Drinkbaar?

Vanmorgen deed Aquabio een nieuwe test op ons kraantjeswater en het resultaat van de electrolyse zag er nu veel beter uit! Want enkele weken geleden hebben we ons dus laten overhalen om zo'n purificatiesysteem in de garage te plaatsen en een "her-test" werd ons tijdens het verkoopgesprek ook beloofd...

Dat ik nu met een gerust hart water van de kraan kan drinken, wil echter niet zeggen dat ik dat meteen vol overtuiging doen. En ook de oudste zoon vroeg me vandaag met veel twijfel in zijn stem "of we dan nooit nog flessenwater kopen?"

Die eerste test heeft hier m.a.w. veel indruk gemaakt.

Misschien een verkooptechniek die in ons geval té goed werkt?

Over fileleed en een afstandsbediening

Monsterfiles zoals in België, we kennen het hier zelden.

Tenzij misschien de laatste dagen rond onze zetel thuis...

Daar stonden vanochtend weer heel wat auto's aan te schuiven aan de grens met Basel (die dubbele houten doorgang onderaan in beeld), en de file geraakte ook pas opgelost in de vroege vooravond, juist na schooltijd.

Zo regelt Kobe dus al enkele dagen het verkeer in onze living: "vlugvlug" bij het opstaan 's morgens, en uitgebreider bij zijn thuiskomst 's avonds. En o wee diegene die tussendoor iets aan zijn opstelling durft te veranderen! (Laat staan dat ik alles zou opruimen!!)

Maar fantastisch toch, hoe onze jongste zoon hier nog steeds regelmatig de living inpalmt met zijn kleine autootjes, zijn legermannen, zijn Playmobil... 

En godzijdank werkt de afstandsbediening van onze tv prima!

Want ik zou nu niet iedere keer opnieuw willen rechtstaan tussen al die autootjes...
Om dan enthousiast alle voetbalmatchen waar de oudste zoon tegenwoordig de hele avond naar kijkt "weg te zappen"... (Hmhm, I wish!)

Herontdekt

Op de terugweg langs het kanaal haalden ze alles uit de kast... En ze verdwenen meteen uit mijn gezichtsveld! (Hen volgen, kan ik sowieso al lang niet meer.)

De zondagse fietstochten met mijn drie mannen doen me ondertussen wel deugd: 59 km, 56 km en 43 km staan er nu op de teller!

Alsof ik het fietsen herontdekt heb, nu ik met een hartslagmeter op de trappers duw ;-)

Vijf guppy's

Huisdieren, ik loop er niet echt warm voor. Je hecht je eraan, en dan gaan ze dood.
Oké, dit is wel erg kort door de bocht, ik weet het. Maar zelfs het overlijden van onze goudvis Emiel vorige week vonden we erg. Kan je nagaan. (En je wil niet weten hoe we in zak en as zaten toen Principal afgelopen lente door een marter aangevallen werd.)

Ondertussen telt ons aquarium sinds vanmiddag vijf nieuwe bewoners. Helaas heb ik nu juist op Wikipedia gelezen dat een guppy in gevangenschap slechts een half tot twee jaar leeft. Een half jaar, dat is maar zes maanden!! Kunnen we tegen volgende lente nieuwe vissen kopen!!

Soit. Om iedere "hechting" te vermijden, geven we deze beestjes zeker géén naam.

Welkom dus aan guppy 1, 2, 3, 4 en 5!

In de Jura

Een goede klastitularis, die onthoud je voor het leven. Omdat die meer doet dan het strict noodzakelijke, omdat je als leerling voelt dat het om méér gaat dan enkel de leerstof...
(Al spreekt iedere goede leerkracht sowieso met veel passie over zijn/haar vakgebied.)

En voor het tweede jaar op rij, heeft dochterlief het getroffen in het college!

Vorig jaar mocht ze veel boeken lezen (de leraar Frans was niet alleen haar klastitularis, maar is daarnaast ook al jaren de documentalist van de school) en ze leerde tevens de Zoo van Mulhouse van binnenuit kennen (die zelfde leraar heeft daar wellicht zijn persoonlijke connecties).

Maar dit schooljaar zal het onze dochter dus niet ontbreken aan de meer sportieve uitdagingen!!

Dat de sportlerares deze week met haar klas in de Jura zit, werd bij het begin van het schooljaar nochtans op heel wat kritiek onthaald bij enkele specifieke (en altijd wel negatieve?) ouders. Maar ook deze gemotiveerde klastitularis liet zich niet uit het lood slaan en verdedigde haar zaak:"Ce projet de classe me tient à coeur parce que j'y crois."

En dus vertrok Britt maandagmorgen voor "un séjour sportif dans le Jura", in een afgelegen chalet zonder internetbereik! Om vijf dagen samen te leven met haar klasgenoten, om elkaar beter te leren kennen en te leren samenwerken (want de klasgroepen worden hier ieder schooljaar volledig opnieuw samengesteld), met een aanbod van veel sport en spel overdag, en met 's avonds in de chalet ook wat echte lessen zoals Frans en wiskunde...

Morgenavond komt dochterlief terug thuis, met een zak vol vuile kleren en een hoofd vol nieuwe en onvergetelijke ervaringen. (De sportlerares hoefde mij als ouder tijdens de informatievergadering zeker niet meer te overtuigen.)

Op vijf dagen tijd is er met een nieuwe klas veel mogelijk in de Jura.

Journées du patrimoine

We kwamen er toevallig achter, maar het was toch mooi meegenomen: de gratis toegang in heel wat musea hier dit weekend.

In Soultz bezochten we het Château-musée du Bucheneck (met geweldige wapens voor onze jongste zoon) en ook La Nef des Jouets (waar de leuke miniatuurwagentjes dan weer erg in de smaak vielen). In Uffholtz stopten we vervolgens in een "abri de guerre" uit de eerste wereldoorlog, toen zelfs de overgrootouders van die enthousiaste zoon nog niet geboren waren...

Erfgoeddagen kennen voor Kobe zeker een lange voorgeschiedenis.

Zwatschgawayafascht

Ook al wonen we niet meer in Pfastatt, we gingen vandaag toch langs op het jaarlijkse pruimenfeest. Onze zesde editie! We kuierden langs de typische kraampjes en dronken een glas Crémant d'Alsace in Brasserie du Centre, het café tegenover ons oude huurhuis dat nu leeg staat...

Maar wij zijn hier dus nog steeds :-)

PUR etc.

Kom ik in Straatsburg, dan ga ik niet alleen bij Celeste langs, maar ook bij PUR etc. waar je terechtkan voor Fast Good (dixit hun website) met lokale en seizoensgebonden produkten, dat alles op slechts een paar vierkante meter samengebracht! En het hele plaatje klopt ook, zelfs het rokje achter de toog vandaag...

De bijbabbeldagen met de Vlaamse vriendin zijn hier goed gestart!

Ingehaald

Het geregel van iedere dag heeft me weer volledig ingehaald: boeken kaften en materiaal schoollijsten aanvullen, inschrijving hobbies regelen en proeflessen vragen, huiswerk opvolgen en een dringende tandartsafspraak vastleggen,... Op woensdagavond was ik zelfs bijna vergeten de vervangwagen terug te brengen, zo vlot reed ik door mijn taxi-dag :-)

Maar voor morgenvroeg staat er ondertussen een bijzondere rit naar de luchthaven in mijn agenda! En al het geregel van iedere dag zal dan toch wat moeten wachten... Want voor mijn middelbare schoolvriendin uit Leuven, maak ik hier bij ons thuis graag de nodige tijd vrij.

Ingehaald worden door goede gesprekken in het Vlaams, ik kijk ernaar uit!

Stress?!

Met een klein stemmetje belde ze me vanmiddag. Of ik haar map met alle ingevulde formulieren naar school kon brengen? Want "vanochtend thuis vergeten, en nu toch wel dringend nodig voor de klastitularis..."

Een beetje sloddervos is ze wel, die dochter van mij.

En timide is ze eigenlijk ook: de telefoon opnemen doet ze niet graag ("je weet nooit wie het kan zijn"), de weg vragen nog minder. Maar op vakantie in een busje vol vreemden de berg op rijden en vervolgens met een parapente op haar rug de starthelling aflopen... Ja, dat doet ze onmiddellijk en zonder enige aarzeling!!

Door de lucht zweven aan een uit doek gemaakte vleugel (want meer is het niet), bezorgt haar dus minder stress dan een vergeten map bij de start van een nieuw schooljaar.

En dan is er nog de proefles bij de turnclub in Lutterbach waar ze vanavond voor het eerst naartoe gaat... En een dringend tandartsbezoek morgenmiddag, voor de tand die ze vorig weekend afbrak...

Dochterlief kent deze dagen heel wat stress!!

Maar haar parapente-vlucht? Die maakte dus enkel ons, de wachtende ouders in de wei beneden aan het meer, zenuwachtig. Erg zenuwachtig zelfs, ik geef het toe.

Gestart!

Kobe is hier nu ook aan zijn nieuwe schooljaar gestart!

Vanochtend zat mijn elektrisch bakske letterlijk "propvol" met alle rugzakken en sporttassen, met de traktatie van Britt voor haar klasgenootjes (31 snoepzakjes gemaakt!) en met de schoendoos vol extra schoolgerief van onze jongste zoon... Gelukkig paste ons trio er ook nog juist in :-)

En nu zelf nog goed gestart geraken?

Want bij het begin van ieder schooljaar is dat voor mij als mama ook wat zoeken... Naar het goede evenwicht in alles wat de agenda's weer vult, naar dat wat verloren ging en vanochtend in de auto toch weer dichtbij aanwezig was, naar de warme zomerzon die ik dan nog even wil vasthouden... Wat je niet ziet, voel je op dagen als vandaag des te harder.

Maar dan zijn er ook de aangrijpende beelden van het Syrische jongetje Aylan, op weg naar Europa verdronken en aangespoeld op het strand van Turkije. Een gammel rubberbootje vol vluchtelingen dat kapseist... Hoe wanhopig moet je zijn om op die manier je land te willen ontvluchten?? 

Europa "stond erbij en keek ernaar". Maar de onschuld van "twee beren die broodjes smeren", hoort thuis in de kleuterklas. En niets doen, is allang geen optie meer. Blijft de vraag hoe we deze vluchtelingencrisis het beste aanpakken.

Dat een goede (school)start in het leven voor vele mensen nog steeds een utopie blijft, maakt me ondertussen moedeloos.

Premier mercredi fou

Eerste 'mercredi fou' achter de rug! En meteen ook de jarige in huis uitgebreid gevierd met flantaart, cupcakes en een spectacle op de overloop :-)

's Middags met mijn Franse vriendin bovendien een lekkere martini gedronken op de goede start van dit nieuwe schooljaar want onze grote dochters zitten - na één gescheiden schooljaar - terug bij elkaar in de klas!!

En dat de mama's zo mogelijk nog enthousiaster zijn dan de meisjes zelf, is niet overdreven...

De "oude" vriendschappen in mijn Franse leven koester ik hard.

Douce rentrée

Helemaal klaar voor het nieuwe schooljaar!

Thomas startte vandaag in de quatrième (derde middelbaar) en Britt zit nu in de cinquième (tweede middelbaar). Ze konden vanochtend trouwens nog eens goed uitslapen want hun eerste schooldag begon pas om 13u30!

En Kobe? Die verkeert zelfs nog volledig in vakantiestemming want hij start pas donderdag in de huitième (vierde leerjaar).

Jaja, de rentrée gebeurt hier, zoals vele zaken in Frankrijk, doucement :-)