Voor de kerstfanaten

 

'Marché de Noël' in Mulhouse,

22 november 2019 - 29 december 2019

 

Ruim een maand lang kan iedere kerstfanaat hier weer terecht!!

Sport op Zondag

Mooie podiumplaats voor Kobe op de cyclo-cross in Buhl vanmiddag!

 

Grote broer keek intussen naar de cyclo-cross op tv, met een 'grosse entorse, pas de fracture, ouf,' zoals ik naar een Franse mama stuurde.

 

Maar na de tackle op de voetbal gisteravond, was het op de spoed van Mulhouse toch even bang afwachten... Tot middernacht om precies te zijn. Toen stelde de specialist ons gerust: een maand geen sport meer voor Thomas, stappen met een speciale 'botte de marche' en krukken. Daarna nog wat kine, en 't is allemaal weer in orde.

 

Al bij al een goede zondag hier.

Héroïsme

Vanochtend vond de inhuldiging plaats van het straatnaambord voor de nieuwe wijk in Richwiller.

 

'We kozen niet voor een nieuwe rue des Champs of rue des Coquelicots,' zo begon de burgemeester zijn speech, 'maar wel voor de heldendaad van Kolonel Arnaud Beltrame op 23 maart 2018.'

 

De gendarme héroïque die vrijwillig de plaats innam van een gegijzelde kassierster in een Super U nabij Carcassonne heeft in 2018 grote indruk gemaakt op heel Frankrijk.

 

'Nous ne sommes pas tous capables de faire ça,' eindigde de burgemeester zijn speech plots veel minder plechtig, maar des te menselijker, en hij las nog een ontroerend dankwoord voor van Arnauds moeder.

 

Mooie zingeving in ons dorp waarvoor ik vandaag graag op (de nieuwe) straat kwam!

Het gevecht

Huiswerk maken, blijft voor de jongste zoon vaak een "gevecht"... Maar zijn fiets kuiste hij vanmiddag wel minutieus na zijn cyclocross-training. Als ouder moedig ik zijn motivatie dus maar aan waar kan, want een (beginnend) puber laat zich sowieso niet langer dicteren.

 

"Onderhandelen" wordt met hem nu ook onze tweede natuur van "afspraken maken". 'Da's chantage,' gilt hij dan soms, maar intussen raakt hij zelf natuurlijk ook meer en meer bedreven in zijn eigen onderhandelingstactieken. Quid pro quo. Voor wat hoort wat.

 

Van kind naar puber dus. En soms gaat de jongste zoon daarbij nog driftig op en neer tussen die twee levensfases... Als een stuiterende pingpongbal die haar snelheid en energie weet te behouden, ja zelfs verder kan opdrijven indien nodig. (Je zou er nog bewondering voor kunnen hebben als het je allemaal ook niet zo moe maakt terzelfdertijd.)

 

"Hoe het met Robin gaat," vraag ik intussen vaak, "en of zijn klasgenootje misschien eens bij ons wil komen spelen?"

"Als je dan maar niet over zijn mama begint," antwoordt hij dan.

 

Afgelopen herfstvakantie verloor Robin onverwacht zijn moeder. Intriest ben ik er van. Dat die jongen nu zonder zijn mama verder moet en dat zij haar kind ook niet verder zal zien opgroeien...

Ja, geef me dan maar het "gevecht" om het huiswerk... En alle nieuwe onderhandelingen die hier wekelijks moeten worden gevoerd... En die gele tuinslang die op woensdag moet bedwongen worden. Ja, geef me die alsjeblieft ook.

Want zonder dat alles, gaat het pas echt mis.

X

Dertien en een beetje

Een "sushi-taart" met dertien kaarsen op!

 

Met wat vertraging dan toch nog de verjaardag

van de jongste zoon gevierd...

 

En helemaal volgens zijn smaak :-)

Un petit truc en plus

De eenvoudige voorgevel is misschien weinig opvallend,

maar dit is beslist een stijlvol restaurantje in centrum Mulhouse,

  met lekkere basisgerechten die verzorgd worden afgewerkt.

 Vriendin Delphine nodigde me uit voor deze lunch,

 

en maakte ook een praatje met chef Aurélie Bernard,

 want Delphine werkt hier zelf regelmatig als vrijwilligster.

 

 
"Un petit truc en plus est une aventure humaine, solidaire et gourmande":
70% van de werknemers hier zijn mensen met Trisomie 21,
met een chromosoom 'en plus' op het 21ste paar.
 

Dit is het allereerste inclusief restaurant in de Grand Est:

het opende officieel zijn deuren op 9 september 2019

en mocht meteen al een eerste prijs in Parijs in ontvangst nemen.

 

Werkelijk een mooi en geslaagd project waar ik helemaal goedgezind van werd

op deze koude donderdag (met de eerste sneeuw op de Vogezen in de verte!).

Boekenbeurs Antwerpen

Mijn allereerste panelgesprek ooit!! En achteraf dacht ik natuurlijk aan alles wat ik nog had willen/kunnen zeggen... Veel respect intussen voor moderator Sjoukje, een elegante en toffe madame die het gesprek zeer goed leidde. De Boek-O-Drôme in hal 4 was bovendien een fijne locatie om samen in de zeteltjes plaats te nemen: een rustige hoek die de Gezinsbond goed had aangekleed.

Deze Boekenbeurs zal ik niet vlug vergeten... 

En hier wil ik ook graag beter in worden, want dit smaakt beslist naar meer! Of hoe mijn ambitie, zoals steeds, verder reikt dan mijn zelfvertrouwen ;-)

96

Haar moeder werd 97 en ze is dus aardig op weg

om 'Moeke Perk' volgend jaar in te halen...

De taart liet mijn grootmoeder zich alvast goed smaken,

en het gezelschap feestte ook graag mee.

Gelukkige verjaardag, meter Berg!

Laat ons nog maar vaak 'thuiskomen' bij jou.

X

Meisjesdroom

Mijn eigen boek tussen alle andere boeken te zien liggen... Het is voor mij best wel een jonge meisjesdroom die uitkomt!! Want vol bewondering keek ik reeds naar de jonge Bart Moeyaert toen die in de jaren '80 succesvol debuteerde met zijn jeugdroman "Duet met valse noten".

En nu zaterdag zit ik zelf dus in een panelgesprek op de Boekenbeurs in Antwerpen!! Hoe "cool" is dat (en hoe beangstigend en stresserend ook ;-))

  

< foto Barboek Leuven

Madrid/Toledo

Op zoek naar de Spaanse herfstzon in Madrid,

 

genieten we van een koninklijke tijd buiten...

 

 

en bezoeken we het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia,

om er de "Guernica" van Picasso te bewonderen.

(Maar de knappe fototentoonstelling op de vierde verdieping

is dus tevens zéér de moeite waard!!)
 

 

In "San Gines" eten we de beste churros van de stad,

mét de strafste chocolademelk ook!

 

"Real Madrid" kan tevens op enkele Vlaamse supporters rekenen, 

al loopt ondergetekende toch meer warm voor het mooie Toledo,

met zijn middeleeuwse straatjes en oude vesting op een heuvel langs de Taag.

 

Werkelijk "gotisch groots" en indrukwekkend:

de Catedral de Santa Maria de Toledo.

Als vroegere hoofdstad van Spanje blijft Toledo

met deze kathedraal en zijn hele historische binnenstad

een noodzakelijke aanvulling op de miljoenenstad Madrid.

 

Zelfs het treinstation in Moorse stijl verdient een (laatste) selfie.

 

Absoluut een fijne en weldadige citytrip tijdens de voorbije herfstvakantie!

Wonderlijk hoe een verandering van omgeving

de geest ook altijd voedt...

Verre van Weg

De namen van mijn drie oudste kinderen spreek ik vaak uit. Soms roep ik ze ook uit, en zucht en blaas ik daarbij wanneer ze weer eens niet luisteren... Want drie tieners in huis, dat zorgt nu eenmaal voor de nodige animo. 

Anders is het met de naam van mijn jongste dochter. Die spreek ik zelden uit. En als ik het doe, is dat zeker meer ingetogen en erg bedachtzaam, alsof iets in mij zich nog altijd even inhoudt. Want zij blijft toch voor altijd die stille en breekbare nietigheid, in een grote doek gewikkeld en met een minuscuul wit mutsje op het tere hoofdje.

'Verre van Weg,' zo noemt het concert dat Mira nu voor de Gezinsbond maakte en dat ik zelf onlangs zag in Oud-Turnhout. Een voorstelling in woorden, beelden en muziek over liefde en gemis, met een inleidende film van Caroline Meerschaert vol straffe getuigenissen die me meteen een brok in de keel bezorgden.

En ze zijn inderdaad 'verre van weg', al die kleine kinderen wier leven eindigde nog voor het echt kon beginnen... Ze gaan ook allemaal 'een leven lang' mee in het gezin waar ze nu gemist worden.

'Ster' noemt ze. Die jongste dochter van ons waar ik dus nooit op zal hoeven roepen en wier naam ik niet meermaals per dag hoef uit te spreken. Maar als dat toch eens kon. Ja, als...

Evengoed blijft ze op dagen als vandaag heel dichtbij aanwezig.

X