Neveneffecten

Op doorreis naar hun skivakantie in Italië logeerden de neefjes uit Buggenhout (en hun ouders natuurlijk) een nachtje bij ons in Richwiller. Twaalf en tien zijn ze nu. Nog geen pubers, maar het zit er evengoed aan te komen... (En tante Tine houdt haar hart al vast.) Als ze echter op hun grote neven lijken, zullen die puberjaren best wel meevallen. Duimen dus maar voor goede neveneffecten. 

Dit alles gezegd zijnde... In de (jonge) kindertijd van onze Kwik en Flupke was het hier soms wel andere koek. Maar dat is gelukkig dus allemaal goed gekomen.

Een heel klein beetje vrede

Naar de boekvoorstelling van Ria in Leuven,

die er "stralend enthousiast" klaar voor zat,

om op alle vragen van Rudi Vranckx te antwoorden.

Een boeiende avond met een aandachtig publiek

in een warm zaaltje boven Barboek in M.

Van harte proficiat met de publicatie van jouw boek, Ria. Echt een knappe prestatie naast al jouw andere werk als docent aan de KULeuven en ook als "Oost-Europakenner" voor radio en televisie. Het is je toch maar mooi gelukt! Veel succes nu met de verdere promotie en verkoop. X

Magisch Parijs

Weekendje bij Britt in Parijs,

en we gingen meteen naar Montmartre

met de basiliek Sacré-Coeur,

al was het daar dus véél te druk...

Verder dan naar de Place de la Concorde

met zicht op de Luxor Obelisk en de Eiffeltoren,

en met de Arc de Triomphe op het einde

van de glamoureuze Champs-Élysées.

Heerlijk wandelen was het in de Jardin des Tuileries,

en langs het water, naar de eilanden in de Seine,

richting Notre-Dame,

met die zalige boekenstalletjes onderweg.

In de Bistrot de la Gare vlakbij ons hotel

dronken we graag onze dagelijkse espresso,

en op zondag ging ik met Britt

naar het knappe Musée d'Orsay,

terwijl manlief helaas ziek in de hotelkamer bleef,

waar hij toch nog dit mooie uitzicht had,

al miste hij daardoor wel Paris by night.

De eerste avond aten we lekker bij Tekés, 

waar de chocomousse fenomenaal was.

(Het lepeltje olie hoefde niet echt voor ons,

maar de pointe de sel maakte het wel helemaal af.)

Op de tweede avond hadden we gereserveerd

in deze charmante Bistrot Instinct,

waar we met een verfijnd etentje,

Maëlle en haar ouders bedankten voor

hun gastvrijheid om Britt nu dit hele tweede semester

te laten verblijven in hun mooie appartementje.

Voor de lunch trokken we nog naar Chez Janou,

een populaire plek die het aanschuiven

meer dan waard was.

Tot slot nog een selfie in Britts keuken

die het voorbije weekend dus NIET gebruikt werd ;-)

Metro in, metro uit...

En véél gewandeld langs straten,

over pleinen en door parken.

Parijs blijft altijd magisch.

X

Wie wij waren

Afgelopen zondag 28 jaar samen

(waarvan 24 jaar getrouwd),

dus 's avonds graag een tête-à-tête

in La Winstub À Côté in Sierentz.

En soms heb ik er wel heimwee naar,

naar die beginjaren en wie wij waren toen,

met zeeën van tijd voor alles wat zou komen.

X

Tarragona & Tortosa

Zalige foto's van Thomas en oma uit Catalonië,

uit het mooie Tarragona met het amfitheater aan de kust,

en de kathedraal op het kleine plein in de oude stad.

Verder zuidwaarts dan naar (de kathedraal van) Tortosa,

waar ze logeerden in een historische Parador

(= het kasteel rechts boven op de foto).

Op de terugweg nog een selfie met oma in Montblanc,

en dit kerkje in Gaudi-stijl in Montferri

doet ons vanop afstand nu hard mee genieten!

Deze week trekt onze oudste zoon er met oma op uit in Catalonië... En al dat moois onder de Spaanse zon doet ons hier thuis zeker ook al uitkijken naar de zomervakantie.

Erstein

Wegkoers in Erstein afgelopen zondag,

en Kobe heeft er echt zijn tanden in gezet!

"Il garde le moral," zei René van de nieuwe fietsclub uit Altkirch ook goedkeurend.

"C'est un belge," antwoordde ploegmaat Mathieu die had opgegeven en naast René aan de kant stond.

Een criterium van 110 km (30 toeren) tegen een gemiddelde van 48 km/u. Kobe moest na anderhalf uur het peloton lossen, maar reed zijn koers toch uit en finishte uiteindelijk als 86ste op 130 deelnemers. Meteen de allerlaatste plaats ook, want de overige 44 coureurs reden hun koers niet uit.

"Blijven gaan en niet opgeven dus."

Als het leven een koers is, heeft Kobe afgelopen zondag voor ons alles bewezen. X

Meerderjarige Margot

Ballonnen voor mijn metekind Margot,

die vandaag 18 lentes jong werd!

We startten de dag feestelijk bij de jarige thuis,

waarna we gezellig lunchten bij Nosh in Leuven,

samen met haar beste vriendin Finne.

Na nog een rustig momentje thuis,

gingen we 's avonds alweer op stap,

sloten we deze mooie dag lekker af in

Brasserie Saint-Jean te Oud-Heverlee.

Meerderjarig word je echt maar 1 keer in je leven, dus voor dit speciale getal van mijn metekind kwam ik graag naar België. En wat werd het een fijne verjaardag met veel tijd om ongedwongen bij te babbelen. Niet alleen de jarige zelf, maar zeker ook haar mama en ik genoten hard van deze warme lentedag waarop "meerderjarige Margot" alles mocht kiezen en beslissen... Voor één dag dan toch ;-) 

Kaarsjes

Kaarsjes branden. Voor iedereen die het nodig heeft. Mijn grootmoeder deed het vaak in "den Troost" in Vilvoorde, en zelf doe ik het nu ook in ons Franse kerkje. Terwijl buiten de lente roept, staar ik naar dat kleine vlammetje. Hoe het licht altijd zijn weg vindt - zelfs uit het diepste donker - daarop wil ik blijven vertrouwen. Met warmte en kracht die ik zelf ook hoop te kunnen bieden, al blijft het steeds zoeken naar de juiste woorden. X

Weekendspits

Gisteren wegkoers in Dossenheim Kochersberg,

en Kobe was tijdens de week vanop zijn kot

reeds het parcours gaan verkennen.

Aan de start was de moraal nog goed,

maar het vertrek was (te) snel en na 1 ronde

kon onze coureur het peloton niet meer volgen.

Vanmiddag dan apéro bij de kotbaas in Straatsburg,

en daarna samen naar restaurant Léon,

voor een lekkere Belgische maaltijd:

een tafel vol heerlijke moules-frites.

Tijdens het eten werd het ook echt muisstil,

was iedereen druk in de weer met zijn/haar schelpen.

Afsluiten deden we nog bij de kotbaas thuis,

met een lekkere vacherin glacé

die ons zondagsmenu compleet maakte!

Het is hier weer allemaal gelukt: Jan kwam goed thuis uit India, Kobe zag zijn koers als een goede training, de was werd intussen ook gedaan en de versgemaakte soep aan de eigen keukentafel werd gesmaakt... 

Maar dit weekend werd er dus 2x op en neer gereden naar Straatsburg (480 km in totaal): eerst voor die koers op zaterdag en vervolgens voor het etentje met de kotbaas op zondag. En vanavond bracht ik manlief om 17u15 al terug naar de luchthaven van Basel voor zijn vlucht naar Londen, want komende week maakt hij het mooie weer (of niet) in Duxford.

Een ochtendspits zoals vroeger met onze drie kids samen thuis kennen we niet meer, maar een "weekendspits" kennen we nu des te beter!

Morgen ga ik zelf toch weer even stilvallen... Zeker na dat telefoontje zojuist van een vriendin uit België die slecht nieuws te verwerken kreeg. Verdorie toch. Onze weekendspits is er niks tegen.

Veertien

'Liefde is groot.'

En hoe klein je ook was,

je blijft ons leven vullen.

14 jaar later

voelt 14 maart

nog altijd groot

aan liefde

voor jou.

X

Indiase ceremonie

Een Indiase ceremonie voor Jans collega Harald,

met bloemen die naargelang hun kleur

staan voor geluk, wijsheid, respect...

en ook een tulband om eer te betuigen.

De vrouwelijke collega's waren tevens op hun paasbest,

en van deze foto's werd ik echt instant vrolijk,

want als ze manlief over 20 jaar ook zo vieren,

wil ik daar zeker bij zijn :-)

Vorige week was er een pensioenfeest in Basel, deze week een afscheidsceremonie in de kantine van de Rupa Building in Navi Mumbai. Na 37 jaar voor de firma gewerkt te hebben, is ieder afscheidsritueel voor Harald zeker gepast... En intussen probeer ik me Jan dus ook met zo'n tulband voor te stellen in het jaar 2045. (Dat jaartal vraagt nog de meeste verbeeldingskracht!)