Even weg...

Fijn weerzien gisteren met mijn Vlaamse vriendin uit Basel! Ze woont nu even alleen in Rheinfelden. Op een eigen plek die tijd en ruimte biedt om tot rust te komen... En het stadje ademt ook helemaal die sfeer uit! Het is echter geen gemakkelijke beslissing geweest. De inzet is groot. "Maar soms moet je even weg, om daarna te kunnen blijven." We laten woorden en gedachten komen. In onze moedertaal. We leggen ze spontaan op tafel, naast de verse koffie en de lekkere taart. We hangen ze ook tussen de huizen wanneer we even later een wandeling door de mooie Altstadt maken. Het wordt zo'n namiddag die je heel bewust beleeft. Met tijd om stil te staan. Maar bij de terugkeer is het druk in de tunnels rond Basel en aan de grensovergang met Frankrijk. Iedereen wil zo vlug mogelijk thuis zijn. En een sms laat me weten dat de avondspits thuis ook begonnen is. Ik moet lachen.