Tand nr. 51

Die tand "speelde" onze jongste kwijt zaterdagvoormiddag: tand nr. 51. (I.e. een grote voortand.) De voetbalmatch met grote broer was dus weer eens in een fameuse rugbymatch ontaard... De tandarts was zo vriendelijk om ons nog net vóór de middag (en dus het begin van zijn weekend) te willen ontvangen. De tand kon helaas niet meer teruggeplaatst worden, maar gelukkig was er geen sprake van verdere fracturen. Tand nr. 52 (kleine tand ernaast) vertoonde weliswaar ook "une légère mobilité". Maar aangezien het hier nog om melktanden gaat, zal de schade op termijn dus beperkt zijn. Grote broer wist ondertussen met zichzelf geen blijf en ratelde aan één stuk door. Schuldgevoel, weet je wel.
Voor de komende 48 uren heb ik ondertussen met onze kids afgesproken om zo weinig mogelijk te bewegen: papa zit voor een meeting in het buitenland (België ;-)) en mama heeft dus geen auto (en ook helemaal geen zin!) om zich met hen naar gelijk welke dokter te moeten haasten...

Bavarde

Het gaat goed met onze kinderen op school. Ze beginnen de Franse taal nu echt goed te verstaan! Het spreken volgt, zoals te verwachten, in een wat trager tempo. Alhoewel... dochterlief is volgens haar juf reeds behoorlijk "bavarde"! Ik zou haar wel eens willen bezigzien tegen haar klasgenootjes. De conversaties gaan wellicht nog met veel gebaren gepaard. Maar dat maakt niet uit. Het voornaamste is dat ons trio zich prima redt. Ze spelen, leren, maken nieuwe vriendjes en zien er gelukkig uit. Voor een goed Vlaams gesprek kunnen ze trouwens thuis nog steeds terecht ;-) Wat dat laatste betreft, is onze jongste zelfs vrij strikt: hij wil thuis geen letter Frans horen. Toen ik onlangs "pardon" tegen hem zei, verbeterde hij me dan ook direct. Het moest "sorry" zijn! Ik heb maar niet gezegd dat dat eigenlijk Engels is...

Ondersteboven!

Gisteravond werd onze computer helemaal "ondersteboven" gezet. Het internet, onze digitale documenten: alles stond op z'n kop! En 't is niet dat onze pc last had van "chagrin d'amour", wat het boeiende thema was van mijn privé-les Frans die namiddag. Neenee, onze 4-jarige smurf wou 's avonds de computer goed afsluiten en had in al zijn ijver op (heel) wat knoppen tegelijk geduwd zodat het beeld op het scherm helemaal ondersteboven stond! We hebben telefonisch direct onze technische bijstand uit Mechelen ingeschakeld want meerdere gezinsleden waren hier toch wel "licht in paniek" ;-) Gelukkig werd het euvel na een halfuurtje zoeken verholpen en waren we dus vlug terug online zoals het hoort. Maar de "contrôle parental" van Orange wordt deze dagen wel weer aangevuld met een versterkte "contrôle physique" van mamalief. We hebben ons lesje geleerd.

Franse mysteries

Een paar dagen geleden mailde een vriendin me met de vraag "wat de drie grootste Franse mysteries waren die ik tot nog toe tegenkwam?". Geen alledaagse vraag waar ik graag de tijd voor wilde nemen! Dit was wat ik haar antwoordde:

- hoe de overdracht van het water vlak na onze verhuis dan toch in orde is gekomen! (Ik weet nog altijd niet wie wanneer de meterstand is komen opnemen - ik heb nooit iemand van de watermaatschappij gezien! - en in het begin was daar dus veel verwarring over met het Immo-kantoor en de eigenaars van ons huis hier.)
- hoe het op zondag 14 november 2010 zó warm kon zijn zodat we al ons tuinmeubilair terug hebben uitgehaald en 's middags aan het zwembad buiten hebben gegeten! Twee weekends later lag er hier echter volop sneeuw en heb ik de foto van ons kerstkaartje getrokken! (Of hoe de klimaatswijziging ook hier een feit is...)
- hoe ik hier al mensen heb leren kennen van wie de linken met mijn eigen achtergrond toch wel heel bijzonder zijn (bvb. de française B. die met een Nederlander getrouwd is en waar ik in hun woonkamer nederlandstalige CD's zie staan die mij ook heel vertrouwd in de oren klinken). En zo zijn er nog wel een paar voorbeelden van ontmoetingen in de voorbije maanden die me doen denken aan de uitspraken "Alles is met alles verbonden" en "Niets bestaat wat niet iets anders aanraakt"...

"Echte vrouwen kiezen anders"...

...is de uitdagende titel van een boek dat ik deze kerstvakantie van een vriendin cadeau kreeg. Het gaat over de keuzes die vrouwen op een bepaald moment in hun leven moeten maken. Uit de teksten blijkt dat een nieuwe weg vaak gekozen wordt op een moment dat alles hopeloos lijkt en er weinig licht aan de horizon gloort. Moeilijke situaties kunnen dus voor moedige beslissingen zorgen. Boeiende lectuur! Ondertussen wens ik jou, mijn beste blog-lezer, toch graag een mooi 2011 ZONDER al te veel moeilijkheden, maar wél vol fijne ontmoetingen en leuke uitdagingen die jou als mens doen groeien. Veel geluk ook in alle zaken die jou nauw aan het hart liggen! En moge er een goed evenwicht zijn in alle activiteiten die jouw agenda vullen...
Hier zit de kerstvakantie er nu op. Ons trio trok deze morgen weer dapper naar school. De voorbije 2 weken verbleven we bij onze families in België die we langs deze weg graag nog eens expliciet willen bedanken voor alle goede zorgen. We wensen hen graag een rustige(!) verderzetting van hun vakantie ;-)