Va-et-vient

Op terugreis van hun jaarlijkse skitripje naar Nendaz:

de Vlaamse vrienden met op de achtergrond

de nieuwe elektrische wagen

die voor veel extra reistijd zorgde!

Zaterdagavond trokken we dan naar Mulhouse,

met dochterlief die een weekendje thuis was,

en dat vierden we graag in NoMad,

terwijl Thomas met zijn Belgische biertjes en chips

naar de verjaardag van vriend Florian (21) ging.

Zondagmiddag was het alweer tijd

om Britt naar de luchthaven te brengen...

maar eerst nam grote broer dus

uitgebreid afscheid van zijn zusje ;-)

Caramel

In december 2017 kwam Caramel erbij:

een schattig lichtbruin dwergkonijntje 

dat we eerst een tijdje binnen hielden,

maar dat we vlug naar buiten verhuisden,

waar het al zijn energie veel beter kwijt kon,

en waar het ook veel aandacht kreeg

van alle (jonge) zomerbezoek in onze tuin...

Dat Caramel zijn voederbakje onaangeroerd liet,

gebeurde hier af en toe nog wel eens,

maar deze keer was er toch meer aan de hand,

want nu is hij stilletjes voorgoed vertrokken

en is het wennen aan de lege plek in onze tuin.

Zwarte boekje

Het zit erop! De laatste réunion d'informations en de laatste rencontres parents-professeurs in het middelbaar zijn een feit! Sinds ook Kobe zijn eerste jaar in het college startte, noteerde ik alle schoolzaken over ons trio in dit zwarte notitieboekje: veel info dus over de brevet, de réforme au lycée en de baccalauréat, maar ook info over een schoolreis naar de VS (Britt), een skireis naar Châtel (Kobe), een schoolreis naar Sevilla (Thomas - al werd die reis helaas wel geannuleerd wegens corona) en een laatste reis naar Engeland (Kobe).

Als intermezzo ook de nummerplaat van een vader die aan het rode licht in Zillisheim ons fietsenrek in de vernieling reed.

Schooljaren die voorbij gevlogen zijn, een notitieboekje dat nu bijna vol is. Heimwee voel ik niet, wel veel dankbaarheid voor het mooie middelbare schoolparcours van TBK.

Martin

Begin jaren '80 kwam ik voor het eerst bij Marleen thuis spelen en het huis van Martin en Stephanie kan ik me nog altijd goed voorstellen: de donkere gang, de smalle keuken, Marleens kamer en die van haar broer ertegenover... Eerste indrukken die blijven, met fijne herinneringen aan ouders die altijd vriendelijk waren. Want bij oude vriendschappen ken je ook de ouders van je vrienden al lang. 'Meneer' en 'mevrouw' noemde ik ze toen wel, ik gebruikte zeker nog niet hun voornamen.

Martin bleef me intussen wel nog regelmatig 'Anneke' noemen, zo ook toen hij in december belde om me te bedanken voor mijn jaarlijkse kerstkaartje. En wat koester ik nu het laatste bezoekje aan hen in hun serviceflat afgelopen kerstvakantie... Nooit gedacht dat ik slechts een paar weken later voor Martins afscheidsviering alweer naar België zou reizen.

Rust zacht, beste Martin. Fijn jou gekend te hebben. De kinderen en kleinkinderen zorgen nu goed voor jouw lieve Stephanie. Want jouw grote liefde voor haar is echt uniek en bijzonder, en die liefde is nu beslist ook een voorbeeld voor ons allen. X

Parcoursup

De krant kopte het gisteren al, maar vandaag was het dan zover: het nationale platform Parcoursup is nu officieel geopend en alle Franse laatstejaars kunnen hun mogelijke studiekeuzes voor volgend schooljaar beginnen invullen. (De deadline is 14 maart, daarna mag je niets meer toevoegen, kan je enkel een meer concrete keuze maken, afhankelijk ook van de hogescholen en universiteiten waar je wordt toegelaten.)

 

Volgende week organiseert Kobes school voor alle ouders een réunion d'informations volledig gewijd aan (het gebruik van) dit platform én is er ook een individueel oudercontact voorzien.

'À 17 ans, les jeunes ne savent pas forcément ce qu'ils veulent, les adultes les influencent tout en se demandant s'ils font bien,' zegt het krantenartikel nog.

Dat is alvast een geruststelling; dat wij hier de komende tijd niet de enigen zijn die zullen zuchten en blazen wanneer Kobe op de site van Parcoursup zijn keuzes moet invullen. (En gelukkig hebben we wel al wat ervaring met die site, maar 'heerlijk eenvoudig' wordt zo'n Frans platform helaas nooit.)

Montreux-Vieux

Gistermiddag een zeer winterse cyclo-cross vlakbij huis:

opwarmen dus met de muts aan,

en ook vóór het vertrek alle extra kledij

zo lang mogelijk aanhouden.

Een knappe start dan van Kobe,

die meteen goed weg is

en aan zijn rondes door het bos begint,

geconcentreerd in de bochten,

en dapper lopend op de trappen,

om dan weer langs het veld te rijden,

en aan de volgende ronde te beginnen!

 Na 50 minuten zit het erop,

is het ontspannen bijpraten met

onze Vlaamse vriend Dirk uit Wattwiller,

tot het tijd is voor de prijsuitreiking,

al wil onze junior daarna toch vlug naar huis.

Koud, kouder, koudst,

we genoten 's avonds extra hard

van het haardvuur thuis.

Zutphen

Voor een begrafenis reden we naar Zutphen (Nederland),

waar we in het Broederenklooster verbleven,

en waar we even door het centrum wandelden,

langs een typisch Hollands gebakkraam...

en waar we uiteraard regelmatig bakfietsen zagen.

De uitvaart van Fons, de vader van Jans beste collega Remko, vond plaats net buiten het centrum van Zutphen, in crematorium De Omarming, een groene plek met veel oog voor detail ingericht en met een weids uitzicht op de velden rondom. De dienst zelf was ook tot in de puntjes verzorgd met uitgebreide verhalen over leven en werk van Fons, met een (perfect getimede!) projectie van warme familiefoto's en met muziek die de overledene zelf nog had uitgekozen. Erg bijzonder was bovendien de live muziek van enkele jachthoornblazers op het einde. Tijdens de autorit terug naar huis lieten we alles graag verder bezinken: de man zelf hebben we nooit ontmoet, maar deze afscheidsviering gaf echt een zeer goed beeld van wie Fons was en wat hij voor zijn dierbaren betekend heeft. 'Voor een dubbeltje geboren tijdens WOII, werd hij later toch een kwartje, ja zelfs een gulden.' Woorden die gezocht én gevonden werden.

Sushi smakelijk

Vorige zaterdag trokken we nog even

met z'n allen naar Noohn in Basel,

om met véél sushi het nieuwe jaar te vieren,

want de rauwe vis is er echt overheerlijk,

de warme hapjes zijn er lekker knapperig,

en de 'poulet green curry' is er

een absolute aanrader als hoofdgerecht!

Tijd dan nog voor al onze goede voornemens,

die we hopelijk zullen volhouden/waarmaken in 2024.

'En ja, zorg dat die voornemens zo specifiek mogelijk zijn:

denk dus na over de wie, wat, waar, wanneer...

Hoe meetbaarder, hoe beter.'

Guten Rutsch ins Neue Jahr 2024 !

Op oudejaar reden we

naar het Lechtal in Oostenrijk,

waar het vuurwerk 's avonds de moeite was,

en waar we een week in dit dorpje zouden verblijven,

bij de sympathieke Els en Oliver van Hotel Panorama.

We genoten er hard van onze 'room with a view'

- en van de lekkere chocolaatjes uit Leuven -

alsook van een zonnige wandeling langs de Lech!

De kids verkenden intussen het hele skigebied,

iedere ochtend startend aan de Jägeralp-Express,

om dan op zoek te gaan naar de beste pistes

via meerdere stoeltjesliften

in het skigebied Warth-Schröcken,

om vervolgens de moderne kabelbaan te nemen

naar het grotere skigebied Arlberg.

De traditionele Oostenrijkse keuken smaakte ons goed,

en deze Germknödel mit Vanillesauce

was 's middags pure nostalgie voor mij.

Tijd dan om weer op de pistes te gaan liggen ;-)

Te genieten ook van het mooie uitzicht...

en het zelf vooral wonderlijk te vinden

om nu met de eigen kids op de 

Salober-piste uit mijn jeugd te staan!

In de jaren 1980 moet ik deze stoeltjeslift

beslist ook genomen hebben,

en een korte tijdssprong naar 2024 had ik toen

zeker fantastisch gevonden,

al zou ik deze selfie van Britt

toch wel zeer vreemd vinden...

en deze foto met vriendin Yéri

ook wel zeer uitbundig :-)

Maar van dit gezin droomde ik stiekem zeker al!

 Deze week vormde een echte 'trip down memory lane'

met Spezi, Gulaschsuppe, Apfelstrudel, Mozartkugeln,

en met dorpjes ook als Bach, Holzgau en Steeg

die na al die jaren zeer weinig veranderd zijn!

Heerlijk nostalgische winterdagen

voor ondergetekende.

X