Ik weet niet wie het zieligst leek, onze lekke autoband of wij?
We stonden er alleszins bedremmeld naar te kijken... Al waren we wel opgelucht dat we tijdig op een kleine 'aire' geraakt waren en niet op de autostrade zelf langs de kant stonden. (En dat we de kids reeds bij de grootouders in Spanje hadden afgezet, zorgde er gelukkig ook voor dat de achterbank stil bleef!)
We stonden er alleszins bedremmeld naar te kijken... Al waren we wel opgelucht dat we tijdig op een kleine 'aire' geraakt waren en niet op de autostrade zelf langs de kant stonden. (En dat we de kids reeds bij de grootouders in Spanje hadden afgezet, zorgde er gelukkig ook voor dat de achterbank stil bleef!)
Verder klonk 'Montélimar' ook wel leuk om even halt te houden, zij het dat we nu onze (romantische) overnachting (met chique etentje!!) in Montbellet misliepen, wat nog 200 km verder lag en waar we dus niet meer zouden geraken.
Toch niet die avond.
En dat was ook het minste van de dépanneur zijn zorgen... Hij sleepte ons naar Loriol Auto - de meest louche garage ever - vanwaar we onze verzekering belden die voor ons een (veel minder romantische!) overnachting boekte ergens in Privas.
.
Ach ja.
De echte 'oefening in geduld' volgde pas 's anderendaags. Een nieuwe autoband hoefden we niet te verwachten voor 15u en de montage (+ het opstellen van de facture!) zou ons ook nog wel wat kosten.
Soit.
Uiteindelijk ben je gewoon opgelucht wanneer je terug kan vertrekken...
En alsnog naar het chique restaurant in Montbellet kan rijden :-)
Wat een oefening in "zen" blijven ...
BeantwoordenVerwijderen