We leerden elkaar kennen in de zomer van 1992, als monitrice op kamp in Redu met TOP-vakantie. We horen en zien elkaar zelden, maar het klikt meteen terug als we nog eens afspreken. Afstand en tijd hebben de vriendschap niet wezenlijk veranderd.
Ruim twintig jaar later zijn we nu beiden jonge veertigers en terwijl haar kinderen vol energie op onze trampoline springen, zetten wij aan de blauwe plastieken tuintafel alle afstand en tijd rustig een hak. Voor even dan toch. Want straks begint het nieuwe schooljaar en zit ieder weer in zijn dagelijkse werk- en leefritme...
Maar zalig toch dat het eindelijk lukte om de vriendin uit Antwerpen ook eens in de Elzas te mogen ontvangen! Want op de terugreis van haar familievakantie kwam ze nu dus even bij ons thuis langs. En het weerzien deed heel veel deugd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten