De volle 50

Afspraak afgelopen zaterdag

in het Romerohuis in Breendonk-Puurs,

om vanaf de start 's ochtends

alles goed op beeld vast te leggen:

met in de hoofdrol jarige Els

naast haar (even hard stralende) mama,

en met jongste broer Joris en nicht Ragna

als handige opbouwers-van-dienst.

Bij het vuurwerk op de taart

straalde Kobe dan weer naast zijn jarige tante,

en ook buiten konden alle kinderen

zich meer dan prima vermaken.

Binnen liet het zangkoor zich vervolgens

van zijn beste kant horen,

en toonden de mannen van Els' kookles

wat ze van haar hadden geleerd :-)

Nicht Maria verzette intussen veel afwaswerk,

terwijl de kookmannen het warm buffet verzorgden.

Mijn ouders waren ook uitgenodigd

op dit grote verjaardagsfeest,

waar in de loop van de dag/avond

circa 180(!) mensen langskwamen,

en zo kwam ook ons pedagogie-kliekje

weer even samen (slechts eentje ontbrak er).

Geslaagd was ook het aparte danslokaaltje,

waar DJ Hans ons moeiteloos

de fuiven uit de jaren '90 deed herbeleven,

maar eerlijk is eerlijk:

voor de beste dansmoves zorgde hij zelf,

samen met zijn vrouw Griet.

Al ging de jongeman vooraan in dit treintje

ook wel onvermoeibaar door ;-)

Een doe-het-zelf feest om nog lang te onthouden,

met lieve gasten en enthousiaste helpers die zorgden

dat alles vlot en hartelijk verliep.

En vandaag werd Els nu echt de volle 50!

Alle goeds nog voor dit ronde getal, lieve vriendin.

Die nieuwe halve eeuw ben je alvast goed gestart.

X

Fijne post

De nieuwe week goed begonnen,

met maar liefst twee boeken in de brievenbus,

om mijn 'verjaardagsweek' meteen goed in te zetten.

'La nouvelle semaine commence bien,' zuchtte ook de réparateur van AlsaDep, zij het iets minder enthousiast, want onze wasmachine is (weer) kapot en hij nam ze nu mee in zijn camionette om thuis te herstellen... Ikzelf blijf intussen 'verrassend goedgezind' door die fijne post!

"Redelijk toffe dag" in Maastricht

Heerlijk om het schaduwspel 

op deze mooie gevel vast te leggen:

zeker na de voorbije grijze dagen...

Helaas was de doortocht van carnaval

overal in Maastricht nog duidelijk zichtbaar

(en blijft het afval ook zeker nog tot morgen liggen

wegens een staking van de reinigingsdienst).

Gelukkig bleef de fijne boekensfeer

in de Dominicanenkerk ongeschonden, 

en bracht ik er samen met vriendin Carla

en metekind Margot dan ook veel tijd door,

zelfs op de plek waar vroeger het altaar stond

en nu een koffiebar dus veel lekkers aanbiedt.

En voor een 'echt kaarsje' konden we altijd nog

terecht in de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek.

'Of ze het een leuke dag vond?' vroeg ik nog aan mijn metekind die eigenlijk niet van shoppen houdt.

'Redelijk,' antwoordde ze spontaan, maar toch ook met een brede glimlach.

Benieuwd dus wat onze volgende uitstap wordt...

Ze is alvast een grote fan van zoete dessertjes, net als haar meter, dus dat lukt zeker opnieuw ;-)

Stage Espagne

Voor het eerst terug na corona:

de fietsstage in Empuriabrava,

waar ze dagelijks 100 km (of meer!) rijden,

en onder de warme Spaanse zon

zijn beide broers 'en super forme' :-)

Aarschot

Een lezing binnen het thema "vivre à l'étranger",

voor een klas laatstejaars Moderne Talen

in het Sint-Jozefscollege te Aarschot,

en hun zieke leerkracht Frans

volgde alles graag mee via Teams.

Wel zeer leuk om dan Saskia in de klas te hebben,

die ik dus al langer ken en die er ook voor zorgde 

dat ik voor het eerst mijn verhaal mocht brengen

voor een klasgroep jonge mensen!  

Tussen smog en chemo

Heerlijke lunch in het Atomium op Valentijn,

met de lieve vriendin die ik in 1992

in het Euro Space Center leerde kennen.

Het restaurant in de hoogste bol

vonden we nu dus wel geschikt

om er onze jarenlange vriendschap

te vieren die ooit "tussen de sterren" begon...

Maar schrikken was het wel bij het uitzicht over Brussel,

want door de smog zagen we zelfs amper de Reyerstoren!

Vandaag zagen we elkaar al terug... In kamertje 17 in het ziekenhuis in Wilrijk. We spraken weer honderduit met elkaar, een hele voormiddag lang, terwijl de chemo zijn werk deed bij mijn vriendin. En het overviel me op de terugweg toch wel even; dat deze vriendschap nu, in het lelijke donker, tussen smog en chemo, zo hard schittert.

Steenokkerzeel

Vanavond een lezing in de bib van Steenokkerzeel,

die best veel publiciteit had gemaakt...

En al bleef de opkomst uiteindelijk beperkt,

ik blijf mijn verhaal met evenveel plezier brengen!

De receptie nadien was ook zeer gemoedelijk,

en mijn Franse vriendin keek dus in

het filmpje achter mij glimlachend toe :-)

Melden-Oudenaarde

Mijn allerlaatste lezing voor Ferm,

in een oud parochiehuisje in Melden,

voor een klein maar aandachtig gezelschap,

waaronder zelfs een heer die meteen veel vragen stelde.

Dit waren ze, mijn elf lezingen voor KVLV/Ferm: Beerse, Perk, Ophasselt, Rumbeke, Sint-Katelijne-Waver, Merksplas, Herenthout, Kleit, Ichtegem, Keerbergen en nu dus Melden.  De meeste lezingen werden door corona meerdere keren uitgesteld en een aantal werden helaas ook definitief geannuleerd. (In Neervelp, Beauvoorde en Heule ben ik bijvoorbeeld nooit geraakt.)

Het werd een heel avontuur met beamers die soms moeilijk aangesloten geraakten en zelfs eens een projectiescherm dat veel puzzelwerk vroeg! Ik kwam in parochie- en feestzalen, en ook een keer in een voetbalkantine (waar ik wél de meeste boeken verkocht, laat je dus nooit ontmoedigen door de plek waar je terechtkomt). Ik kwam er 's morgensvroeg tijdens een brunch, na de middag voor de taart of 's avonds tijdens een algemene vergadering (regelmatig nog gevolgd door een heuse tombola). 

De groepen waren soms zeer groot, soms zeer klein. De mensen waren altijd hartelijk en aandachtig. Mijn ouders (zijnde mijn twee grootste supporters die steevast meegingen) werden tevens goed onthaald en de vraag kwam ook regelmatig hoe zij mijn verhuis naar het buitenland hadden ervaren.

Het gezelschap bestond voornamelijk uit vrouwen. In Merksplas zat er wel een priester in de zaal, en de laatste keer dus ook een heer die veel vragen stelde. Maar meestal was mijn vader echt de enige aanwezige man.

Ik heb mijn lezingen altijd graag gegeven. Een enkele keer was ik moe en zenuwachtig, maar dan nog liep het wel los. (Die brunch 's morgensvroeg was het moeilijkste, ik ben gewoon geen ochtendmens.)

Vrijdag spreek ik nu voor het eerst voor een klas laatstejaars Moderne Talen. Mijn nieuwe beeldverhaal over de periode 2010-2022 is klaar: heel veel foto's én een leuk filmpje met mijn Franse vriendin Nathalie. 'Sur ma route,' zingt Black M ook nog onvermoeibaar en vol vertrouwen. Zolang ik zelf niet zing, moet het lukken ;-)

Pre 50 Party

Uitgenodigd voor een zalig klassiek etentje,

dat startte met een Oostends vispannetje,

gevolgd door een heerlijke canard à l'orange

die de gastheer in zijn keuken perfect klaarmaakte,

en die de gastvrouw aan tafel mooi verder afwerkte

met een fris veldsla-witloofslaatje.

(Ook de kroketjes waren huisgemaakt!)

De chocoladepudding met amaretto

vormde een echt topdessert,

en de verse kazen van de markt in Kortenberg

deden mijn Franse en Vlaamse leven

helemaal samenkomen :-)

Zeer fijne en lekkere aanloop naar mijn halve eeuw.

Dankjewel lieve vrienden voor dit zelfbereide cadeau!

X

Just do it

'Hoe begin je aan een boek?' Dat was de titel van de online-schrijfcursus die ik een paar weken geleden bij Wisper volgde. Zes donderdagavonden lang leidde lesgeefster Hilde Van Malderen alles in goede banen en kwam er veel aan bod: het vertelperspectief, de vijf zintuigen, het conflict als de motor van verhalen, de drie acten structuur, de personages, decor/setting/tijd, dialogen, spanningsopbouw... En dat alles werd steevast gevolgd door leerrijke, gecombineerde schrijfoefeningen! 

Boeiend was ook het "schrijfschrift" en excel-werkschema dat ze ons toonde om de structuur van een verhaal in hoofdstukken weer te geven. 

En hoe je dan écht aan een boek begint?

'Gewoon beginnen,' zei Hilde nuchter, 'je personages leer je kennen door er veel mee bezig te zijn.'

Zo eenvoudig is het dus.

Just do it.

Au bureau

"Coucou, ça te dit d'aller manger au bureau?" stuurde de Franse vriendin me in de vooravond.

Soms horen we elkaar weken lang niet en daarna zien we elkaar weer regelmatig... Vanavond was het alvast een blauwe maandag die plots nog een leuk einde kende! En dit restaurant in Mulhouse noemt dus echt "au bureau". Dé plek ook wel om haar nieuwe job te vieren!

Bonne chance pour ton nouvel emploi en avril, ma BFF.

Nieuwjaarsdrink

Tot de laatste dag van januari kan het! En dus dronken we gisteren nog een lekkere crémant op het nieuwe jaar, samen met oma en peter die vandaag alweer verder reden richting de Spaanse zon.

 

'J'ai encore quelques heures,'  zei ook de achterbuurvrouw toen ze in de vooravond met haar zelfgemaakte kerstkaartje aan onze deur stond. Haar wensen hangen nu naast de andere aan onze trap. 

De eerste maand van 2023 is intussen helemaal verleden tijd! Morgen vieren we graag Lichtmis, met pannenkoeken én ook met veel goesting uitkijkend naar die lengende dagen die terug meer energie geven.