Erster Weihnachtsmarkt!

Mijn vader is gek op kerstmarkten. Er was een tijd dat hij ieder jaar naar de grote markten in Aken en Keulen trok, op zoek naar witte huisjes voor zijn kerstdorp thuis! En nog steeds stelt hij met Kerstmis zijn sfeervolle dorp op naast de versierde denneboom in de living.

Het was dus erg leuk om, bij het begin van de Advent, juist met hem de eerste (Duitse) kerstmarkt te doen. Op de Unterlindenplatz en Kartoffelmarkt in Freiburg kon hij vandaag al uitgebreid zijn hart ophalen, maar later dit weekend volgen zeker ook nog de lutins op de eigen kerstmarkt in Pfastatt.

Want de vele kerstmarkten die je nu ook weer in de Elzas kan bezoeken, zijn allemaal beslist de moeite waard. Het gebruik bestaat hier bovendien al vijfhonderd jaar en tegenwoordig zijn er meer dan vijftig grote en kleine kerstmarkten in de regio. Straatsburg, Colmar, Mulhouse, Sélestat, Obernai, Eguisheim: het zijn slechts de meest gekende namen. De hele maand december voelen kerstfanaten zich hier dus zeker thuis.

En zo krijgen al die korte, grijze dagen met veel mist toch ook weer wat kleur!!

Zelfs voor iemand als ik die niet meteen warm loopt voor het geschuifel langs drukke kerstkraampjes en alle bijhorende eet- en drankstalletjes.

Boeken

Ik verlies mezelf graag in een goed boek. Zonder andere mensen om me heen, in alle rust en stilte, kan ik uren aan een stuk lezen! Gezeten in het hoofd van de personages, in de structuur van een boeiend verhaal, ben ik dan ook helemaal weg van de wereld... En een grote spanningsboog hoeft zelfs niet: ik verkies psychologische romans en biografieën boven thrillers.

Mateloos is dus mijn bewondering voor schrijvers als Karl Ove Knausgard, Connie Palmen, James Salter, A.F.Th. van der Heijden en Tommy Wieringa. (Franse schrijvers volgen helaas slechts mondjesmaat, ik lees nog altijd het liefst in mijn moedertaal - of dus boeken in het Nederlands vertaald.)

Na vijf dagen in België kwam ik ondertussen vanavond wel met een héél bijzondere roman thuis: "Geen zonen meer" van Werner Pauwels. Gepubliceerd door Uitgeverij Orion in 1972, lag dit exemplaar tot vanmiddag op de zolder van mijn grootouders en ligt het nu in onze Franse living. Wanneer ik mijn grootmoeder een volgende keer in het rusthuis opzoek, vraag ik haar beslist naar de achtergrond van dit boek. (Dat ze naast haar twee zonen ook graag een dochter had gewild, heeft ze me vroeger wel al eens verteld. Een groot familiegeheim heb ik dus niet ontdekt nu het huis wordt leeggemaakt... Maar het boek intrigeert me wel ;-))

En zalig zijn de reclamepanelen van boekhandel Bisey in onze bushokjes deze weken!
'Lire nuit gravement à l'ignorance.' Er gaat inderdaad niets boven een goed boek. Alleen jammer dat 'een roman lezen' nooit bovenaan het lijstje staat van alle dringende zaken die in een dag moeten gebeuren...

Crossen op woensdag

Cyclisme, Foot en Cours de Dessin... Het blijft iedere woensdag een grote uitdaging om alle activiteiten van de kids goed gecombineerd te krijgen. (Godzijdank vinden de lessen team gym en danse moderne op andere weekdagen plaats!)

Maar helemaal druk wordt het pas echt als de cross interscolaire er op woensdag ook nog tussenkomt... Dan lopen we werkelijk de hele tijd rond te crossen!

En dit was slechts onze eerste afspraak op het parcours van Decathlon in Wittenheim want Thomas eindigde tiende en gaat dus zeker door naar de volgende ronde...

We blijven dus nog even vrolijk verder crossen op woensdag :-)

Herfstappels

Bananen vind ik vlug te rijp, appelsienen bezorgen me plakhanden en van appels krijg ik honger... Kortom, ik ben geen fervente fruiteter.

Maar het bakje herfstappels uit de oven van de Italiaanse vriendin deed me gisteren toch van fruit genieten. En ja, daar zat het gebruik van kaneel en suiker zeker voor iets tussen. Verrassend was echter ook het stukje citroen (op de plaats van het klokhuis) dat voor een lekkere, frisse smaak zorgde!

Zo hadden we dus zeker onze portie vitaminen binnen...

En voelden we ons ook iets minder schuldig bij de chocoladetaart die naast de appels op onze livingtafel stond :-)

Chauvinisme

Blinde ingenomenheid met alles van en in het eigen land, overdreven vaderlandsliefde...

En misschien heb ik ook wat overdreven door het mandje te willen vullen met twaalf (!) verschillende Belgische biersoorten. Alhoewel. De voetbaltrainer van onze jongens leek gisteren toch erg opgezet met dit verjaardagscadeau dat ik hem in naam van alle ouders overhandigde.

Maar de provincie Antwerpen willen omdopen tot 'Midden-Brabant'?!

Nee, dat voorstel kon er hier bij mij deze week toch ook niet in. En wellicht heeft de hele politieke storm rond de naamsverandering een veel diepere grond, maar nu leek het me helaas te veel op bezigheidstherapie.

Mijn vaderlandsliefde is dus niet overdreven als het over politieke kwesties gaat. Dat is vroeger nooit het geval geweest en daar heeft onze verhuis zeker ook geen verandering ingebracht.

Ben ondertussen wel benieuwd welk biertje onze voetbaltrainer het lekkerst zal vinden!

Wachten

In Frankrijk kan je heel lang wachten... Op vanalles en nog wat... Men belooft je veel en vervolgens gebeurt er niets. Een 'ja' is vaak een beleefde 'nee'. (Een manier van leven die je moet gewoon worden, geloof me.)

Maar kijk, exact drie jaar later staat ze er! Onze nieuwe keuken!! Eindelijk!! Met daarrond dus een huis waarvoor de bouwvergunning lang op zich liet wachten... En dat vervolgens nog voor heel wat bouwperikelen zorgde...

'Vive la fin!' mailde onze toekomstige, nieuwe buur me gisteren. Zijn keuken wordt volgende week geplaatst. We gaan al drie jaar dezelfde weg. Het schept wel een band.

Botten aan!

Veel pret vanmiddag op de grote berg aarde in onze toekomstige tuin...
Moet er nog modder zijn??

De laatste

Dat hij wellicht onze laatste bezoeker is, zo verwelkomde ik hem vrijdagavond. De laatste in dit huis toch. Want over enkele weken hopen we verhuisdozen te vullen en zullen we in ons nieuwe huis een gastenkamer inrichten.

Broeder Herman was meteen ook onze oudste bezoeker (tot nu toe) en we vulden het hele weekend met intense werkbabbels over vroeger en nu. Groot-Bijgaarden leek me plots slechts 'om de hoek' te liggen...

Ons Franse leven toonde ik hem ondertussen langs de wijngaarden in Eguisheim, het Retabel in Colmar en het VitraHaus in Weil-am-Rhein.

Een bijzonder weekend met veel tijdsprongen. Heen en terug.

In en buiten beeld

Tijdens de opruiming van het pruimenfeest in september stonden ze er wat verloren bij: twee halfnaakte paspoppen naast een grijze vuilniszak, voor een verroest tuinhek in onze straat, met links buiten beeld nog een oude camionette vol rommel en zaken die niemand wou...
(En wat valt er ook te omhelzen zonder armen?!)

In alle lelijke vergankelijkheid klopte het plaatje voor mij perfect.

Bij het begin van de zomer had de expositie 'Körperwelt' me in New York ook erg aangesproken. De kracht én kwetsbaarheid van het menselijke lichaam, alles zonder omwegen in beeld gebracht: rokerslongen en foetussen op sterk water, een vijf maanden zwangere vrouw in dwarsdoorsnede met haar ongeboren kind goed zichtbaar in de baarmoeder...

Qua 'feitelijkheid' heb je dan echt alle informatie die je je maar wensen kan.

Maar hoe confronterend het ook was, het beeld van de zwangere vrouw schrok me niet af. Ik zag vooral de herkenning van een tijd die stilvalt, wat me enigszins zelfs troostte. Waar het echt om gaat, reikt bovendien veel verder dan de materie. Daar bestaan geen woorden en geen logica voor, daar sta je vaak ook heel alleen in... Samen met het gemis. Want ja, dat blijft bestaan. In en buiten beeld.

Ondertussen lag er met Allerheiligen op de strooiweide in Mulhouse weer een nieuw, klein knuffelbeertje. (Sneeuwwit, je wil niet dat het vuil wordt.) Met alle regen van de voorbije nacht moet het nu wel verzopen zijn. Hopelijk gaat het goed met de ouders.

Halloween

De kids een beetje verkleed, de Belgische chocomousse en flantaart ook wat aangekleed... Gisteravond vierden we Halloween in Schweighouse, bij Lilou en haar familie. We speelden spelletjes tot middernacht (ja, zelfs ik!) en keerden helemaal voldaan met een volle zak snoep terug naar huis.

Maar vandaag is het Allerheiligen... En straks gaan we naar het kerkhof in Mulhouse-Nord.
Ik wou dat ik kon zeggen dat het went.