Wat heeft broeder Stan allemaal voor mij betekend? Een vraag die deze dagen regelmatig door mijn hoofd spookt en elk antwoord schiet tekort, lijkt me onvolledig. Hij leerde me zoveel dat zo moeilijk onder woorden te brengen valt.
"Ik ben een voorbije persoon," zei hij nog toen ik hem in de lente voor het laatst zag.
Hij wist het, weet ik nu. Hij wist dat zijn leven ten einde liep en hij had er vrede mee.
Maandag heb ik in Ternat afscheid genomen van deze warme, wijze en immer vrolijke broeder die me zo dierbaar was en met wie ik in Groot-Bijgaarden altijd graag heb samengewerkt. En toen zijn kist na de plechtigheid de kerk werd uitgedragen, wist ik ook wat ik in april had moeten antwoorden:
"Stan, voor mij zal je nooit voorbij zijn."
Maar hij zou mijn woorden weggewuifd hebben. Wellicht zelfs met die typische pretlichtjes in zijn ogen en een spottend lachje om zijn mond.
En toch...
Bedankt, broeder Stan! Heel hard bedankt voor de vele gesprekken aan mijn bureau in Groot-Bijgaarden, voor al onze uitstapjes in Vlaanderen en Wallonië, voor je aanwezigheid op mijn familiefeestjes, voor het contact dat we ook na mijn verhuis via mail hielden...
Ik hou de herinnering aan jou nu stevig vast.
Jij voorbij? Nog lang niet.
Dag An,
BeantwoordenVerwijderenIk voel met je mee bij het verlies van de jou dierbare broeder Stan. Zonder dit stukje wist ik al ,door de jaren heen,dat het een fijn bijzonder iemand was, maar nu voel ik het ook . Ge hebt dit weer schoon verwoord en voelbaar gemaakt !
Groetjes, Carla
Mooi An. Ik ken hem minder lang, zowel in jaren als in "samen-tijd", maar de herinnering vult evengoed een warme, humoristische wolk doe ik graag nog jaren rond me heb hangen.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, die wolk heeft pretlichtjes in de ogen. Overduidelijk!