Nog vijf weken...

...en al onze boeken staan in deze witte bibliotheekkast!! Ik ben alvast benieuwd naar het effect van een gevulde wand! De hele ruimte zal sowieso aan kleur en invulling winnen :-)

Vroege zondag

Vanmorgen was hij niet de eerste... Dat was zijn vader en die bracht ik reeds om 5u30 naar de luchthaven voor zijn vlucht naar Amsterdam/Houston. Hij was ook niet de tweede... Dat was zijn grote broer die zo dadelijk wordt afgehaald voor een voetbaltoernooi in Brunstatt. Maar om 7u kwam Kobe wel degelijk snel de trap afgetrippeld! Helemaal klaar om verder te spelen met zijn leger dat sinds gisteren de doorgang in onze living verspert :-)

CLCV

Dat dit alleen in Frankrijk kan, dat moest ik vanavond toch weer denken. In de kelder van een grauw appartementsgebouw in Mulhouse neem ik in een donker lokaaltje plaats tegenover drie oudere vrouwen. De plek en de mensen voelen minder vreemd dan vorige week, toen ik hier voor het eerst kwam en vreesde verkeerd te zijn... Het heeft trouwens iets grappigs dat de Consommation Logement Cadre de Vie zelf niet meteen optimaal gehuisvest is.

De 'jongste' - ik schat haar rond de zestig - heeft duidelijk de leiding over haar twee collega's die weer gezellig met elkaar zitten te keuvelen. Monique is echter een vrouw van weinig woorden en komt liefst meteen ter zake. Ze kijkt vluchtig naar de nieuwe mail van de eigenaars die ik haar voorleg. Het wordt wellicht een zaak voor de commissie, zegt ze. Maar ze kan alvast aanwezig zijn bij de plaatsbeschrijving wanneer we ons huurhuis volledig hebben leeggemaakt.

Ik knik meteen dankbaar. Of we onze waarborg zullen terugkrijgen, betwijfel ik sterk. Een tolk van de CLCV die bij de eigenaars in ons voordeel pleit en usure normale kan aantonen, zal meer dan welkom zijn. Hoe graag we hier ook gewoond hebben, we willen het groene huurhuis toch vlug en zonder veel problemen verlaten.

Nog zes weken...

...en mijn elektrisch autootje staat in de nieuwe garage en wordt daar opgeladen!!

De nouvelle prise die speciaal daartoe in het nieuwe huis geplaatst werd, vind ik wel een schoon folieke van onze électricien. (Naar de zwevende constructie in het oude huis zal ik alvast geen heimwee hebben!)

En vandaag begint de schrijnwerker... Want die liet vorige week op zich wachten... Ben nu heel benieuwd naar de bibliotheekkast!! Hopelijk is ze niet meteen te klein :-)

Om die prise moet ik ondertussen nog altijd glimlachen! 'Want wie het kleine niet eert...'

Mie-loo

Vorige week bestelde ik tickets voor het optreden van Mie-loo in Straatsburg.

Je kent hem wel, de Belgische zanger van bekende popsongs als "You don't know" en "Ayo Technology", de jonge dertiger die reeds heel wat MIA's wist te bemachtigen... (Dat was juist voor Stromae in België - en al vlug over alle landsgrenzen heen - aan zijn spectaculaire opmars begon!)

Milow dus. Maar die naam kenden ze niet aan de ticketbalie van Cultura. Mie-loo wel.

Dan heb ik eens geen last van mijn 'petit bel accent' (zoals de Fransen het zelf noemen, want persoonlijk vind ik er dus zeker niets 'moois' aan) en ik hoor mezelf tegen de verkoper herhalen: 'Ouioui, deux billets pour le concert de Mie-loo svp.'

Nog zeven weken...

...en de schilders hebben zich alvast aan de planning gehouden!! Vanmiddag kreeg iedere slaapkamer zijn gekleurde muur, vanavond zijn de drie werkmannen met al hun spullen definitief vertrokken... Geen plastieken zeilen, verfpotten, stellingen en ladders meer in huis!!!

Nu is het wachten op de schrijnwerker en de electricien, voor de inbouwkasten en de laatste aansluitingen... We proberen niet ongeduldig te zijn, ahum.

Bij de buren

De media noemden de protestmars tegen terrorisme "historisch" en president Hollande zag Parijs graag als "de hoofdstad van de wereld"... De Fransen lieten zich vandaag duidelijk horen!

De beelden van de mensenmassa op de Place de la République zijn ook indrukwekkend, niet in het minst om de aanwezigheid van enkele wereldleiders. Arm in arm trokken zij de optocht op gang, daarbij gemakshalve alle onderlinge conflicten aan de kant schuivend. Voor even, dan toch.

Onze buren plaatsten ondertussen 'Je suis Charlie' voor het kleine raam onder hun dak. En het heeft wel iets, vind ik. Drie brandend actuele woordjes in een aftands venster, in de zijgevel van een oude, typische Elzasser woning. In al zijn stille eenvoud lijkt het hele beeld des te harder om aandacht te roepen.

Erger

#JeSuisCharlie. En respect aux 12 journalistes morts dans l'attentat, fais tourner ce message à tous tes contacts. Deze boodschap stuurde Muriel, een geëngageerde Franse mama, vanmorgen naar mijn GSM door.

President Hollande heeft vandaag als 'dag van nationale rouw' afgekondigd en op overheidsgebouwen zal de Franse vlag ook de komende dagen halfstok hangen. De aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo zorgt ondertussen voor steunbetuigingen uit de hele wereld.

's Middags wordt er op de school van onze kinderen één minuut stilte gehouden om alle slachtoffers te gedenken. Dat Parijs ver weg ligt van Mulhouse, zegt Kobes juffrouw tegen alle achtjarigen in de klas.

Maar één minuut stilte hielden onze kinderen ook reeds op 20 maart 2012, om de slachtoffers van de schietpartij in Toulouse te gedenken... Voormalig president Sarkozy sprak toen eveneens krachtige woorden...

'Dit is erger dan oorlog,' zegt Thomas, 'het geweld kan nu van overal komen.'

Ik doe er het zwijgen toe. Mijn twaalfjarige zoon lijkt gelukkig ook geen antwoord te verwachten.

En wat kan ik zeggen?

Wat stelt hem en mij - en bij uitbreiding: ons allemaal - gerust?

Tussenseizoenen

De vier seizoenen bestaan niet meer.

Toch niet zoals ik ze in mijn kindertijd leerde kennen. Lente, zomer, herfst en winter houden zich niet langer aan een vaste indeling, we kennen nu vooral veel "tussenseizoenen" waarin het zomert noch wintert...

Zo ook in de Elzas.

Net als vorige winter liet de eerste sneeuw lang op zich wachten (tot de kerstvakantie) en de echte vrieskou voelden we (tot nu toe) ook slechts voor korte tijd in ons dorp. Of de Vogezen het een heel skiseizoen zullen uithouden, is dus nog maar de vraag. In de verte kleuren de bergen alvast weer minder wit dan alle vorige winters!!

Maar daar ligt Kobe voorlopig niet wakker van.

Deze middag stond hij enthousiast klaar voor zijn eerste sortie met de Mercredis de Neige van Pfastatt, seizoen 2014-2015. Zes skiwoensdagen heeft onze jongste zoon nodig om zijn tweede étoile te behalen. (Vorig jaar lukte het de skiclub net om zeven uitstappen te organiseren... En de winter is voorlopig zeker even grillig als vorig jaar.)

Zijn kinderlijke overtuiging werkt wel aanstekelijk.

Alle skispullen werden vanmorgen dus uitgebreid gepast, de kleine skizak zorgvuldig klaargemaakt... En dat Météo Mulhouse voorlopig geen nieuwe sneeuw voorspelt, houd ik ondertussen wijselijk voor mezelf. Met die "tussenseizoenen" kan het uiteindelijk ook nog alle kanten op.

Nog acht weken...

...en de schilders houden zich (voorlopig) aan het (bijgestuurde) schema! Vanmiddag waren ze bovendien zeer opgetogen met de blonde Leffe die we hen brachten voor het nieuwe jaar... Nu maar hopen dat eind deze week iedere slaapkamer de juiste kleur gekregen heeft :-)