Mannenweekend

Ook voor het eerst terug sinds de coronacrisis:

het mannenweekend in Nendaz,

en manlief kwam helemaal ontspannen terug thuis!

De Vlaamse vrienden zagen hun bed pas terug tegen middernacht,

mét eerst nog een chocolade muffin voor onderweg ;-)

Een fijne, jaarlijkse traditie om weer op te nemen,

inclusief de maaltijd-pitstop in Richwiller,

want zo zie ik hen dus allemaal ook nog eens.

Assemblée Générale du vélo

Voor het eerst terug sinds de coronacrisis:

Algemene Vergadering van de fietsclub,

mét ook weer een etentje achteraf.

Onder de fietskameraden is de sfeer altijd goed,

er wordt dus ook weer hard uitgekeken

naar de fietsstage in Spanje binnenkort.

 

Maar zo begon het 

intussen 10 fietsseizoenen geleden,

toen de twee broers hun allereerste koers reden,

en de benen dus nog veel korter waren :-)

Mercredi gourmand

Kerstkaartjes worden er in Frankrijk niet zo veel geschreven en onze schriftelijke wensen worden hier dus soms op een andere manier beantwoord. Vandaag nog. Met een zelfgemaakte Kuglof van Maximes mama, alsook met confituur, truffels en peperkoek van de buurvrouw. (Die bio-peperkoek werd trouwens ingevoerd uit Lebbeke, eten we nu met andere woorden lekkers uit Oost-Vlaanderen!) Een mercredi gourmand zonder dat ik naar de winkel hoefde... En die extra kerstkilo's hoop ik alsnog in februari kwijt te geraken. Want 'zoete wensen' zijn (helaas) ook echt wel mijn ding.

Keuzestress

Kiezen, de jongste zoon heeft het er moeilijk mee. Op restaurant, in de winkel... Het gebeurt altijd met veel zuchten en blazen. (En soms kiest zijn zus dan gewoon in zijn plaats.) Te veel keuze was er voor hem dus zeker in Parc Expo Mulhouse gisteren.

Begin januari was het tijdens het oudercontact op school niet anders. Al die leerkrachten die hem vroegen wat hij na het lyceum wil gaan studeren: het zorgde nadien voor een lichte paniekaanval bij Kobe.

'Kies jij maar alles voor mij', zuchtte hij toen diep op de terugweg naar huis.

'Alles? Mag ik echt alles kiezen?' vroeg ik, alvast licht geamuseerd.

'Ja, alles. Mijn studies, mijn vrouw later... Echt alles,' klonk het ernstig naast me.

Werkelijk, dit autogesprek had ik héél graag opgenomen voor 'later'.

Gelukkig heeft Kobe nog een volledig jaar de tijd, kunnen we zelfs nog deelnemen aan de volgende editie van het 'salon de l'orientation et de l'évolution professionnelle'. Daarna moet hij wel al zijn wensen ingeven op Parcoursup - het Franse nationale platform voor de hogere studies - en begint de officiële selectieronde.

'Choisir, c'est renoncer,' vatte onze huiswerkjuf het mooi samen. Want zolang de jongste zoon hier niet zeker is van zijn studiekeuze na het secundair onderwijs, kan hij al die andere mogelijkheden toch niet afzweren??

Keuzestress, het zorgt intussen alvast voor boeiende autogesprekken ;-)

Aankondiging thuismatch

Allerlaatste dag

Twaalf jaar lang kwam ik er regelmatig langs,

vooral voor kopies ivm onze Franse administratie,

en altijd weer liep ik graag over die oude tegelvloer,

maar goede romans heb ik er nooit gevonden ;-)

Michèle Salomon, de laatste eigenares,

gaat nu met pensioen...

en haar meest trouwe klanten kwamen 

vanmiddag nog eens langs,

ikzelf dus ook met mijn fototoestel,

om nog even nostalgisch langs de rekken te lopen,

en 'dag' te zeggen tegen al die fijne gemoedelijkheid,

want om 15u sloot de droguerie pfastattoise

na meer dan 80 jaar definitief haar deuren.

'En ieder einde is een nieuw begin,' 

maar dat er op deze plek een immo-kantoor komt,

stemt mij voorlopig toch minder vrolijk. 

Praag scherpgesteld

Terwijl Britt haar valiezen voor Lund maakte,

trok Thomas vorige week enkele dagen naar Praag:

het middeleeuws astronomisch uurwerk 

in het centrum van de stad herkende ik meteen,

want daar stond ik zelf ook in juli 1997

(niet om Erasmus-studenten van 'Histoire' te bezoeken,

maar wel gewoon op zomervakantie)

Met mijn eenvoudige fototoestel kon ik toen 's avonds

zeker niet zo'n mooie uitzichten trekken,

en 'selfies' bestonden al helemaal niet ;-)

We hielden het dan ook bij foto's overdag,

die we om beurten van elkaar trokken

(hier ontbreekt mijn zus)

Praag nu dus opnieuw 'scherpgesteld',

door alle fijne foto's van de oudste zoon,

op een plek waar ik als twintiger ook 'ooit' rondliep...

En bij onze terugkeer in Brussel-Noord

(we namen toen de trein, niet de auto van onze ouders)

lukte een foto met iedereen samen alsnog!

'Ge hebt uwe pyjama nog aan,' is Kobes droge commentaar

op deze laatste foto (die ook in station Mulhouse gemaakt kon zijn).

'Tijdreizen' en plaatsen laten samenvallen,

en dat met mensen van vroeger én nu:

ik zou het soms wel even willen.

Valse start

Een bewogen eerste dag in Lund gisteren... Met een kotbaas die plots niet meer te bereiken is en een kamer die dan ook niet bestaat! Britts eerste dag in Zweden beleven we vanop afstand hard mee: Lund University accommodation op de hoogte brengen ('Housing-Urgent'), een 'aparthotel' boeken voor de komende nacht(en), naar de Arrival Day venue gaan waar ze haar verder informeren over de waiting list en de lottery... Dochterlief ondergaat het allemaal best kalm. Op het einde van de dag hoeft ze zich trouwens ook niet meer aan te melden voor de wachtlijst, want ze vinden nog een vrije kamer voor haar in een groot studentenblok waar ze haar ook een IKEA-pak met beddengoed aanbieden.

Maar we zitten dus wel met een flinke kater. En vandaag trekt Britt naar het politiekantoor om aangifte te doen, samen met een Italiaanse medestudente die door dezelfde Marcus Huppeldepup (ik noem hem nu maar zo) werd opgelicht. En wellicht zijn er nog anderen...

Een valse start dus gisteren. Hopelijk verloopt de rest van deze kennismakingsweek nu wel goed. Straks heeft ze alvast haar eerste les Zweeds en brengt ze haar eerste grote valies van het aparthotel naar het studentenblok. 

Hier thuis wachten we nu op een antwoord van de bank. Voorlopig zijn we een maand huur en onze waarborg kwijt. (En ons vertrouwen in de mensheid is ook weer even zoek.) Soit. Vandaag schijnt terug de zon - het grijze regenweer gisteren was gepast - en we maken er zeker een minder bewogen nieuwe dag van.

It's Sweden!

Vanochtend fijne brunch in NoMad in Mulhouse,

vóór Britts vertrek richting Lund vanavond,

met twee goedgevulde valiezen,

waarin alles zit voor de komende zes maanden!

Best ook weer een nieuwe mijlpaal voor de ouders.

'Dat zeggen ze er niet bij,' vatte haar vader het

op de terugweg goed samen.

Bij haar geboorte in 2003 hielden we inderdaad alleen

een klein gerimpeld meisje in onze armen...

Doe dat goed in Zweden, dochterlief.

Veel succes en een leuke tijd daar!

X

Verre du nouvel an

Een late nieuwjaarsdrink op drie koningen,

'en petit comité' want er waren enkelen ziek

en er was dus meer dan genoeg

van Brigittes lekkere salade

die ons vandaag ook nog goed smaakte.

Van (warm) oud naar (warm) nieuw

Het eindejaarsweekend brachten we door in Châtel,

dat er helemaal niet winters bij lag,

maar waar de kids toch in Pré la Joux

op zoek gingen naar sneeuw,

alsook hun ouders die meteen wandelden tot aan

chalet du Mouet op 1744 meter hoogte,

en er genoten van het prachtige uitzicht op Châtel.

We wandelden zelfs even door de sneeuw,

maar moesten toch niet té ver rondom ons kijken.

TBK vonden intussen gelukkig ook

nog enkele open pistes in Avoriaz.

Al zagen wij aan onze kant van de berg

vooral gesloten skiliften.

Oudjaar vierden we met lekker (en veel) eten,

en de knallen van het vuurwerk

weerklonken tot ver in het dal.

Op nieuwjaarsdag wandelden we gemakkelijk

onder de télécabine de Super Châtel door,

terwijl de kids weer in Avoriaz de sneeuw opzochten.

Voor de après-ski liepen we (zonder jas!) 

richting Châtel-centrum,

naar de gezellige Crêperie La Galettière.

Op maandag trokken TBK een laatste keer 

richting Avoriaz (1800-2466m hoogte) waar 

de temperatuur 's middags echter ook opklom tot 18°C.

Heerlijk om nog eens met het hele gezin samen te zijn,

maar die veel te warme winter voelt toch minder goed aan.

'Cela fait peur' hoorde ik ook vanmiddag in Pfastatt,

en de vrouw voor mij aan de kassa van de Super U

verwees naar alle insecten in haar tuin nu.