Sinds enkele dagen nam leerkracht Samuel Paty een andere weg van school naar huis. Tevergeefs. Vorige vrijdag, bij de start van de Franse herfstvakantie, werd hij vlak bij zijn college in Conflans-Sainte-Honorine koelbloedig onthoofd. Omwille van cartoons die hij in zijn les had getoond, werd hij beschuldigd van islamofobie door een vader wier dochter in eerste instantie zelfs niet in de betrokken les aanwezig was. (Om maar te zeggen hoe weinig er soms nodig is om iets volledig te laten ontsporen!)
Midden alle alarmerende Corona-berichtgevingen van de laatste dagen, dreigde de moord op Samuel Paty nu slechts een kleine plek in onze krant te krijgen. Tot de nationale hommage gisteren aan de Sorbonne in Parijs, tot de voorpagina van "L'Alsace" vanochtend, helemaal gewijd aan de betreurde leerkracht Histoire-Géographie.
Het kruis van de Légion d'honneur op zijn kist deed me terugdenken aan de nationale hulde voor Arnaud Beltrame in 2018: de dappere gendarme die toen postuum gepromoveerd werd tot kolonel omdat hij vrijwillig de plaats had ingenomen van een gegijzelde kassierster.
Het gaat om mensen die inderdaad nooit vergeten mogen worden... Opdat hun dood, net zoals hun leven, toch tot iets dient en tot enige verandering leidt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten