Beetje verliefd

'Quoi de neuf?' vroeg de orthodontist me gisteren ter begroeting en bijna vertelde ik hem over het boek dat ik had meegebracht en in de wachtzaal had zitten lezen. Mijn eigen boek dus. 'Wel een spannend verhaal,'  had ik even voordien nog lachend tegen Thomas gezegd en hij grinnikte zoals alleen een puberzoon dat kan.

 

Maar het apparaatje van zoonlief werd dus verder aangevezen zonder dat ik iets zei. Het is ook te beschamend voor woorden, hoe ik hier de laatste dagen haast verliefd rondloop met mijn eigen boek!! Godzijdank heeft geen enkele Fransman het in de gaten.

 

Verbouwereerd keek ik dus ook naar de bloemist die in de late namiddag plots voor onze deur stond. Maryse, Jans collega uit Basel, liet een prachtig wit bloemstuk bezorgen met haar persoonlijke felicitaties voor mijn 'ouvrage qui concrétise de longues années de travail'.

 

Tja, toen zat ik hier dus weer wat verliefd voor me uit te staren... Met mijn boek én het verse bloemstuk naast me op onze livingtafel!

De schrijfvriendin

Zes jaar geleden leerden we elkaar kennen op de schrijfweek in Hubermont en sindsdien noem ik haar mijn schrijfvriendin. Dat ze hier de voorbije dagen juist op vakantie was toen het allereerste exemplaar van mijn boek toekwam, maakte de (schrijf)cirkel mooi rond. Zo schreef ze het in ons gastenboek en zo kan ik het alleen maar beamen.

 

Dankjewel, Elian, voor jouw betrokkenheid en enthousiasme bij de totstandkoming van mijn boek. Er zijn de voorbije jaren wel wat fases geweest waarin ik jouw support goed kon gebruiken! En kom alsjeblieft gauw terug om nog zo'n overheerlijke Nutella cheesecake te maken :-)

Classe de neige

Vanochtend vroeg liep Kobe alweer met een reistas te zeulen...

Is hij net thuis van Bordeaux, vertrekt hij dus op sneeuwklas naar Châtel.

De jongste zoon houdt er hier een mooi reistempo in!

Vice-champion de France

Met spandoek en toeter aan het station vanavond,

zo stonden wij als ouders even hard te blinken...

Want vanmiddag eindigde de équipe benjamin van Zillisheim

tweede op de cross national UNSS in Bordeaux!

 

'We zijn vice-champion de France, mama!'

'Wauw Kobe, dit ga je echt voor de rest van je leven onthouden.'

'Ja, dat zeiden de mensen van de organisatie ons ginder ook al.'

 

En toen liep deze équipe 'stralend' het station uit,

als een zwerm lichtgevende vuurvliegjes in de zomer,

maar nu dus 's winters en met een medaille om ;-)

What's in a view?

Jans uitzicht dit weekend op de Bettmeralp...

...en Kobes uitzicht vanmiddag thuis!

'Iets exotisch'

 

Ze vonden het 'iets exotisch' hebben om langs de gilets jaunes aan de Kaligone te rijden! Want ze staan hier nog steeds, in kampementen en met een aangestoken vuur (dat gisteravond blijkbaar uit de hand liep: de brandweer was er ook). De Vlaamse vrienden kwamen evengoed zonder vertraging toe en reden vanochtend alweer verder... Samen met manlief naar de Bettmeralp in Zwitserland. 

 

 

 

En hoe 'exotisch' het er straks op hun jaarlijkse mannenweekend aan toe gaat, zal ik maandagavond horen, wanneer ze hier moe en met straffe verhalen weer even halt houden. Voor nu moeten ze eerst alle drank en eten goed en wel in hun chalet op de berg krijgen :-)

Dit was...

Dit was de kerstvakantie van de laatste nieuwjaarsbrieven: volgend jaar zitten mijn pete- en metekind ook al in het middelbaar! Het tweede deel van zijn familiequiz houdt het oudste neefje intussen wél tot volgende kerst, want anders hadden we dit jaar de hele nacht moeten doorvieren. (En voor de absurde opdrachten mag Thomas dan misschien terug de gele latex handschoenen en duikbril aandoen??)

 

Kobe houdt aan deze feestdagen alvast het grootste cadeau over... Met zijn 'gouden' step rijdt hij nu vrolijk rond in het nieuwe jaar 2019! Dochterlief is intussen ook verrassend 'goedgemutst' want zij kreeg een chique Ralph Laurent muts. En Thomas? Die wacht nu nog even op zijn Vlaamse film die binnenkort op dvd verschijnt en die dan dus ook in onze Franse woonkamer vertoond zal worden.

 

Dit was ook de kerstvakantie waarin we weer bij enkele oudere mensen langsgingen. Met de uitspraak 'dat ons bezoekje begin januari meteen al het beste was van het hele jaar 2019,' verwarmden Frans en Rosa direct onze vijf harten en ook hun mand met lekkers uit Gent zullen we hier nog een hele tijd koesteren.

 

Daarnaast werd er deze winterdagen veel gewandeld. Ik ging naar Kortenberg bos, naar het steentjesbos in Kampenhout, naar de kerstmarkt in Durbuy en Den Deugniet in Haasrode (oké, dat laatste was niet zo ver stappen van bij Bie thuis)... Zeer fijn was ook de kerstwandeling met Ils in La Fosse, met haar nieuwe vierwieler en met Jan die alle wilde dieren nadeed :-)

 

Maar bovenal was dit voor mij toch de kerstvakantie van de drukproef, van het oneindig aantal keren nalezen van mijn 'bijna-boek'... (En ik heb drukker Jeroen misschien nét niet gek gemaakt met al mijn wijzigingen en laatste aanpassingen. Allerlaatste intussen. Echt. Beloofd.)

 

'Imperfect is goed genoeg,' liet een vriendin me al weten.

 

Moge 2019 dus voldoende imperfect zijn, beste bloglezer.

 

Dan geraken we er zeker.

 

X