Minamoto in Basel

Dinsdagavond Japans gaan eten in restaurant Minamoto in Basel. Mijn schoonouders waren op terugreis van Spanje 2 dagen hier, dus de kids waren in goede, vertrouwde handen. En wij konden er 's avonds even onder ons tweeën tussenuit!

Sinds de househunting was ik niet meer in Basel geweest. En voor zover ik deze stad nu ken, is het centrum op zich niet zo groot, maar strekt het geheel zich wel ruim uit met brede lanen waarop charmante tramstellen voor vlugge verplaatsingen zorgen. Basel is een mooie mix van oude, historische gebouwen en nieuwe, strakke buildings met trendy ontmoetingsplaatsen. Het is er aangenaam wandelen langs de Rijn, onder de bruggen door. Er zijn heel wat musea te ontdekken (eerste zondag van de maand gratis toegang). Luchthaven en industrie (Novartis!) zijn echter ook nooit veraf. Een stad met vele troeven dus.

En daar zaten we dan, op een weekdag eind september, in een hippe Japanse eetgelegenheid in Basel, dapper met onze stokjes in de weer... Eén maand verder in onze nieuwe omgeving. Nog steeds met iets van ongeloof. Maar ook zeer bewust alles ervarend. Een bijzondere avond.

De eerste septemberweekends

Onze eerste septemberweekends kenden reeds een bepaald stramien, zij het nog met dat vleugje vakantiegevoel van "alles is nieuw"...

's Zaterdags verkenden we achtereenvolgens de supermarkten E. Leclerc, Cora en Prixbas par Auchan. Die winkels zijn haast dorpen op zich! Wat een omvang! Het begint al in de inkomhal waar zich vaak ook een restaurant (type: zelfbediening), droogkuis, meerdere kledingzaken én een paar kleine kinderattracties bevinden. Je loopt er letterlijk en figuurlijk verloren tussen al wat er wordt aangeboden. Ik vraag me dan altijd af hoe iemand uit een derdewereldland zich in zo'n supermarkt moet voelen. Zelf vind ik al die overvloed al shockerend en moeilijk om goed mee om te gaan.

's Zondags gingen we achtereenvolgens naar de zoo in Mulhouse, fietsten naar de plaatselijke paardenboerderij en gaven de aapjes te eten op "La montagne des singes" in Kintzheim. We bewonderden ook de versierde marktplaats in Mulhouse (uienfeesten), reden een stukje op de "Route des vins" en picknickten in een wijngaard aan de rand van het schilderachtige dorpje Riquewihr.

En eind augustus trokken we reeds op verkenning naar de skigebieden "Le Markstein" en "La Bresse", een uurtje rijden hiervandaan. We bezochten toen ook al even Colmar. Een prachtige stad! Zeer romantisch ook, met het "Klein Venetië" langs de Lauch. We willen zeker nog eens teruggaan zonder kids ;-)

Ondertussen werd Britt dit weekend uitgenodigd voor een eerste verjaardagsfeestje bij een klasgenootje. En als Thomas dan vanaf volgend weekend deelneemt aan de voetbalmatchen in Pfastatt en op verplaatsing, zitten we al meer terug in een vertrouwd Belgisch weekend-stramien ;-)

Zwatschgawayafascht!

Gisteren was het hier naast turnles en voetbaltraining ook "Zwatschgawayafascht", la fête de la tarte aux quetsches. Het feest in onze straat waar Kobe reeds enige tijd naar uitkeek! En zijn geduld werd beloond: veel kraampjes, échte(!) vissen, een clown, een springkasteel,... Het werd een drukke woensdag op een mooie nazomerdag.

De eerste maand

Juist een maand geleden stond heel ons "hebben en houden" nog in ons huis in België, mooi ingepakt en klaar om op de vrachtwagen naar Frankrijk gezet te worden! Nu heeft alles en iedereen wat zijn plek gevonden in ons huurhuis in Pfastatt. Living, bureau, keuken: alle ruimten werden snel gevuld met de vertrouwde spullen. (Klik op fotocollage voor vergroting.)

En het heeft iets raars, zo'n eerste maand verder. Je kan nu immers moeilijk blijven denken dat je op vakantie bent ;-) En je zoekt dus dapper verder je weg in alle grote supermarkten, in de verschillende kleuren schoolschriften van de kids, in de Franse conversatie... Je denkt ondertussen verder na over deze wending in je leven. Over wat je achterliet in België, maar ook over wat je hoopt dat dit "Bazelavontuur" zal brengen. En je vertrouwt erop dat het allemaal wel los zal lopen. Het bevreemdende gevoel neem ik er voorlopig maar bij: er is nog wel wat plaats in dat hoofd van mij ;-)

En uitpakken

20 augustus - 25 augustus 2010:

Onze eerste opdracht in Frankrijk: "Papier hier!"

Inpakken

13 - 18 augustus 2010:

Enkele foto's van het inpakken in België...

Met dank aan Kobe en Interdean ;-)

Onze eerste volledige septemberweek in Pfastatt...

...konden we nog geen volledige "schoolweek" noemen. Afgelopen dinsdag was het hier nl. staking op school, net zoals op vele andere plaatsen in Frankrijk! De dag bracht ook heel wat regen met zich mee, maar 's avonds gelukkig ook oma en peter uit La Fosse ;-) De kinderen toonden weer met veel plezier het huis, de school, de voetbalterreinen... Ondertussen deze week ook privé-les Frans voor Thomas en Britt geregeld. Vanaf volgende week maandag komt er een leerkracht Frans 3x per week thuis langs om onze twee oudsten telkens voor 1 uur de Franse taal te onderwijzen. Betaling gebeurt via een systeem dat je wat kan vergelijken met onze dienstencheques in België. En ook op school zullen de kinderen regelmatig apart genomen worden voor extra ondersteuning. Zo blijft zelfs Kobe (4 jaar) vanaf volgende week op maandag en donderdag 1 uurtje langer op school om in kleine groep verdere taaloefeningen te volgen. Ikzelf wil me eind september aan de "Université Populaire" van Mulhouse inschrijven voor een taalcursus Frans en zal ook thuis wat privé-les volgen. Ik denk dat ze hier nog nooit zo'n gemotiveerde Vlamingen gezien hebben die zich het Frans zo snel en zo goed mogelijk eigen willen maken ;-)
Ondertussen blijven de dagen zich hier voor mij verder vullen met veel praktisch geloop en geregel. En ik hoop alvast dat de kinderbijslag geregeld geraakt vóór we terug in België zijn! Want met onze "3 landen situatie" blijkt dit alvast voor de nodige meertalige documenten te zorgen die dan ook nog in Zwitserland, Frankrijk en België door verschillende instanties ingevuld moeten worden. To be continued...
Maar wat me zeer veel energie geeft: de kinderen blijven 's morgens alledrie(!) zeer dapper met de boekentas op de rug naar school gaan. Daar zijn Jan en ik als ouders echt zeer blij om. Dit hadden we op voorhand nooit zo durven hopen! Een behoorlijke opluchting! Al zijn de avonden thuis nu niet te onderschatten want dan volgt de "ontlading" van deze eerste Franse schooldagen. Schooldagen waarin Thomas, Britt en Kobe dus zéér stil zijn, aandachtig luisteren en "haast-niets-verstaan-maar-toch-willen-doen-alsof-ze-al-iets-begrijpen". Manlief doet het ondertussen goed bij Huntsman in Zwitserland en zoekt reeds naar de binnenwegen tussen Pfastatt en Basel. 's Avonds moet hij dan wel nog veel voetballen met onze oudste, nadat ik reeds met ons trio ben gaan fietsen en op de trampoline heb gesprongen. De "ontlading" weet je wel...
En de eerste culturele activiteiten dienen zich hier ook aan: morgen "drive-in-movie" op de parking van de Super U, de grote supermarkt aan de rand van Pfastatt. En op woensdag 22 september wordt onze straat de hele dag afgesloten voor "Zwatschgawayafascht", la fête de la tarte aux quetsches (=pruimen). Tegen dat we de naam van dit feest in het plaatselijke dialect goed kunnen uitspreken zitten we wellicht aan privé-les 100 ;-)

En de eerste verjaardag!

Lang zal ze leven: dochterlief werd vandaag 7 jaar! Ze kreeg telefoon van familie, ze skypte met Romy & zus Febe en... er was een mooi kaartje van Nina bij de post! Echt tof voor haar, dat contact met vroegere klasgenootjes uit Kortenberg. Dankjewel. Ondertussen zat het ook op school erg mee: deze namiddag ging haar klas naar de boerderij en nog wel à pied! (Ik zat al uit te kijken naar de bus die hen ging brengen en halen!!!) En het weekend belooft, net zoals de laatste dagen, zonnig en warm te worden. Dus we gaan er hier nog even van genieten... Aan jullie allen ook een mooi weekend gewenst!

De eerste schooldag!

Vanmorgen was het dan zover: de eerste schooldag voor onze kids in Pfastatt. We werden om 8u verwacht in de "rue des Ecoles", het verkeersvrije straatje tussen de verschillende schoolgebouwen, waar de namen van de leerlingen per klas werden afgeroepen. In haar welkomstwoord vermeldde de directrice "la famille belge, arrivée depuis qu'une semaine". Onze 3 wittekopjes werden direct door alle andere ouders vriendelijk en bemoedigend toegeknikt. Voor Thomas was het ondertussen uitkijken of hij jongens herkende van zijn eerste voetbaltraining gisteren. En ja hoor: er waren reeds enkele "bekende" gezichten. We maakten trouwens direct ook kennis met een man uit Nederland en zijn Franstalige vrouw die hier in de pastorij in Pfastatt wonen. Hun jongste zoon, die gisteren ook op de voetbaltraining was, praat geen Nederlands maar verstaat het wel. En het moet soms gewoon wat meezitten in 't leven: Thomas zit bij deze jongen in de klas en de juf heeft hen naast elkaar gezet! Voor Britt was het wat moeilijker want de inschrijving voor de turnles is pas deze avond. Alle gezichten waren voor haar dus even "vreemd"... En Kobe? Ja, die ging flink mee naar binnen want hij had vorige week het keukentje in zijn nieuwe klas al zien staan. En onze jongste, da's nu eenmaal "auto's" en... "potten en pannen" ;-)