Iedere ochtend gaan we samen naar de bakker aan de kerk: Kobe op zijn step, en ik dus tevoet naast hem. Op de terugweg maken we dan altijd een ommetje in de buurt en bespreken we de huizen die we tegenkomen: gezellig of niet, mooie tuin of niet, goed gelegen of niet, enz. (We geven net geen punten ;-))
Dat sommige oude huizen hier een naam dragen, werd dus ook al uitvoerig door ons besproken. En ja, we vinden dat best wel charmant en uitnodigend... Op mijn vraag welke naam we dan aan ons huis zouden kunnen geven, moest de jongste zoon trouwens niet lang nadenken.
'Rosa,' zei hij beslist.
'O ja, echt goed,' reageerde ik enthousiast.
'Maar allez, da's toch niet nodig,' hoorde ik meter Berg intussen al protesteren.
'Ja, echt een goeie keuze,' herhaalde ik nog eens, erg blij en dankbaar ook, omdat meter nu duidelijk in haar achterkleinzoon verder leeft.
'Casa Rosa,' grinnikte die laatste nog, 'maar dan gaan we misschien beter in Spanje wonen?'
X
Ah super gewoon ! Ik vind niet dat jullie hiervoor naar Spanje moeten verhuizen hoor :-) Neem bijvoorbeeld Résidence Rosa... Klinkt ook niet slecht hé (weet alleen niet of ik het correct schrijf ?)
BeantwoordenVerwijderenIk zie het al zo pronken op jullie gevel. Hoewel, dan moet ik zeker eens tot daar komen om te zien hoe jullie gevel eruit ziet hé. Wel prachtig dat Kobe zo aan zijn overgrootmoeder denkt...