Koperen huwelijk

Dat het niet zou blijven duren, dat dachten er wel een aantal. En toegegeven, zelf wist ik ook niet zo goed waar ik aan begon. Maar hij was achttien en zeker van zijn zaak. Dat maakte een groot verschil.

Wie de eerste stap gezet heeft, blijft tot op vandaag ons grote twistpunt. Verder kenden we de voorbije zeventien jaar weinig grote discussies, we zijn zo'n koppel dat nog steeds 'irritant gelukkig' is met elkaar.

Want de officiële 'ja' die we tegenover elkaar uitspraken in de zomer van 2001, is in de loop der jaren alleen maar sterker geworden. Vanzelfsprekend vind ik dit niet. Of het onze eigen verdienste is, weet ik ook niet zo goed. We hoeven alvast niet hard te 'werken' aan onze relatie. Het loopt spontaan wel goed tussen ons...

Ondertussen mochten we dit jaar weer heel wat speciale getallen bij elkaar optellen. We vierden mijn veertig jaren in de lente, en Jans vijfendertig jaren in de zomer. En nu, op de donkerste winterdagen van het jaar, vieren we ons koperen huwelijk. Voor al deze verjaardagen gaven we bij de start van de kerstvakantie een groot feest in België. We vonden het schitterend om al die vertrouwde gezichten terug te zien!!

Maar vandaag zijn we écht twaalf en een half jaar getrouwd! En we gaan dus dansen alsof niemand ons ziet... Tussen de boodschappen en de voetbalmatchen... Tussen de strijk en de laatste cadeaus onder de kerstboom...

Omdat die achttienjarige van toen zeker was van zijn zaak.

Dankjewel, lieve man. X

Bâtons!

'Ik ga skiën vandaag! Met stokken!!'

Dat riep Kobe vanmorgen om 5u32 enthousiast naast ons bed. Wij reageerden iets minder enthousiast.

Alhoewel...

Het blijft natuurlijk fantastisch om je kind zo gemotiveerd te zien voor zijn eerste mercredi de neige van het seizoen.

Dat hij nu met stokken gaat leren skiën, zit daar zeker voor iets tussen...

Want 'met bâtons, ja dan ben je pas een echte skiër!'

ILAS

Ik was de jongste afgelopen weekend. En dat vind ik altijd boeiend: leren van mensen met meer levenservaring. We vormen de eerste Intervisiegroep Lasalliaanse Spiritualiteit en we komen samen sinds oktober 2008. In de beginjaren zagen we elkaar op frequente basis - drie keer per jaar - nu ontmoeten we elkaar meer sporadisch.

De eerste module handelde over 'Mindfulness en Gods aanwezigheid', daarna volgden nog twee lijvige modules. Met teksten die veel aandacht vroegen, wilden we ze goed doorgronden. En dan nog. Sommige teksten bleven Chinees. We waren niet te beroerd om dat toe te geven aan Br. Herman, de initiatiefnemer en bezieler van het project. Hij was ook de begenadigde procesbegeleider die bij iedere samenkomst een nieuw licht wierp op de teksten én op onze inzichten die we voorzichtig in de groep verwoordden. Zonder hem hadden we het niet gered.

Want een goede leraar brengt zijn leerlingen verder vanuit hun eigen ervaringen. En dat doet Herman nog steeds, binnen de stevige muren van het De La Salle-centrum in Groot-Bijgaarden, in de kleine kring die onze tien stoelen vormen. Hij kent zijn pappenheimers ondertussen goed.

De laatste lijvige module hebben we in 2011 afgerond. Nu komen we samen zonder een vast programma en zonder tijdsdruk. We bespreken wat ons bezighoudt. De ontwikkelingen en gebeurtenissen in het eigen leven, in onze werk- en leefomgeving... Of het wereldnieuws dat via de televisie onze levens binnenkomt... Het kan allemaal.

Spontaan volgen de mooiste gesprekken. Over wat ons raakt, over wat ons kwetsbaar maakt én ook sterk. Over de kansen en mogelijkheden die het leven ieder van ons op zijn/haar leeftijd biedt. (De oudste deelnemer heeft dubbel zoveel levenservaring als ik.)

'Na een gebeurtenis zet je nooit een punt, altijd een komma.'

Hermans woorden tijdens onze vorige samenkomst in maart 2012.

'En welke bril zal je dan dragen?'

Een goede leraar daagt zijn leerlingen ook uit.

Zaterdag kwamen we dus opnieuw samen in onze vertrouwde kleine kring in Groot-Bijgaarden. Om tijd en aandacht te schenken aan elkaar, om verhalenderwijs deel uit te maken van een nieuwe boeiende groepsreflectie... Met heerlijke tapas en lekkere Vlaamse winterkost 's middags aan tafel, en met een rustig moment in de eigentijdse kapel nadien. Strak en sober is die ruimte nu, met een bodem van warm zomerzand en knappe cilinders als mobiele zitplaatsen. En een keramieken lichtpunt in de hoek dat een unieke zachte gloed verspreidt...

Ik nam graag het vliegtuig om daar mijn volgende komma's te plaatsen.

Het nieuwe jaar lijkt nu plots ook heel dichtbij...

Over kabouters en kerstbomen...

Ze blijven mooi, de kerstmarkten in de Elzas. Zelfs in het eigen kleine dorp wordt er ieder jaar veel werk van gemaakt.
Deze keer verschenen de lutins in rode kraampjes vol met kleine kerstspullen...
Supermooi gedaan!!

Ondertussen plaatsten we het voorbije weekend ook onze kerstboom. Een Nordmann van 1m80 uit de vallei van Masevaux. Want een kerstboom moet echt zijn, net zoals een handdruk stevig en een kerstkaartje nog handgeschreven.

Taxi Mama

Les rythmes scolaires... In Frankrijk blijft het voor de nodige discussies zorgen en voorlopig blijven de privéscholen in Mulhouse vasthouden aan de volledig lesvrije woensdag.

Veel ruimte dus voor andere kidsactiviteiten in het midden van de week...

En vandaag was absoluut een hoogdag:

10u00 K naar verjaardagsfeestje
12u15 T, B en K naar kindertandarts
13u05 T naar de cross départemental
14u15 K naar voetbaltraining
14u30 B naar tekenles
18u00 T naar voetbaltraining

'On y arrive!' zegt mijn Franse vriendin altijd.

Maar deze middag heb ik met mijn elektrisch bakske op de ring rond Mulhouse toch plankgas moeten geven om tijdig op de cross départemental te geraken...

Taxi Mama: ik weet niet of het een compétence is, maar ik heb ze hier anders wel verworven :-)

Bilan de Compétences

Vandaag had ik een afspraak bij Proevolution in de 'Avenue de Bruxelles' in Didenheim. (Altijd leuk om op zoek te gaan naar een straatnaam die vertrouwd in de oren klinkt! Al kwam ik evengoed in een industrieterrein rond Mulhouse terecht.) Een vriendelijke psychologe gaf me daar in haar kleine bureau - in een verder supermodern, ruim en licht gebouw - gedurende twee uren uitgebreid toelichting bij de doelstellingen en het verloop van een Bilan de Compétences:

Wat zijn je professionele en persoonlijke verworvenheden? Wat zijn je potentialiteiten en wat zijn je aspiraties? Wat is je professionele project op de arbeidsmarkt, is dit project satisfaisant et réaliste? Welk actieplan moet er opgesteld worden, welke vorming gevolgd, le cas échéant?

Duur, inhoud en organisatie van het bilan worden afgestemd op de situatie en de noden van de betrokkene. Tijdens de phase d'investigation wordt het persoonlijk en professioneel kapitaal grondig geanalyseerd via testen en enquêtes.

Ik was helemaal mee met al die dure termen die in het Frans nog duurder klinken ;-)

Tot we bij het kostenplaatje uitkwamen...

Eigenlijk moet ik nu dus eerst werk vinden om dit te kunnen betalen!!

Maar interessant blijft het wel. Absoluut!

Gala Indépendante Kingersheim

Britt volgde drie jaar Gymnastique Rythmique in Espérance Pfastatt, nu volgt ze Gymnastique Artistique in Indépendante Kingersheim.

En hoe rommelig en verwaarloosd de dorpen hier vaak lijken, meestal beschikken ze wel over een goede sportinfrastructuur. We kwamen bij de inschrijving in september dus weer in een mooie, grote turnzaal terecht!

Gisteravond vond ondertussen het jaarlijkse galafeest plaats. Britts eerste optreden in de nieuwe turnclub was heel bescheiden, maar het werd wel een avond met veel show. Zo deden tien jonge mannen na hun optreden gelijktijdig een achterwaartse salto vanuit stilstand(!) om het publiek te bedanken. Fenomenaal!!

Volgend jaar neem ik zeker mijn fototoestel mee! Al zal ik wel snel moeten zijn om alles goed op beeld vast te leggen...