Entre nous, les étrangers

Gistermiddag hadden we een Italiaans gezin op bezoek. Op het menu stond stoofvlees uit onze rode Creuset, met zelfgemaakte frietjes en verse choux de Bruxelles. In de CD-speler moest Milow ons vaderland vertegenwoordigen. Want in het buitenland wordt een mens dus pas echt chauvinistisch ;-) De tafelgesprekken verliepen ondertussen vlot in het Frans, ieder met zijn eigen accent. En wat heb je veel raakpunten als je samen "in den vreemde" woont!

Geslaagd voetbalfeestje!

Ze zagen ons vanavond in de kantine van FC Pfastatt graag toekomen, met ons Belgisch bier en onze glazen. "Vive la Belgique!" riepen ze in koor. De ambiance zat er onmiddellijk goed in. De trainer nam zijn taak als DJ ook zeer serieus. De vrouwen mochten de dansvloer openen: "Ne la laisse pas tomber, elle est si fragile, être une femme libérée, tu sais c'est pas si facile..."  Al bij al een geslaagd voetbalfeestje! Zelfs in het typische neonlicht dat iedere voetbalkantine zo kenmerkt. De kids liggen ondertussen uitgeteld in bed. Hopen maar dat manlief straks ook vlug de weg naar huis vindt. Want het kan soms moeilijk zijn: alleen, te voet in het donker...

Even weg...

Fijn weerzien gisteren met mijn Vlaamse vriendin uit Basel! Ze woont nu even alleen in Rheinfelden. Op een eigen plek die tijd en ruimte biedt om tot rust te komen... En het stadje ademt ook helemaal die sfeer uit! Het is echter geen gemakkelijke beslissing geweest. De inzet is groot. "Maar soms moet je even weg, om daarna te kunnen blijven." We laten woorden en gedachten komen. In onze moedertaal. We leggen ze spontaan op tafel, naast de verse koffie en de lekkere taart. We hangen ze ook tussen de huizen wanneer we even later een wandeling door de mooie Altstadt maken. Het wordt zo'n namiddag die je heel bewust beleeft. Met tijd om stil te staan. Maar bij de terugkeer is het druk in de tunnels rond Basel en aan de grensovergang met Frankrijk. Iedereen wil zo vlug mogelijk thuis zijn. En een sms laat me weten dat de avondspits thuis ook begonnen is. Ik moet lachen.

Augusta Raurica

Even buiten Basel ligt de Romeinse stad Augusta Raurica. De nederzetting werd gesticht in 27 v.C. en telde rond de 200 inwoners. Op haar hoogtepunt zouden er 20.000 mensen gewoond hebben. De locatie werd zorgvuldig uitgegraven en is nu een groot en boeiend openluchtmuseum. Vandaag brachten we onze zondagnamiddag dus in de oudheid door. De kids leefden zich helemaal uit in het goed bewaarde Romeinse theater. Ze bleven ook "Romein spelen" tijdens de wandeling naar de tempel, het amfitheater, het heiligdom van Grienmatt... Vaak luid roepend en hard lopend trouwens! Voor onze kids is een openluchtmuseum echt wel interessant ;-)

In 't dialect

Het plaatselijke dialect van de Elzas is een mengelmoes van Frans en Duits. Ik hoor het hier vaak bij de beenhouwer en de drogist in onze straat. Dan hoor je dus een paar Franse woorden, gevolgd door heel wat Duitse woorden en klanken, om dan plots terug een perfect Franse zin te horen. (Ik ben nog altijd op zoek naar de "logica" in dat dialect.) Gisteren was het weer zover. Twee dames van middelbare leeftijd bij de drogist. Over Sarkozy en Hollande. Over de crisis. Over de vele mensen in Frankrijk die nu massaal hun job verliezen. En over onze buren, de Zwitsers, die zo slim zijn geweest om niet over te schakelen op de euro. In 't dialect dus. En maar kommentaar geven... 't Was zalig!
Maar de realiteit is voor velen dus hard. En alle politieke en economische kwesties zijn helaas niet zo vlug oplosbaar als die twee dames lieten uitschijnen. Noch in Frankrijk, noch in enig ander land. In mijn eigen Frans-Vlaams accent heb ik dus toch ook even verwezen naar de volledige sluiting van Ford Genk in 2014. Ik kon het niet laten: de discussie vroeg enige nuancering. Maar over het Belgische koningshuis en de Vlaamse regering heb ik wijselijk gezwegen. Al had de splitsing van BHV een mooie anekdote kunnen vormen om ons gesprek in 't dialect en met accent af te ronden.

Chrysanthema

Vandaag bezochten we op de valreep de Chrysanthema, een drie weken durende bloemententoonstelling, in het oude stadje Lahr (40 km ten noorden van Freiburg). Jaarlijks wordt het historische centrum van deze stad in de herfst opgesmukt met meer dan 10.000 chrysanten. Hun slogan "Blumen ohne Ende" is terecht! Maar ook niet te versmaden in Lahr: de worst met échte curry bovenop en de Flammkuchen, een flinterdunne pizza bedekt met kwark (of crème fraîche), uien en spekjes. Deze "tarte flambée" is trouwens een typisch gerecht uit de Elzas.

Freiburg

Deze namiddag voor het eerst Freiburg verkend, een mooie stad aan de rand van het Zwarte Woud.  Opvallend aanwezig in de straten van het stadscentrum zijn de "open goten" met stromend water uit de Dreisam. In het verleden werden deze goten gebruikt voor de bestrijding van bosbranden en om het vee te voederen, nu zijn ze in de zomermaanden een welkom systeem voor een natuurlijke koeling van de lucht want volgens de statistieken is Freiburg de warmste en zonnigste stad van Duitsland! Maar Freiburg wil vooral ook een groene stad zijn. De duurzame modelwijk Vauban (5000 inwoners) gebruikt zonne-energie om de meeste huishoudens in deze kleine gemeenschap aan te drijven. De fiets is er het belangrijkste vervoermiddel, met inbegrip van woon-werkverkeer. Ondertussen was Freiburg voor ons vandaag vooral een mooie goudgele stad: tijdens zonsondergang genoten we op de Schlossberg van een prachtig panoramisch uitzicht over de stad en de hele regio in haar mooiste herfstkleed.

Basler Herbstmesse

Tweede week herfstvakantie hier en onze kids zijn nog even in België... We hebben dus wat tijd om er met z'n tweeën op uit te trekken. Gisteravond bezochten we de jaarlijkse Basler Herbstmesse, de grootste en oudste kermis van Zwitserland. Van 27 oktober tot 11 november kan je nu in Basel op meerdere pleinen in de stad terecht voor amusement en vertier. Zo konden we gisteren vanop de brug over de Rijn het reuzenrad op de Münsterplatz mooi zien oplichten in het donker... Het had echt iets feeërieks! Maar er was weinig volk in en rond de vele kermisattracties. Ook de snoepkraampjes met de typische zoetigheden konden op weinig interesse rekenen. Uitgeregend, dat was de situatie én de verklaring voor de magere opkomst. Want jaarlijks trekt deze kermis haast 1 miljoen(!) bezoekers. Maar ook wij hielden het gisteren vlug voor bekeken en trokken met natte voeten naar Tibits, een lekker vegetarisch restaurant in het centrum van Basel. En neen, Tibits is geen "geiten-wollen-sokken-gedoe", maar wel een trendy eetgelegenheid met bar waar je aan een buffet je keuze kan maken uit heerlijke gezonde voeding. Bij het afrekenen weegt men je bord en aldus wordt de prijs bepaald. Je kan vervolgens aanschuiven aan lange tafels met grote, brandende kandelaars. Maar er staan ook hippe hoge tafels met krukjes. En wegzakken met een drankje doe je in de zachte zetels... Voor ieder wat wils dus. Geïnteresseerd? Tibits heeft een vestiging in Basel, Bern, Winterthur en Zürich, én ook eentje in Londen. In Basel is het alvast een geslaagde combinatie van lekker eten in een warm interieur in een modern gebouw met een betonnen trap tot op het verdiep, alwaar je een mooi open zicht hebt op het gelijkvloers. En daar at ik gisteren dus met veel smaak mijn bordje met tofu, linzen, bonen, vijgen, artisjokken en andere verse groenten/fruit helemaal leeg. De verse rooibos icetea maakte het plaatje compleet. Een aanrader! En Basel is en blijft natuurlijk ook een mooie stad. Uitgeregend of niet.

Eerste escalade

Met Allerzielen mijn allereerste escalade gedaan: mijn armen en schouders voelen het nog... Maar het smaakt naar meer!
En bij deze is zeker bewezen dat de priester hier "jong en dynamisch" is want hij was dus onze deskundige gids en instructeur tijdens deze prachtige daguitstap.

Dat het niet klopt...

Dat het leven soms écht niet klopt, dat denk je toch weer als je op de strooiweide in Mulhouse staat waar een klein, mooi stukje van je toekomst ligt... Ik steek mijn meegebrachte roos in de grond, naast de vele andere. Er ligt ook een kleine witte teddybeer, samen met een klein wit plantje goed in cellofaan ingepakt tegen de komende gure tijd. Een grote bruine teddybeer moet het zonder bescherming doen. En dat ik zeker niet de enige ben die een klein kindje moet missen, dat denk ik dan ook weer.
Tot later, lieve meid. X