Zomeruur

Van winter- naar zomeruur in tijden van confinement:

'Joepie, da's toch 1 uur minder lang thuiszitten,'

vatte dochterlief het laconiek samen.

 

Verder aftellen dus naar het einde van de lockdown,

en intussen dankbaar zijn om al wat wél nog kan,

zoals dit aperitiefke op ons toekomstige terras :-)

Goedheid

Ik geloof in de goedheid van de mens. Echt. En ik ga zeker nog "De meeste mensen deugen" van Rutger Bregman lezen. Misschien moet ik er zelfs dringend in beginnen. Want gisteren waarschuwde onze krant voor oplichters die wegcontroles organiseren en je meteen cash een boete laten betalen wanneer je 'attestation de déplacement' niet in orde is. En dit klopt dus niet. Iedere officiële boete krijg je eerst met de post toegestuurd en dien je pas nadien te betalen. (Niet dat de post hier deze dagen goed werkt, maar da's weer een ander paar mouwen.)

 

Morgen ga ik boodschappen doen. Nooit gedacht dat dit zo'n stresserende bezigheid zou worden. Want liggen de straten er al verlaten bij, dan moet je dus nog op je hoede blijven. En in de winkel zelf hoop ik weer vlug alles te vinden (graag een nieuwe voorraad WC-papier en witte bloem!), en dat liefst op een rustig moment, met weinig volk aan de kassa.

 

Leven in lockdown. Het doet wat met een mens; met de goede én de minder goede.

Maar ik geloof dus in de goedheid van de mens. En ik geloof zeker in de zorgverleners in de frontlijn die nu dagelijks geconfronteerd worden met de realiteit en de risico's van Covid-19. 'Car ils sauvent des vies,' sprak ook president Macron afgelopen woensdag in het veldhospitaal van Mulhouse.

'Courage,' zeg ik morgen beslist ook weer tegen de kassierster voor me in de Super U. Want dat plastic scherm tussen ons in volstaat niet om het iedere dag vol te houden.

Leven in lockdown. Laat de goedheid nu maar zegevieren.

Getal van de dag

Manlief en ik zijn 23 jaar samen vandaag, waarvan 19 jaar wettelijk getrouwd. (En bij onze eerste kus was ik ook 23 lentes jong! Om maar te zeggen dat "23" hier écht wel het getal van de dag was ;-))

 

We zouden het vieren met een romantisch etentje op restaurant, maar vieren het nu met een avondklok en iedereen samen thuis. Dat we dat werkelijk fantastisch vinden, bewijst hoe snel we hier deze dagen onze prioriteiten stellen.

 

Straks zullen we dus, samen met onze kroost, nog een aperitiefke drinken. Op onze gezondheid, en ook die van jou, beste bloglezer.

 

X

@home

 

Sinds dinsdag werkt Jan van thuis uit, doet hij al zijn 'calls' in de logeerkamer (of ook wel in de tuin). Dochterlief is nu zeer blij met de nieuwe printer op haar kamer en drukt voor iedereen het huiswerk af, terwijl de jongste zoon beneden de hele livingtafel inpalmt... Ons toekomstige bureau is intussen een overdekte speelplaats geworden, wat wel handig is nu we voor langere tijd verplicht zijn met z'n allen thuis te blijven.

 

Want de regels zijn streng. Verplaatsingen mogen enkel nog als ze écht nodig zijn en je moet altijd een 'attestation de déplacement' bij je hebben. Aan het ronde punt bij onze Super U moest ik deze week bvb. mijn attest tonen om boodschappen te kunnen doen. Ook de kinderen moeten altijd een attest bij zich hebben wanneer ze even in de wijk willen gaan steppen/joggen. (Ze mogen zich niet verder dan 2 à 3 kilometer van huis verwijderen, ze mogen m.a.w. niet gaan fietsen en ook niet naar het bos.)

 

De situatie in Mulhouse is ernstig, wat maakt dat iedereen zich nu zeer goed aan de regels houdt en erg gedisciplineerd reageert. Ook in onze Super U wordt er niet meer gehamsterd en iedereen blijft echt zo veel mogelijk thuis. Het zijn warme lentedagen die vreemd en onwerkelijk voelen, met verlaten straten en stille sportpleintjes overal (en zelfs die overvliegende helikopters word je na een tijdje dus gewoon). Gelukkig hoor je uit een aantal tuinen wel nog spelende kinderen... Het zijn kleine details die een groot verschil maken (en je merkt ze des te harder in moeilijke tijden).

 

'Prenez soin de vous,' zo eindigen nu ook alle mails hier. Zelfs die van de bank en alle andere officiële instellingen.

 

Draag dus goed zorg voor jezelf. En houd de moed erin.

 

X

Lockdown

De 'confinement' die Macron vanavond officieel aankondigde, zorgde de hele dag al voor een aparte sfeer. Je voelde de strengere maatregelen als het ware al in de lucht hangen... En dat zorgde meteen voor hallucinante toestanden in onze Super U, met winkelrekken die volledig leeggehaald werden (nergens nog 1 ei te vinden en dat bedoel ik dus echt letterlijk!), lange wachtrijen aan de kassa's en een omroepstem die maar bleef herhalen dat we 1 meter afstand tot elkaar moesten bewaren (wat onmogelijk was want daarvoor waren we gewoon met te veel mensen in de winkel aanwezig).

 

De school van ons trio startte vandaag ook met het 'plateforme de cours en visio-conférence', maar dat functioneerde technisch helemaal niet zoals het hoorde, dus alle families kregen vanavond alweer een mail van de directeur dat het voorlopig nog even blijft bij huistaken die verder zullen aangeboden worden via 'Pronote' (wat de tegenhanger is van 'Smartschool' in België).

 

'Nous sommes en guerre,' herhaalde Macron intussen meermaals, 'agissons avec force!'

 

'Een kippenhok,' antwoordde ik aan manlief, 'misschien moeten we in onze nieuwe tuin nu toch ook nog een kippenhok voorzien.'

 

Het zijn onwezenlijke tijden. Absoluut.

Elections municipales

Gemeenteraadsverkiezingen in Frankrijk, met 'stylos désinfectés' omwille van het Corona-virus. En juist daarom ging mijn Franse vriendin dus niet stemmen, want ze is tegen het feit dat desinfectiemiddelen - nuttig in de ziekenhuizen nu - gebruikt worden om de stembureaus te organiseren!

Dat onze overgrootouders nog hebben gevochten voor het algemeen stemrecht, maakt echter dat ik het zelf wél erg belangrijk vind om te gaan stemmen. En dus trok ik vanochtend naar de stembus in Richwiller. ('Pro forma' eigenlijk want de enige die hier opkwam was onze huidige burgemeester Vincent Hagenbach, over wie we trouwens best tevreden zijn. Yep, zo simpel kan het soms nog zijn!)

 

Uiteindelijk bracht in Richwiller 28,40% van de bevolking vandaag zijn stem uit. (We vreesden eerlijk gezegd nog een veel lagere opkomst, want in Frankrijk bestaat er enkel stemrecht - geen stemplicht - waardoor er bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen in 2014 ook slechts een kleine 50% zijn stem uitbracht.)

 

Dat ze de verkiezingen zes maanden hadden kunnen uitstellen, 'ça n'aurait rien changé', daarin kan ik mijn Franse vriendin dan weer geen ongelijk geven. Al hoeven ze hier in Frankrijk zeker niet direct een voorbeeld te nemen aan de Belgische politiek.

Jouw vader en ik

Er was wat zon vanochtend, voorts was er niemand. Buiten jouw vader en ik. En negen jaar later staan we er dus nog altijd wat onbeholpen bij, met een plantje en gedachten die alle kanten op gaan...

 

Vorig jaar moet je het grappig gevonden hebben. Toen kwam jouw vader na het werk slechts nipt op tijd langs en scheurde hij bijna zijn broek: om het kerkhof terug te verlaten moest hij in het halfduister over het gesloten toegangshek klimmen! Ik had het hem graag zien uitleggen aan een toevallige voorbijganger. Maar gelukkig was er niemand. Buiten jij dan.

 

Jouw vader en ik. We hadden je graag beter leren kennen. Dat staat vast.

 

Negen jaar later, is dat alvast een gedachte die blijft.

 

X

Corona-tijden

Een sleep-over bij ons thuis, een uitstapje naar het trampolinepark, frietjes en flantaart... Alles om Robin een geslaagd pre-verjaardagsfeestje te bezorgen, want morgen moet hij voor het eerst zijn verjaardag zonder zijn mama vieren. In deze Corona-tijden konden we daar nu in het midden van de week ook echt veel tijd voor vrij maken. (En als we van de nood een deugd kunnen maken, doen we dat zeker.) Verder werken al die gesloten scholen helaas vooral op het humeur van ouders én kinderen. De lange speech van Macron op TF1 bracht daar vanavond ook geen verandering in. Het blijft gewoon afwachten hoe alles verder zal evolueren.

Risicogebied

Dit voelt niet als vakantie. Nu de school van ons trio 2 weken gesloten blijft omwille van het corona-virus, weten we niet goed waaraan we ons in de Haut-Rhin (nog) kunnen verwachten. Het leven lijkt een beetje 'on hold' gezet en in Mulhouse komen de mensen minder buiten, is iedereen duidelijk erg wantrouwig geworden. Huiswerk wordt nu ook via 'Pronote' doorgestuurd en de meest ijverige leerkrachten maken meteen dankbaar gebruik van de notie 'zelfstandig leren'. De leerlingen zelf zijn vaak minder enthousiast. Zelfs de jongste zoon heeft hier al gezegd dat hij dan eigenlijk toch liever gewoon naar school wil. (Wat écht een vrij unieke uitspraak is, geloof me.)

 

Aftellen dus naar 23 maart! En hopen dat we het dagdagelijkse leven dan weer gewoon kunnen opnemen.

Badkuip

Helemaal uit Oostenrijk aangekomen! 

 Onze vliegende badkuip,

 die meerdere keren gedraaid,

 en gekeerd werd,

en tussendoor ook gewoon even neergezet.

 Door de tuin van onze sympathieke achterburen,

'zwevend' richting onze tuin:

  

 1,1 ton die goed op de afgesproken plek landde.

 Knap werk van onze tuinmannen!

Van harte welkom,

beste badkuip-voor-de-zomer :-)

47

 

Voor de gangspiegel met mijn reflexcamera, om een 'selfie' te sturen naar mijn Franse vriendin, want ze wilde weten of haar verjaardagscadeau me goed paste? En ja, de leuke blouse zit echt prima!!

 

Verder viel op deze donderdag de regen met bakken uit de lucht en werd het een behoorlijk grijze verjaardag. Ik was de dag nochtans goed gestart, met de 'Triple Firming Neck Cream' die ik mezelf onlangs cadeau deed. 'Dat mensen daarin geloven,' was meteen de nuchtere opmerking van manlief.

 

Ach ja, zolang die crème lekker ruikt en de hele zaak wat 'stabiliseert' vind ik het al oké. (En zolang ik selfies blijf nemen met mijn reflexcamera, is er ook niets aan de hand ;-))

 

Tempus fugit… En het smeren is dus nog maar net begonnen!

Tuinwerf

Gisteren begonnen de graafwerken! 

 Echt indrukwekkend hoe vlug je een 'tuinwerf' creëert,

die meteen zijn sporen nalaat,

 

 en voor bergen aarde zorgt,

 die constant verplaatst moeten worden...

 Tot de afmetingen meer en meer zichtbaar worden, 

 van wat binnenkort ons zwembad wordt!

 De jongste zoon wil er nu na schooltijd dit naspelen,

terwijl de narcissen achter onze brievenbus onverstoorbaar toekijken.