Apero Roma

 

Onze groepsfoto voor den aperitief op een dakterras in Rome! De enige groepsfoto trouwens want daarna brak tante Bie haar selfie stick per ongeluk in tweeën (en dit tot groot jolijt van de twee nichtjes). Maar 'lachen om alles en niks', we deden het wel vaker de voorbije dagen...

 

Want er was het piepkleine meertje in park Villa Borghese waar het roeibootje voor groot plezier zorgde, de Trevi-fontein waar we zoals elke klassieke toerist een muntje over onze schouder gooiden, de Basilica San Clemente waar Romeinse ligbanken diep onder de grond goed bewaard bleven en het strand in Santa Severa waar de zee voor wat verfrissing zorgde... (Alhoewel er daar tevens een kleine storm opstak die geen enkele app zag aankomen! Opa en tantan daarentegen zagen de lucht wel degelijk donker worden!!)

 

Bij 'Bici and Baci' was Sarah uit Menen onze gids en het Vaticaan had ik zelf nog nooit zo mooi gevonden als glurend door het sleutelgat op de Aventijnheuvel! (Britt had oma intussen geleerd een panoramafoto van het Colosseum te maken en daar was oma nog steeds erg blij mee.) 's Avonds smaakte de pasta cacio e pepe zeer lekker bij de gebroers in de wijk Trastevere en voor de biscotto gelato gingen we zelfs nog eens op zoek naar exact het zelfde ijssalon waar we tijdens de fietstocht halt hielden... Goed eten en drinken, wordt heel belangrijk gevonden in onze familie :-)

 

In ons hotel aan de Piazza di Spagna zorgde de immer glimlachende Filipijn Dante intussen voor de koffie bij het ontbijt en het gesleur met al onze valiezen. Bij Pompi en Venchi haalden we vlug nog onze laatste tiramisu en likijsjes vooraleer taxi Gianni ons weer naar de luchthaven bracht. (Nichtje Marie had ons de voorbije dagen intussen goed de weg gewezen in de metro, waarvoor ook veel dank!)

 

Vakanties gaan altijd vlug voorbij en city trips vormen daar geen uitzondering op. Integendeel, ze voelen als een warme wervelwind die je nog lang wil vasthouden terwijl die tijd je juist meteen en ter plekke ontglipt... Staren naar een groepsfoto op een dakterras helpt dan wel een beetje ;-)

Over sjarels, grote zussen en hun moeders

Mijn petekind kwam nog eens logeren... Een vrolijke sjarel die het uitstekend weet te vinden met onze jongste sjarel! (En met een meter in Frankrijk heeft hij dus altijd een instant vakantiegevoel wanneer hij langskomt.)

Fijn ook dat de mama's dan telkens wat kunnen bijpraten want die hebben altijd wel iets te vertellen en te bespreken... Juist zoals de grote zussen van die twee sjarels eigenlijk, die kunnen het - net als hun moeders - ook al goed uitleggen ;-)

En de vaders? Tja, die maakten alvast plannen om er in het najaar eens lekker rustig met z'n tweeën tussenuit te fietsen.

In ons fonds

'Uw boek past niet meteen in ons fonds en in de huidige boekenmarkt moeten we vlijmscherpe keuzes maken.'

 

Een afwijzing die begint zoals alle andere. Intussen weet ik het wel. Maar ja, zelfs de kleinste uitgeverij krijgt tot tien manuscripten per week toegezonden... En vervolgens wenst de redactie me nog veel succes toe bij het vinden van een andere, meer gepaste uitgever.

 

'Hopelijk belet dit u niet om in de toekomst te blijven schrijven, u heeft duidelijk talent,' eindigt deze vijfde afwijzing echter. Sindsdien zingt dit laatste zinnetje vrolijk door mijn hoofd want een mooier compliment kan je me niet geven!

 

Dat een kleine uitgeverij wél al liet weten 'dat mijn boek goed geschreven is en ook echt binnen hun fonds past', helpt natuurlijk om iedere afwijzing nu rustig naast me neer te leggen. (En als je dertien uitgeverijen aanschrijft, weet je ook wel dat je nog wat afwijzingen mag verwachten.)

 

Maar het komt er dus zeker... Mijn eerste boek!!

Geen verliezers

'Bravo aux deux équipes et à l'équipe de Belgique pour ce beau parcours.'

Een sms die ik kreeg van een Franse mama die hoopt dat we niet té teleurgesteld zijn... 

Maar natuurlijk was het gisteravond even slikken toen les Bleus het haalden van onze Rode Duivels.

 

Dan maar onze eigen competitie georganiseerd vandaag: een creatieve schilderswedstrijd zonder verliezers, met een prijs van de vakjury en een publieksprijs! En 's avonds gewoon pannenkoeken voor iedereen :-)

Buiten de tijd

Op de maan gaat de tijd trager, dat leerde ik gisteren in het filmpje The secrets of gravity. 'Fijne momenten op aarde duren sowieso korter dan alle andere momenten,' sprak ook de goochelaar tijdens de acrobatenshow en hij vergeleek het met een kort stukje touw dat hij vervolgens toch langer kreeg.

 

Tijd kunnen manipuleren. En dan vooral vakantietijd waarin niets moet en alles kan... In Europapark haalde ons trio er alvast het maximum uit samen met hun grote neef en nicht, en met klasgenootje Julia die goed naast Kobe paste in alle attracties. Want geen betere manier om de zomervakantie te starten dan met een paar stevige loopings, toch?!

 

En de volwassenen? Ja, die zagen weer veel knappe shows en leefden zeker ook even buiten de tijd.

Les belges

Rode Duivels op de doos voor het verjaardagsfeestje van Maxime vanmiddag! 

 

En bij de beenhouwer willen de slagersvrouwen dinsdag ook de Belgische vlag op hun wang schminken als ik de juiste kleuren meebreng...

 

'Tu m'en veux pas si on gagne???' vraagt mijn BFV intussen in een sms-bericht.

'Pas de soucis, les belges vont gagner,' antwoord ik meteen.

 

Yep, in volle WK-gekte worden we hier nu meer dan ooit op ons Belg-zijn aangesproken.

Feest!

 

Ja, een GROOT feest zelfs,

voor al onze verjaardagen

en de Franse communies van onze kids,

 

 

samen met onze familie en vrienden in België

 

 

en Crémant d'Alsace bij aankomst :-)

 

 

We waren met 113 volwassenen en 63 kinderen,

 

 

onder de gasten ook vrienden uit Alkmaar en Rosmalen.

(Zelfs onze Nederlandse vriend uit Pfastatt

en de Franse huiswerkjuf waren aanwezig.)

 

 

De jongste genodigde was 1 jaar,

 

 

de oudste 89 jaar!

 

 

De kids hadden hun eigen domein in de tuin...

 

 

en bleven zelfs bij 30°C dapper verder springen.

 

 

 

Een uitgebreid ontbijt- en lunchbuffet in de grote zaal

 

bracht ook de volwassenen regelmatig in beweging ;-)

 

En mmmm... balletjes in tomatensaus

voor de jeugd in het koetshuis.

 

 

De tafelgesprekken van (oud-)collega's 

werden intussen rustig verdergezet

 

 

en gingen hopelijk nooit echt over het werk??

 

 

De mini-desserts wisten groot én klein te bekoren,

 

dochterlief bleef evengoed de langste in het meidengroepje :-)

 

 

En de benen werden niet gestrekt om te dansen...

 

 

...maar wel om te genieten van deze feestelijk luie zondag!

 

'Te snel, veel te snel,

ja, het ging weer veel te snel voorbij,'

zuchtten we 's avonds nog de hele tijd.

 

Oh, oh, oh, hoe zalig is het toch om feestjes te geven :-)