Stress?!

Met een klein stemmetje belde ze me vanmiddag. Of ik haar map met alle ingevulde formulieren naar school kon brengen? Want "vanochtend thuis vergeten, en nu toch wel dringend nodig voor de klastitularis..."

Een beetje sloddervos is ze wel, die dochter van mij.

En timide is ze eigenlijk ook: de telefoon opnemen doet ze niet graag ("je weet nooit wie het kan zijn"), de weg vragen nog minder. Maar op vakantie in een busje vol vreemden de berg op rijden en vervolgens met een parapente op haar rug de starthelling aflopen... Ja, dat doet ze onmiddellijk en zonder enige aarzeling!!

Door de lucht zweven aan een uit doek gemaakte vleugel (want meer is het niet), bezorgt haar dus minder stress dan een vergeten map bij de start van een nieuw schooljaar.

En dan is er nog de proefles bij de turnclub in Lutterbach waar ze vanavond voor het eerst naartoe gaat... En een dringend tandartsbezoek morgenmiddag, voor de tand die ze vorig weekend afbrak...

Dochterlief kent deze dagen heel wat stress!!

Maar haar parapente-vlucht? Die maakte dus enkel ons, de wachtende ouders in de wei beneden aan het meer, zenuwachtig. Erg zenuwachtig zelfs, ik geef het toe.