ILAS

Ik was de jongste afgelopen weekend. En dat vind ik altijd boeiend: leren van mensen met meer levenservaring. We vormen de eerste Intervisiegroep Lasalliaanse Spiritualiteit en we komen samen sinds oktober 2008. In de beginjaren zagen we elkaar op frequente basis - drie keer per jaar - nu ontmoeten we elkaar meer sporadisch.

De eerste module handelde over 'Mindfulness en Gods aanwezigheid', daarna volgden nog twee lijvige modules. Met teksten die veel aandacht vroegen, wilden we ze goed doorgronden. En dan nog. Sommige teksten bleven Chinees. We waren niet te beroerd om dat toe te geven aan Br. Herman, de initiatiefnemer en bezieler van het project. Hij was ook de begenadigde procesbegeleider die bij iedere samenkomst een nieuw licht wierp op de teksten én op onze inzichten die we voorzichtig in de groep verwoordden. Zonder hem hadden we het niet gered.

Want een goede leraar brengt zijn leerlingen verder vanuit hun eigen ervaringen. En dat doet Herman nog steeds, binnen de stevige muren van het De La Salle-centrum in Groot-Bijgaarden, in de kleine kring die onze tien stoelen vormen. Hij kent zijn pappenheimers ondertussen goed.

De laatste lijvige module hebben we in 2011 afgerond. Nu komen we samen zonder een vast programma en zonder tijdsdruk. We bespreken wat ons bezighoudt. De ontwikkelingen en gebeurtenissen in het eigen leven, in onze werk- en leefomgeving... Of het wereldnieuws dat via de televisie onze levens binnenkomt... Het kan allemaal.

Spontaan volgen de mooiste gesprekken. Over wat ons raakt, over wat ons kwetsbaar maakt én ook sterk. Over de kansen en mogelijkheden die het leven ieder van ons op zijn/haar leeftijd biedt. (De oudste deelnemer heeft dubbel zoveel levenservaring als ik.)

'Na een gebeurtenis zet je nooit een punt, altijd een komma.'

Hermans woorden tijdens onze vorige samenkomst in maart 2012.

'En welke bril zal je dan dragen?'

Een goede leraar daagt zijn leerlingen ook uit.

Zaterdag kwamen we dus opnieuw samen in onze vertrouwde kleine kring in Groot-Bijgaarden. Om tijd en aandacht te schenken aan elkaar, om verhalenderwijs deel uit te maken van een nieuwe boeiende groepsreflectie... Met heerlijke tapas en lekkere Vlaamse winterkost 's middags aan tafel, en met een rustig moment in de eigentijdse kapel nadien. Strak en sober is die ruimte nu, met een bodem van warm zomerzand en knappe cilinders als mobiele zitplaatsen. En een keramieken lichtpunt in de hoek dat een unieke zachte gloed verspreidt...

Ik nam graag het vliegtuig om daar mijn volgende komma's te plaatsen.

Het nieuwe jaar lijkt nu plots ook heel dichtbij...