Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

dinsdag 25 februari 2020

Sportieve groeten

De jongens op fietsstage in Empuriabrava (Spanje),
 
en dochterlief op skivakantie in Annecy/Albertville!
 
Sportieve groeten van ons trio op verplaatsing,
terwijl hun ouders hier thuis dus van de rust genieten...
 
Wat vakantie voor iedereen :-)

vrijdag 21 februari 2020

Op de sofa met...

In het jaaraanbod van KVLV (nu 'Ferm') noemt mijn lezing 'Op de sofa met...'
en in Ophasselt (Geraardsbergen) hadden ze vanavond effectief een sofa voorzien!
Erg leuk om daar dan al zittend wat stukjes uit mijn boek voor te lezen.

Tijdens de pauze werden de chocoladetruffels uit de Elzas ook weer erg gesmaakt.
 
Uitkijken nu naar april voor mijn volgende reeks lezingen;
ik heb er alvast heel veel zin in!

woensdag 19 februari 2020

Thuismatch

Vanavond in de Raadszaal in Perk mijn tweede lezing gegeven. Beetje een "thuismatch" want in dit zaaltje zijn mijn grootouders in 1945 nog voor de wet getrouwd. Fijn dus dat ik daar als hun kleindochter nu, 75 jaar later, over mijn leven in Frankrijk mag komen vertellen.

dinsdag 18 februari 2020

De kop

De kop is eraf! Mijn allereerste lezing zit erop! En wel in Beerse (Turnhout), in een zeer goed verwarmde parochiezaal en voor 75 vrouwen die de hele tijd aandachtig luisterden. "Goed gedaan," zei de voorzitster me achteraf nog, "want als ze het niet goed vinden, beginnen ze gewoon te babbelen, hoor." Gelukkig had ze me dát niet op voorhand gezegd, want dan had ik het beslist nog warmer gekregen.

woensdag 12 februari 2020

Inkoopprijs

Ze had schrik dat ik niet meer wilde langskomen... En eerlijk gezegd had ik ook nog weinig zin na het ongeluk in december (waarbij een andere automobilist de zijdeur van mijn geparkeerde wagen wat té dicht was genaderd). Maar chocolade blijft natuurlijk chocolade. En dus stond ik nu toch weer bij chocolatier Bruntz geparkeerd en maakte opnieuw een praatje met Isabelle achter de toog.
 
Een nieuwe voorraad Elzasser truffels werd bij deze succesvol ingeslagen. Nu ook voor mijn lezingen in België! Toen Isabelle dat hoorde, bood ze me de grote kartonnen dozen (met individueel verpakte truffels) zelfs spontaan aan inkoopprijs aan. 'Want ik wil echt heel graag bijdragen aan de promotie van jouw boek,' vervolgde ze beslist.
 
En het blijft ongelooflijk deugd doen, hoe zelfs sommige van onze Franstalige vrienden en kennissen zo betrokken kunnen reageren op mijn boek!
 
Intussen is het vandaag exact één jaar geleden dat ik in Barboek Leuven mijn allereerste boekvoorstelling gaf. Bloednerveus was ik toen, want ik had werkelijk geen idee of mijn presentatie aan de verwachtingen zou voldoen. Alles ging dus wat in een roes aan mij voorbij... (Al kan ik me het warme applaus van familie en vrienden na afloop zeker nog goed herinneren!)
 
En nu dus 15 gloednieuwe lezingen. Over ons leven in Frankrijk. Op verschillende locaties in Vlaanderen!
 
"Past geluk in een verhuisdoos?"

Dat wordt het uitgangspunt en de centrale vraag van iedere lezing.

En ja, die chocoladetruffels alvast wel.

zaterdag 8 februari 2020

"Fisjkes"

'Of hij thuis fiches maakt met zijn formules,' vroeg de leerkracht wiskunde op het oudercontact.
'Mijn oudste zoon doet niet echt aan huiswerk,' wilde ik antwoorden, maar ik lachte intussen maar een beetje groen.
'Car il a des capacités,' zei ze nog.
 
Voor zijn 'bac blanc' (proefexamens baccalauréat) deze week had ik dus de nodige fiches in huis gehaald: met en zonder ruitjes, in het wit en in kleur... Vol goede ouderlijke hoop, maar meteen ook 'tegen beter weten in'.
 
'Want ik heb daar geen tijd voor,' antwoordde Thomas, 'tussendoor moeten mijn hersens kunnen rusten.'
 
Dochterlief maakt intussen fiches bij de vleet. Door de réforme du lycée heeft zij nu 'contrôle continu' voor haar baccalauréat volgend jaar. (Examens die al meetellen, zij het aan een lager coëfficiënt.)
 
En vanmiddag zat ik hier voor mijn lezingen in Vlaanderen zelf ook "fisjkes" te maken... Mooi geplastificeerd zelfs, met mijn boekcover op de achterkant! Gelukkig was de oudste zoon niet thuis; hij zou meewarig het hoofd geschud hebben.