Beetje verliefd

'Quoi de neuf?' vroeg de orthodontist me gisteren ter begroeting en bijna vertelde ik hem over het boek dat ik had meegebracht en in de wachtzaal had zitten lezen. Mijn eigen boek dus. 'Wel een spannend verhaal,'  had ik even voordien nog lachend tegen Thomas gezegd en hij grinnikte zoals alleen een puberzoon dat kan.

 

Maar het apparaatje van zoonlief werd dus verder aangevezen zonder dat ik iets zei. Het is ook te beschamend voor woorden, hoe ik hier de laatste dagen haast verliefd rondloop met mijn eigen boek!! Godzijdank heeft geen enkele Fransman het in de gaten.

 

Verbouwereerd keek ik dus ook naar de bloemist die in de late namiddag plots voor onze deur stond. Maryse, Jans collega uit Basel, liet een prachtig wit bloemstuk bezorgen met haar persoonlijke felicitaties voor mijn 'ouvrage qui concrétise de longues années de travail'.

 

Tja, toen zat ik hier dus weer wat verliefd voor me uit te staren... Met mijn boek én het verse bloemstuk naast me op onze livingtafel!