Ne bougez plus

'We hadden bijna niets meer om te eten,' zegt mijn jongste zoon ernstig en zelfs met enige verontwaardiging in zijn stem. De frigo leeg, de wasmand vol... Ik wist meteen wat gedaan toen ik gisteravond thuiskwam van mijn lange weekend in België.

'Ne bougez plus et ne répondez plus, ça ne vaut pas la peine,' raadt de CLCV me ondertussen aan. Maar zij hebben het niet zozeer over mijn huishouden (dat sowieso altijd om aandacht roept), dan wel over mijn mailverkeer met de eigenaars van het groene huis. 'Attendez juste le décompte définitif de charges.'

Stilte voor de storm dus.

En een verlamming die nu overal tussenkruipt...

Buiten waait het des te harder.

Kinderachtig

Lange telefoongesprekken gevoerd met Haisa van Orange (voor de wifi-verbinding die maar niet wilde werken) en met Fabian van Darty (voor het beveiligingsabonnement van mijn pc dat plots werd verbroken), daarnaast weer een ingewikkeld Cerfa-document op het gemeentehuis afgehaald (voor de plaatsing van ons tuinhuis) en een nieuwe mail geschreven naar de CLCV (voor de waarborg van het groene huis die we dreigen te verliezen).

Niet de meest leuke taken om te doen, maar je kan ze niet (blijven) uitstellen...

Wat het ook niet aangenamer maakt, is de manier waarop je soms behandeld wordt. Alsof je meteen twintig IQ-punten verliest wanneer je met een vreemd accent spreekt. Ik ben en blijf een buitenlander die het vaak moet hebben van de goodwill van de ander om correct geholpen te worden.

En ja, dan gebeurt het wel eens...

Dat je gewoon in het Nederlands wil antwoorden, dat alle Franse politesse je gestolen kan worden en dat je helemaal niet wil nadenken over de juiste formulering van je vraag, je mailtje.

Kinderachtig. Ik weet het. Zeer kinderachtig zelfs.

Zeker als je dan het vreselijke nieuws verneemt over de airbus die vanmiddag neerstortte in het zuiden van Frankrijk.

Eén grote zandbak

Vorige week donderdag werd er 50m3 verse aarde aangevoerd om onze tuin op te hogen! Als kind zie je dan niet zozeer het vele werk, maar eerder het plezier... En dus werd onze toekomstige tuin het voorbije weekend één grote zandbak waarin naar hartelust gespeeld kon worden!!

Misschien moeten we dat nieuwe gras toch nog even uitstellen ;-)

Oprit op en af

Voorlopig nog steeds veel zand aan onze schoenen, maar kijk...
sinds gisteravond hebben we een echte oprit!!

En geen betere dag dan een woensdag voor de officiële ingebruikname!

Want ik heb niet geteld hoe vaak ik de oprit juist gebruikt heb,
maar om jullie een idee te geven:

Ik reed op en neer naar de orthodontist (apparaatje Kobe weg), naar de kapper (Thomas en Kobe kortgeknipt), naar de skibus (Kobe behaalde vandaag zijn deuxième étoile!), naar de fietstraining (Thomas reed 31 km in een stralende lentezon), naar de tekenles (Britt maakte paasdecoratie), naar de voetbaltraining (Thomas had nog wat energie over) en naar de turnles (en toen was Britt echt wel moe). Tussendoor reed ik ook nog naar de Grand Frais en de Super U.

Een hele dag de oprit op en af...

De nieuwe pavés werden meteen goed aangedrukt!

Jariger

Je was er,

maar tegelijk ook niet.

Je werd geboren,

maar dat vieren

konden we alleen met verdriet.

En elk jaar opnieuw

zullen we ons afvragen:

Wie was je nu geweest?

Hoe mooi? Hoe groot?

Hoe wonderlijk bijzonderlijk?

Nee, je verjaardag vieren,

dat kun jij niet.

Niet met toeters die joelen,

niet met taart die smakt,

niet met cadeautjes op je schoot.

Maar je verjaart wel, o jawel!

Je bent zelfs, in al je stilte,

jariger dan wij.

 

Geert De Kockere

Sous construction

Het gras is zeker groener bij de buren, maar dat maakt Kobe niet veel uit: de tuin wordt door onze jongste zoon reeds optimaal benut!

Dat we reeds een terras en een muurtje hebben, overtreft trouwens ieder Frans bouwritme :-)

En volgende week volgt de aanleg van de oprit!! Zeker handig op woensdag wanneer ik meerdere keren op en af rijd voor de hobbies van ons trio.

Ons Vlaamse olijfboompje aardt ondertussen goed in de nieuwe grond. Geen kind, noch werkman dat het uit evenwicht brengt! (En met een dunne plastieken zak hopen we het ook voldoende te kunnen beschermen tegen de laatste vrieskou.)

Een tuin onder constructie heeft zo zijn charmes...

Desalniettemin.

De eerste grassprieten zullen we graag zien komen!

Stoelendans

Vorige week vrijdag werden de nieuwe bureau- en keukenkrukjes net op tijd geleverd voor de thuiskomst van onze kinderen uit België...

En een echte "stoelendans" is het ondertussen niet geworden want iedereen vond vlug zijn eigen plek in het nieuwe huis :-)

Maar de laatste avond onder ons tweetjes vierden we wél heel bewust met een tête-à-tête op een lekkere stoel in Le Septième Continent in Rixheim. (Zeker geen alledaags restaurant, maar ik ben dan ook niet alle dagen jarig :-))

Altijd fijn om mooie stoelen op nieuwe plaatsen te ontdekken!

Eerste vuur

 

al dat hout

bij de haard

voor één vuur

 

warmte vergt

jaren groei

 

Willem Hussem



Eerste dag

Eerste dag alleen thuis in het nieuwe huis! De rust en stilte blijven echter relatief...

Deze morgen werd in alle vroegte mijn nieuwe sèche-linge geleverd en zonet kreeg ik nog twee mensen van de étanchéité (blijft een moeilijk Frans woord om uit te spreken) op mijn dak (letterlijk!) wegens een kleine vochtplek in het plafond van de WC boven. Het probleem zou nu gelukkig vlug verholpen kunnen worden.

Maar ook voor de komende dagen liggen er dus al weer heel wat nieuwe werkafspraken vast!!

En de eigenaars van het groene huis lieten ondertussen ook nog een document bezorgen met de ronkende titel constat amiable dégâts des eaux. (Ik ben al opgelucht dat het à l'amiable is!)

Werkelijk, soms lijkt deze hele verhuis veel ingewikkelder dan onze grote verhuis naar Frankrijk in 2010!!

Maar goed, vandaag dus de eerste dag alleen thuis...

En zoals dat dan altijd gaat, heb ik weinig gedaan gekregen van mijn to do-lijstje.

Wel hard genoten van mijn kousenvoeten! Want vloerverwarming kenden we in het oude huurhuis zeker niet ;-)