heb je absoluut verdiend. X

dinsdag 12 juni 2018

Fietsrokje


Leuke stofjes op creatieve blogs, ik kan er genietend en vol bewondering naar kijken! Maar met mijn twee linkerhanden blijft het dan ook wel bij dat 'toekijken'... Ik waag me zelf dus aan geen enkel patroon, zelfs niet eentje voor 'absolute beginners' en 'klunzen' (mocht dat laatste al bestaan?!).
 
Deze week is de voorbeeldvrouw hier echter op vakantie, bracht ze voor mij dit zelfgemaakte fietsrokje mee! En daarnaast mogen we met ons gezin deze dagen ook weer van haar kookkunsten genieten... Allemaal fantastisch toch :-)

vrijdag 8 juni 2018

Voorpret

 
De gewone kalender in zijn kamer volstond niet (en is ook nog van 2017). De jongste zoon wou een echte aftelkalender naar de zomervakantie... En dus plakt hij nu iedere avond opgetogen een stickertje tot zijn allerlaatste schooldag.
 
Grote broer heeft geen kalender meer nodig, die heeft vandaag al zijn laatste schooldag! Volgende week heeft hij wel nog zijn observatiestage, maar deze keer in België (en dat voelt voor onze oudste zoon dus zeker ook al als vakantie).
 
Dochterlief zucht en blaast intussen het hardst. Zij legt op 28 en 29 juni nog de nationale examens af om haar 'brevet' van het college te behalen... 'En als ik de mention très bien behaal, krijg ik een Ray-Ban zonnebril, hé mama!' Haar onderhandelingen thuis zijn dus ook al gestart ;-)
 
Aftellen en dromen van wat volgt, de vakantievoorpret is hier duidelijk begonnen!

donderdag 7 juni 2018

Naar Nancy


Hij gaat naar Nancy - niet de vrouw, wel de stad - en zal er jonge kandidaat-priesters opleiden...
 
Met zijn vijfenveertig jaar was priester Daniël zelf nog "dynamisch jong" toen wij naar Frankrijk verhuisden. Hij was bovendien sportief en had zijn looks mee (en die heeft hij trouwens nog steeds). Noem hem gerust een goddelijke revelatie en unicum binnen het benauwde priesterambt.
 
Dat hij deze zomer naar Nancy vertrekt, vindt onze parochie dus maar niks. Wie hem hier gaat opvolgen, is zelfs niet duidelijk. Ook Frankrijk heeft een nijpend tekort aan geestelijken en ziet haar kerken leeglopen...
 
Zijn nieuwe opdracht vindt Daniël intussen wel veelbelovend en boeiend. Een hele uitdaging ook! Want hoe krijg je jonge mensen nog gemotiveerd voor het priesterambt?? (En wie kiest er "in godsnaam" nog vol overtuiging voor het celibaat?!)
 
Laat "Nancy" hem dus maar bijstaan. Ja, geef iedere priester de kans op een partner en persoonlijk geluk! Het celibaat en haar façade heb ik zelf werkelijk nooit goed begrepen.

vrijdag 1 juni 2018

La Suisse


Hoe kijken we in de Elzas naar onze buren, de Zwitsers?

Het land van Alpen en Meren, van fondue en raclette, heeft een aparte status. Met zijn moderne economie, zeer lage werkloosheidsgraad en grote autonomie voor gemeenten en kantons lijkt het alles prima voor elkaar te hebben. De Zwitserse frank blijft ook een sterke munt, corruptie en misdaad komen er weinig voor.
 
'Je kan er zelfs van de grond eten,' zou mijn grootmoeder nog zeggen - orde en netheid heeft zij in haar eigen huishouden altijd erg op prijs gesteld - en ze zou ons rommelige, Franse dorp meteen naar het Zwitserse model organiseren, met die typische degelijkheid en een goed schoonmaakmiddel.
 
Als doorrijdende toerist ken je echter vooral de vignetplicht op de snelwegen, het 'Zwitserduits' dat onverstaanbaar blijft en het Zwitsers kleingeld dat je mist om in het tankstation naar het toilet te gaan. (Daarnaast is er voor ons, Belgen, die eeuwige discussie... Want welke chocolade is nu écht de beste en kent wereldwijd terecht de grootste faam??)
 
De neutraliteit van Zwitserland tijdens beide wereldoorlogen stemt de oudere generatie Alsaciens hier echter het meest afgunstig. Want vele dorpen in onze regio hebben een duister en triest verleden... Natzweiler-Struthof, het enige Duitse concentratiekamp op Franse bodem, bevindt zich zelfs vlak bij Straatsburg.
 
Het paard op de foto heeft er wellicht geen boodschap aan, maar het reclamepaneel aan de rand van ons dorp doet je dus wel degelijk verder nadenken.