Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

dinsdag 8 januari 2019

Dit was...


Dit was de kerstvakantie van de laatste nieuwjaarsbrieven: volgend jaar zitten mijn pete- en metekind ook al in het middelbaar! Het tweede deel van zijn familiequiz houdt het oudste neefje intussen wél tot volgende kerst, want anders hadden we dit jaar de hele nacht moeten doorvieren. (En voor de absurde opdrachten mag Thomas dan misschien terug de gele latex handschoenen en duikbril aandoen??)
 
Kobe houdt aan deze feestdagen alvast het grootste cadeau over... Met zijn 'gouden' step rijdt hij nu vrolijk rond in het nieuwe jaar 2019! Dochterlief is intussen ook verrassend 'goedgemutst' want zij kreeg een chique Ralph Laurent muts. En Thomas? Die wacht nu nog even op zijn Vlaamse film die binnenkort op dvd verschijnt en die dan dus ook in onze Franse woonkamer vertoond zal worden.
 
Dit was ook de kerstvakantie waarin we weer bij enkele oudere mensen langsgingen. Met de uitspraak 'dat ons bezoekje begin januari meteen al het beste was van het hele jaar 2019,' verwarmden Frans en Rosa direct onze vijf harten en ook hun mand met lekkers uit Gent zullen we hier nog een hele tijd koesteren.
 
Daarnaast werd er deze winterdagen veel gewandeld. Ik ging naar Kortenberg bos, naar het steentjesbos in Kampenhout, naar de kerstmarkt in Durbuy en Den Deugniet in Haasrode (oké, dat laatste was niet zo ver stappen van bij Bie thuis)... Zeer fijn was ook de kerstwandeling met Ils in La Fosse, met haar nieuwe vierwieler en met Jan die alle wilde dieren nadeed :-)
 
Maar bovenal was dit voor mij toch de kerstvakantie van de drukproef, van het oneindig aantal keren nalezen van mijn 'bijna-boek'... (En ik heb drukker Jeroen misschien nét niet gek gemaakt met al mijn wijzigingen en laatste aanpassingen. Allerlaatste intussen. Echt. Beloofd.)
 
'Imperfect is goed genoeg,' liet een vriendin me al weten.
 
Moge 2019 dus voldoende imperfect zijn, beste bloglezer.
 
Dan geraken we er zeker.
 
X

Geen opmerkingen:

Een reactie posten