De dag was te vroeg begonnen en had vervolgens te lang geduurd... Altijd moeilijk, die eerste schooldag na een vakantie, ook al kunnen we ons trio ondertussen terug in daglicht wegbrengen en ophalen.
Op de achterbank geeuwden de twee oudsten vanavond dus uitgebreid en naast mij zat de jongste zwijgzaam te mokken: zijn masker was geselectioneerd voor de vakantie begon, maar hij had uiteindelijk toch geen prijs gewonnen. Bovendien had hij vanmorgen sciences, wat hij 'echt haat'. (Het is nu eenmaal 'alles of niets' bij hem.)
Moeilijk vond ik het zelf om niet luid in de lach te schieten, met dat pruilende masker naast me en die scheefhangende pubers achter in de wagen!
En moeilijk zijn nu ook die lengende dagen, wanneer Sters verjaardag weer overal tussenkruipt... Stil en onopvallend, toch duidelijk voelbaar. (Met een waterig zonnetje en veel vogelgetjilp hing de lente hier vandaag ook voor het eerst terug tastbaar in de lucht.) Een vriendelijke tegenligger had teken gedaan. Helemaal in gedachten verzonken was ik onderweg naar Britts turnles ongemerkt de valavond ingereden, ik zette meteen mijn lichten aan.
Lengende dagen, ik moet er weer aan wennen...
Maar dat pruilende masker mag ondertussen wel iedere avond naast mij in de wagen zitten. Zeker weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten