Dit jaar was er in september geen pruimenfeest in Pfastatt. Daar heeft Corona een stokje voor gestoken. En als ik geen verse pruimentaart op de braderie kon kopen, wilde ik er dus ook geen halen in de Super U (want daar hadden ze wél nog vlug een standje in elkaar geflanst).
Erg opgetogen ben ik nu dan ook met het potje verse pruimenconfituur van Brigitte! Heb ik toch nog iets ambachtelijks in handen om ons tiende Franse jaar hier af te sluiten... Want dat is het jaarlijkse pruimenfeest altijd opnieuw: mijn 'Elzasser nieuwjaar' waarin ik de balans opmaak van ons zoveelste, voorbije Franse jaar.
En dit tiende jaar werd absoluut een bijzonder jaar. Alleen al door Corona eigenlijk. Het blijft onwezenlijk dat we gedurende meerdere weken slechts in een straal van 1 km rond ons huis mochten bewegen (om maar iets te noemen) en intussen maken de wisselende kleurencodes en quarantaine-maatregelen iedere mogelijke verwarring zeker niet kleiner.
Nooit gedacht ook dat we ons elfde Franse jaar met mondmaskers in het straatbeeld zouden starten... Maar gelukkig ook met een oudste zoon op kot in Straatsburg, een dochter met oorbellen (sinds vanmiddag) en een jongste zoon die onlangs de wielerpiste in Colmar ontdekte.
En dan is er dus nog dat potje verse pruimenconfituur. Daar start ik dit nieuwe Elzasser jaar ook graag mee. Moge het een zoet jaar worden. Met veel geluk in het kleine, en met voldoende tijd om daar samen van te genieten.
X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten