Keukengesprekken

'Soms weet je niet goed hoe je in een bepaalde situatie terechtgekomen bent,' zegt ze.
'Ja,' antwoord ik, 'en je wil er eigenlijk gewoon zo vlug mogelijk uitgeraken.'
Ze huilt en lacht nu tegelijkertijd.
Ik sta in de keuken bij mijn Franse vriendin en ze vertelt over de slechte verstandhouding met haar baas op het werk. Ik denk aan heel andere zaken, maar begrijp goed wat ze wil zeggen. Onze kinderen lopen uitgelaten door haar huis. Het is een uitzonderlijk warme woensdag en de zomer laat zich al wat voelen.

Maandagmiddag zat onze Hollandse vriend W. hier aan de keukentafel, zijn linkerhand indrukwekkend ingepakt. Twee vingers waren de week voordien ernstig gekwetst geraakt tussen de elektrische grasmaaier. Er volgt een verhaal over een vlugge rit naar het ziekenhuis, een korte operatie en veel morfine. En dat hij voor het eerst in zijn leven nu twee weken werkonbekwaam is. Tijd om wat trager te leven... Het gesprek komt op de zomervakantie en de boeken die hij wil lezen. Ik zeg dat ik graag biografieën lees.
's Avonds bezorgt hij me de autobiografie van de beroemde Zwitserse psychiater en psycholoog C.G. Jung.
'In het Frans of in het Nederlands?,' had hij me nog enthousiast gevraagd.
'Doe maar Nederlands, da's al uitdaging genoeg,' antwoordde ik lachend.

En dus zit ik hier nu met Jung in de keuken. Ben benieuwd wat hij te zeggen heeft. Al is de analytische psychologie, met grote pionier Freud, tijdens mijn opleiding eerlijk gezegd nooit zo mijn ding geweest. Maar misschien kijk ik er nu wel anders tegenaan...

Boeiende keukengesprekken deze week!

106

 

'Moeke Perk' werd geboren in 1901 en kreeg zes kinderen. Ze werd 97 jaar en ik heb haar goed gekend. Mijn grootmoeder langs vaders kant is haar oudste dochter. Ondertussen zijn we met meer dan 100 nakomelingen en werd er het laatste weekend van de paasvakantie in Berlaar een groot familiefeest georganiseerd. Het was meer dan 20 jaar geleden dat we met z'n allen samenkwamen en we zouden met 106 aanwezigen zijn. Maar echt natellen doe je vanaf een bepaald aantal niet meer ;-)

'Is dat nu allemaal familie?' vroeg Thomas me nog verbaasd.
'Ja, jongen. En jij bent één van de vele achter-achterkleinkinderen.'
'Ooo,' was het enige wat hij antwoordde.

Een groep van 106 mensen kan behoorlijk indruk maken. 

Luchthaventijd

Kortelings een paar keer het vliegtuig genomen en dus wat tijd doorgebracht in de luchthavens Basel/Mulhouse, Brussel Nationaal en Amsterdam Schiphol.
'Oh, fijn! Dan heb je luchthaventijd,' reageerde een vriendin enthousiast.
'Euh, ja,' antwoordde ik wat verbaasd.
Maar haar woorden bleven hangen en maakten dat ik inderdaad bewust genoot van mijn tijd in de luchthaven. Het is ook wel bijzonder om je in die 'transitzone' te bevinden waar iedereen onderweg is naar elders, zonder enige vorm van dresscode, met de hele familie of juist helemaal alleen. De tijd wordt er effectief anders beleefd. Alsof je even niets anders moet doen dan tax free winkelen en mensen kijken... En vervolgens met een goed boek op je schoot wachten tot de gate opengaat...

Af en toe wat luchthaventijd kan best aangenaam zijn.

Buurmeisje

Met pruik en schmink helemaal uitgedost voor carnaval, zo stond het buurmeisje onlangs voor ons livingraam. Zestien wordt ze binnenkort en we hadden haar een tijdje niet meer gezien. Maar echt schrikken werd het gisteren pas, toen ze op haar paasbest in onze keuken stond, volledig klaar om uit te gaan, de ogen zwaar opgemaakt en uitkijkend naar 'het echte leven'. Geen idee of ze deze zomer nog veel op onze trampoline zal komen springen...