Le Cellier

Lekkere gratin in Mulhouse vanavond!

En eigenlijk gingen we voor de café gourmand

die Jean-Rémy in 'Le Cellier' de lekkerste vindt van heel de stad.

 

Ja, dat zei hij twee weekends geleden echt

tijdens een etentje bij ons thuis.

 

En als iemand dat aan mij vertelt,

moet ik het zelf natuurlijk zo vlug mogelijk uittesten :-)

Kerkrade

Na Durbuy tijdens de vorige herfstvakantie,

gingen we nu op meidenweekend naar Nederland.

 

Het concept blijft hetzelfde:

wandelen, tafelen en véél bijpraten.

Eigenlijk "doen" we dus niet zo veel,

en dat vinden we allemaal fantastisch :-)

 

Met veel dank aan...

Griet die dit jaar het huisje reserveerde en de boodschappen deed

Marleen die in haar auto veel plaats had om alles mee te brengen

Goele die de eerste avond alle hongerigen spijsde

Bie die weer een mooie wandeling uitstippelde

Katrien die dan toch niet voor een wandelkaart zorgde ;-)

en Mieke die ons op een uniek, Italiaans aperitief trakteerde

met het drankspelletje "ik heb nog nooit..."

(Zijn we met z'n allen toch minder braaf dan we denken?!)

De dag van je geboorte

Geen beter restaurant voor Kobes 11de verjaardag

dan de Food Loop in Europapark!

 

En terwijl hij met zijn broer alle echte loopings in het park maakte,

zagen zijn ouders maar liefst vier prachtige shows.

(De ijsshow blijf ik zelf het meest spectaculair vinden.)

Duim omhoog dus voor deze geslaagde verjaardag!

 

'Een negen op tien,' zei hij zojuist nog voor het slapen gaan,

'want een tien op tien, dat is de dag van je geboorte.'

Cross Zillisheim

Even snelle benen als zijn grote broer...

 Kobe eindigde eerste op de cross in het college!

 

'Tu étais trop fort,' zeiden de vrienden achteraf

en zelf stond ik ook weer te blinken :-)

Ver weg

'Om plaats te winnen, moet je alle kleren in je valies oprollen, zei Joëlle.'

'En zei de lerares nog iets?' vraag ik op de terugweg naar huis.

'Nee, ik denk dat ze niet durfde beginnen over de bosbranden, dat ze me niet ongerust wilde maken.'

Gisteravond reed ik dochterlief nog naar de dansles, vanmorgen bracht ik haar om 4u15 naar de luchthaven van Basel. Want straks vliegt ze naar Los Angeles, zal ze met het college van Mulhouse een mooie reis maken in Californië.

'Waarom heb ik toch weer 'ja' gezegd,' zuchtte ze vanochtend nog.

Cold feet. Ik zou ze ook hebben. Zeker als veertienjarige. Want straks is 'thuis' wel heel ver weg.

Cabinet d'orthodontie

Afspraak bij de orthodontist vanmiddag voor mijn kids. Voor alledrie!! Pastasalade en tandenborstels dus mee in de wagen... Na schooltijd gingen we rechtstreeks naar de andere kant van Mulhouse. Want 's woensdags combineren we alles! En hun fietstraining om 14u wilden de jongens zeker niet missen. 

 

En yes, stipt op tijd mochten ze in de tandartsstoel plaatsnemen. Alledrie tegelijk zelfs: Thomas in de paarse, Britt in de blauwe en Kobe in de rode stoel/dito kamer. Ieder kind had ook zijn eigen assistente. De orthodontist en ikzelf liepen vervolgens via de tussendeuren op en neer. (Daar werd ik eerlijk gezegd wel wat "giechelig" van.)

 

Binnen het kwartier was iedereen geholpen en stonden we terug aan het onthaal met de flashy tablets voor alle wachtende patiënten. (Zalige efficiëntie en technische snufjes gaan helaas goed samen bij onze orthodontist. "We betalen die man toch echt teveel," zegt mijn oudste zoon dan ook altijd.)

 

Soit. Vandaag telde weer iedere minuut. Geen gezeur dus over de rekening. Vlug weer de auto in en zonder file naar huis. Alle verkeerslichten sprongen ook tijdig op groen en de zon scheen heerlijk warmgeel op mijn voorruit...

 

Ja, de efficiënte start van deze 'mercredi fou' zag ik helemaal zitten.

Confirmation Thomas & Britt

"Eindelijk..."
De laatste etappe van de Plechtige Communie
voor Thomas en Britt!  



Alle dertien vormelingen samen voor het altaar

 

De offergaven
 

De groepsfoto met Mgr Christian Kratz,

de évêque auxiliaire uit Straatsburg
 

Nadien met de grootouders lekker uit eten

in de Auberge du Zoo van Mulhouse

en de dierentuin bezoeken 

De ijsberen vormen de grootste attractie van het park 



Eén bepaalde grootouder is echter gek van zebra's... 



en die waren er gelukkig ook!

Nog even "spontaan poseren" voor enkele familiefoto's,

of wat had je anders gedacht tijdens dit feestweekend ;-)

Over wat ik (niet) wil vergeten...

Ik ben altijd opgelucht als de eerste schoolmaand achter de rug is en iedereen hier weer wat in het juiste ritme zit! Alle vergaderingen op school zijn dan ook voorbij, de medische attesten voor de hobbies geregeld... Het andere papierwerk blijft uiteraard gewoon verder lopen: de Franse bureaucratie wordt er nooit minder op.

 

Voor Houston en het Caraïbisch gebied startte september meteen ook hevig, met tropische stormen en zware orkanen die elkaar snel opvolgden: Harvey, Irma, Maria, José... Er leek geen einde aan te komen. (En thuis waarschuwde ik Kobe intussen voor "orkaan Anna" wanneer hij zijn huiswerk niet wilde maken.)

 

De grootste orkaan zat vorige zondag echter nog in Stephen Paddock die in Las Vegas zoveel mensen de dood injoeg. 'An act of pure evil,' omschreef Trump de schietpartij en de Amerikaanse president overdreef nu eens niet. Dit is pure waanzin waarvoor ieder woord - en iedere veroordeling ook - steeds ontoereikend blijft.

 

Zijn dreigement om 'Noord-Korea volledig te vernietigen' klonk dan weer minder verstandig. Kim Jong-un noemde het terstond een oorlogsverklaring van 'een geestelijk gestoorde oude Amerikaanse gek'. Voor scheldwoorden zitten beide heren nu eenmaal nooit verlegen, op enige "ratio" blijft het voorlopig dus wachten.

 

Met zijn videoboodschap voor Michelle maakte Obama alle rampspoed gelukkig weer even ondergeschikt aan de Liefde. (Jaja, echt die met de grote L.) Hun zilveren huwelijk kreeg een prachtig eerbetoon en de dwepende tiener in mij probeerde alle mooie woorden van Barack goed te onhouden. God, wat blijf ik die man op ons beeldscherm toch hard missen.

Wereldnieuws. Er is veel dat ik meteen wil vergeten... En het weinige dat er te koesteren valt, daar trek ik in mijn hoofd dan ook graag een kadertje rond.

Winterklaar

Vanochtend kwam Mister Bean langs. Niet de echte natuurlijk, maar wel onze chauffagist die hard op hem lijkt. En na de middag maakte de ramoneur onze schoorsteen winterklaar... De was hing intussen op ons terras te drogen, dacht er in de nazomerzon nog even het zijne van. En ooh ja, geef mij ook maar krekels die hard blijven zingen en warme dagen die ontspannen alle richtingen uitwaaien. Winterklaar ben ik zelf nog lang niet.

Cyclo-cross Montbéliard

Let op de wijzende vader

die de laatste instructies geeft ;-)

Aan de start is het altijd een beetje doodgaan... 

 Leuk parcours voor de benjamins!

 

 

 Altijd veel drinken als je sport :-)

Kobe is helemaal tevreden over zijn koers.

(Hij finishte 8ste op 34.)

Nog even naar de start van de masters en junioren kijken!