
Pagina's
Over mij
- An en co
- Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

donderdag 28 februari 2013
Rood op wit

dinsdag 26 februari 2013
Vivarium de Lutterbach

"Wat denk je, mama, gaat dat mogen van papa?" vroeg de jongste hoopvol op de terugweg.
Nicole et Robert, un grand merci pour la sortie! C'était super! A la prochaine ;-)
dinsdag 19 februari 2013
Le Markstein

vrijdag 15 februari 2013
VitraHaus

En wat een leuke plek! Het VitraHaus van Herzog & de Meuron is echt een bijzonder geslaagd stukje bouwkunde. Bovendien is de ingang gratis, zijn er Nederlandstalige magneetkaarten met extra uitleg én je mag haast alle meubels aanraken en uitproberen!
Bij de stoelen van de Vlaamse ontwerper Maarten Van Severen was ik uiteraard het meest enthousiast. Al loop ik zeker ook warm voor Italiaans design. Natuzzi, it's how you live... Ooit komt het er zeker van ;-)
donderdag 14 februari 2013
dinsdag 12 februari 2013
Mardi gras

Daarna speelde ons trio thuis in de sneeuw tot het donker werd. Want sinds vorige week ligt hier een dik pak sneeuw, waar bovendien regelmatig nog wat bijkomt!
Een mardi gras om te onthouden!
vrijdag 8 februari 2013
Gevoelens
Deze week kreeg Thomas op school "relationele vorming". Een dame van het CODIEC, Comité Diocésain de l'Enseignement Catholique, werd daarvoor op school uitgenodigd en de ouders kregen op voorhand een brief van de directrice "afin que vous ne soyez pas surpris d'éventuelles questions que vos enfants pourraient vous poser à la suite de ces interventions".
En we hebben het inderdaad geweten!
Iedere avond kreeg ik onmiddellijk een hele uitleg in de auto op de terugweg naar huis. Dat mannen hun gevoelens minder tonen dan vrouwen en dat ze daar op hun werk of tijdens het sporten ook niet aan denken. Maar vrouwen tonen hun gevoelens wel veel en denken daar ook aan als ze aan het werken zijn of iets anders doen. Dat zei hij allemaal heel serieus. Voor hem is dat nu dus absoluut en altijd waar!
'Heb ik hier toch geen typische mannen in huis,' dacht ik enigszins opgelucht.
Een beetje ongerust werd ik wel toen hij er vanmorgen aan toevoegde dat mannen ook niet naar hun vrouw bellen als ze ziek is, terwijl vrouwen dat wel doen als hun man ziek is. Hier heb ik toch even ingegrepen en gezegd dat ik hoop dat hij zijn vrouw later wél zal bellen als ze ziek is.
Hij keek me eens smalend aan. Dat belooft.
En we hebben het inderdaad geweten!
Iedere avond kreeg ik onmiddellijk een hele uitleg in de auto op de terugweg naar huis. Dat mannen hun gevoelens minder tonen dan vrouwen en dat ze daar op hun werk of tijdens het sporten ook niet aan denken. Maar vrouwen tonen hun gevoelens wel veel en denken daar ook aan als ze aan het werken zijn of iets anders doen. Dat zei hij allemaal heel serieus. Voor hem is dat nu dus absoluut en altijd waar!
'Heb ik hier toch geen typische mannen in huis,' dacht ik enigszins opgelucht.
Een beetje ongerust werd ik wel toen hij er vanmorgen aan toevoegde dat mannen ook niet naar hun vrouw bellen als ze ziek is, terwijl vrouwen dat wel doen als hun man ziek is. Hier heb ik toch even ingegrepen en gezegd dat ik hoop dat hij zijn vrouw later wél zal bellen als ze ziek is.
Hij keek me eens smalend aan. Dat belooft.
zondag 3 februari 2013
Ventron

Abonneren op:
Posts (Atom)