Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

woensdag 28 december 2022

De eindejaarsvragen

Boek van het jaar

Dat zijn er weer twee voor mij: "Het einde van de eenzaamheid" van Benedict Wells en "De hand van Mustang Sally". Zeer knappe boeken met veel psychologisch inzicht geschreven! Met weinig woorden wordt er bovendien veel gezegd en getoond... Als lezer krijg je ook echt sympathie voor werkelijk alle personages.

Muziek van het jaar

Ook weer Taylor Swift. Nu met haar nieuwe CD "Midnights".

Wat ik dit jaar voor het eerst deed

Op een elektrische fiets rijden! En het smaakt wel naar meer :-)

Wat er in de wereld gebeurde

De inval van Rusland in Oekraïne, de klimaatverandering, het onvermogen om vluchtelingen en daklozen een menswaardige opvang aan te bieden, corona die zijn eigen weg blijft gaan, het WK in Qatar én de berichtgeving van dat alles in de media: er was weer genoeg om me veel vragen bij te stellen. 

Waar ik voor mezelf trots op ben

Het interview in de Franse krant, mijn Franse signeersessie, de fijne boekreview uit Canada(!), het etentje met de buurvrouw die mijn boek 3x las, het artikel in de reeks Leef-tijd in De Standaard waardoor mijn boekverkoop in Vlaanderen weer steeg...  En alle reacties die ik nu nog krijg op Étoile filante en Vaste Grond blijven me ongelooflijk veel deugd doen!

Meest romantische moment van het jaar

De 49 rozen voor mijn verjaardag. Het uitzicht op het Como-meer vanuit onze hotelkamer 's avonds tijdens onze zomervakantie.

Leukste feestje van het jaar

Het boekenfeestje op zaterdag 22 januari met de Franse vrienden bij ons thuis! Na alle strenge coronamaatregelen deed het veel deugd om weer samen te mogen komen... Iedereen bleef ook echt "plakken" en niemand wilde op het einde van de avond naar huis vertrekken.

Mijlpalen van het jaar

Thomas en Britt die hun rijbewijs behalen. Kobe die zich niet laat kennen na een lang weekend cyclo-cross en zijn dissertation voor Frans op maandagavond in één ruk maakt.

Meest smaakloze moment van het jaar

In april wordt ons vroegere groene huurhuis in Pfastatt in zalmroze geschilderd. Ik sta er echt met open mond naar te kijken wanneer ik het voor het eerst opmerk en ben volledig verbijsterd. Wie kiest die kleur nu voor zijn buitengevel?! Dit kan echt alleen maar in de Elzas, waar je trouwens ook huizen in smurfenblauw aantreft, I kid you not.

Geluk bij een ongeluk

De verloren portefeuille van Thomas die we afhalen bij de objets perdus in het station van Metz: alle centjes zijn eruit verdwenen, maar zijn bankkaart en alle andere documenten heeft hij wel terug! Britt die haar TGV van Bordeaux naar Brussel nét niet mist en dus toch op tijd komt voor de pannenkoeken bij de familie op Allerheiligen. Kobe die eind maart niet te laat is voor school wanneer onze wekker niet afloopt: hij heeft die maandag het eerste uur juist geen les en stipt op tijd zet ik hem alsnog met de wagen af.

Meest banale zaken te regelen

Onze schotelantenne die door Alsadep moet worden bijgesteld (na er eerst zelf hopeloos aan geprutst te hebben), de grote barst in de voorruit van onze wagen (lang leve Carglass!), de lak die lost van de klink van onze nieuwe binnendeur (nog altijd niet in orde).

Getal van het jaar

Vijfentwintig. Een kwarteeuw sinds 23 maart 1997. Zo lang zijn we nu samen. Dankjewel, lief! X

Geen opmerkingen:

Een reactie posten