Ik ben altijd opgelucht als de eerste schoolmaand achter de rug is en iedereen hier weer wat in het juiste ritme zit! Alle vergaderingen op school zijn dan ook voorbij, de medische attesten voor de hobbies geregeld... Het andere papierwerk blijft uiteraard gewoon verder lopen: de Franse bureaucratie wordt er nooit minder op.
Voor Houston en het Caraïbisch gebied startte september meteen ook hevig, met tropische stormen en zware orkanen die elkaar snel opvolgden: Harvey, Irma, Maria, José... Er leek geen einde aan te komen. (En thuis waarschuwde ik Kobe intussen voor "orkaan Anna" wanneer hij zijn huiswerk niet wilde maken.)
De grootste orkaan zat vorige zondag echter nog in Stephen Paddock die in Las Vegas zoveel mensen de dood injoeg. 'An act of pure evil,' omschreef Trump de schietpartij en de Amerikaanse president overdreef nu eens niet. Dit is pure waanzin waarvoor ieder woord - en iedere veroordeling ook - steeds ontoereikend blijft.
Zijn dreigement om 'Noord-Korea volledig te vernietigen' klonk dan weer minder verstandig. Kim Jong-un noemde het terstond een oorlogsverklaring van 'een geestelijk gestoorde oude Amerikaanse gek'. Voor scheldwoorden zitten beide heren nu eenmaal nooit verlegen, op enige "ratio" blijft het voorlopig dus wachten.
Met zijn videoboodschap voor Michelle maakte Obama alle rampspoed gelukkig weer even ondergeschikt aan de Liefde. (Jaja, echt die met de grote L.) Hun zilveren huwelijk kreeg een prachtig eerbetoon en de dwepende tiener in mij probeerde alle mooie woorden van Barack goed te onhouden. God, wat blijf ik die man op ons beeldscherm toch hard missen.
Wereldnieuws. Er is veel dat ik meteen wil vergeten... En het weinige dat er te koesteren valt, daar trek ik in mijn hoofd dan ook graag een kadertje rond.
Wereldnieuws. Er is veel dat ik meteen wil vergeten... En het weinige dat er te koesteren valt, daar trek ik in mijn hoofd dan ook graag een kadertje rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten