Ik verlies mezelf graag in een goed boek. Zonder andere mensen om me heen, in alle rust en stilte, kan ik uren aan een stuk lezen! Gezeten in het hoofd van de personages, in de structuur van een boeiend verhaal, ben ik dan ook helemaal weg van de wereld... En een grote spanningsboog hoeft zelfs niet: ik verkies psychologische romans en biografieën boven thrillers.
Mateloos is dus mijn bewondering voor schrijvers als Karl Ove Knausgard, Connie Palmen, James Salter, A.F.Th. van der Heijden en Tommy Wieringa. (Franse schrijvers volgen helaas slechts mondjesmaat, ik lees nog altijd het liefst in mijn moedertaal - of dus boeken in het Nederlands vertaald.)
Na vijf dagen in België kwam ik ondertussen vanavond wel met een héél bijzondere roman thuis: "Geen zonen meer" van Werner Pauwels. Gepubliceerd door Uitgeverij Orion in 1972, lag dit exemplaar tot vanmiddag op de zolder van mijn grootouders en ligt het nu in onze Franse living. Wanneer ik mijn grootmoeder een volgende keer in het rusthuis opzoek, vraag ik haar beslist naar de achtergrond van dit boek. (Dat ze naast haar twee zonen ook graag een dochter had gewild, heeft ze me vroeger wel al eens verteld. Een groot familiegeheim heb ik dus niet ontdekt nu het huis wordt leeggemaakt... Maar het boek intrigeert me wel ;-))
En zalig zijn de reclamepanelen van boekhandel Bisey in onze bushokjes deze weken!
'Lire nuit gravement à l'ignorance.' Er gaat inderdaad niets boven een goed boek. Alleen jammer dat 'een roman lezen' nooit bovenaan het lijstje staat van alle dringende zaken die in een dag moeten gebeuren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten